«دیباچه»- احسان انصاری: موسیقی ایران در طول چهار دهه گذشته با فراز و نشیب های زیادی همراه بوده است. در طول این سال ها در برخی مقاطع شاهد آثار فاخر و ماندگار بوده ایم اما در برخی مقاطع نیز مسیری که موسیقی در آن حرکت کرده مسیری صحیحی نبوده است. نسل امروز موسیقی ایران میراث دار این فراز و نشیب ها است. نسلی که از نظر موسیقی نیاز به آسیب شناسی و باز خوانی در مبانی  و کارکردها دارد.«دیباچه» برای تحلیل و آسیب شناسی نسل جدید موسیقی ایران با « جمشید جم» خواننده ترانه ماندگار «یار دبستانی من» گفت وگو کرده  که ماحصل این گفت وگو را در ادامه می خوانید :

« جمشید جم»  در این زمینه معتقد است:برای آسیب شناسی موسیقی امروز ایران باید به گذشته بازگشت و فرایندی را مورد تحلیل قرار داد که موسیقی در طول این چهار دهه طی کرده است. در دهه شصت و در ابتدای انقلاب به موسیقی که ساخته می شد سرودهای انقلابی گفته می شد.سرودهایی که زیبا و تأثیرگذار بود. پس از مدتی جنگ به ما تحمیل شد و در این زمان نیز ما شاهد بودیم ملودی ها و آهنگ های زیبایی درباره جنگ ساخته شد که در بین رزمندگان و مردم تأثیرگذار بود.در ابتدا نیز نقشه راهی وجود نداشت اما به مرور زمان نقشه راه شکل گرفت و مسیر موسیقی به سمت جلو حرکت کرد.

وی ادامه داد: پس از دوارن دفاع مقدس باید تغییری در مسیر موسیقی کشور رخ می داد.در این دوران ما از دوران جنگ فاصله گرفته بودیم و با دورانی مواجه بودیم که زندگی جریان داشت و جوانان جامعه تمایل داشتند موسیقی گوش کنند که متناسب با دوران زندگی آنها باشد.من معتقدم تا نیمه دهه هشتاد مسیر موسیقی در مسیر درستی حرکت می کرد و ما شاهد آثار فاخری از هنرمندان عرصه موسیقی بودیم.با این وجود پس از این دوران وضعیت به شکلی پیش رفت که تعداد خوانندگانی که در دل مردم جا داشته باشند و آثار ماندگاری از خود برجای بگذارند روز به روز کمتر شد و امروز با شرایطی مواجه هستیم که با تولید آثار فاخر وماندگار فاصله گرفته ایم.

 خواننده ترانه «یار دبستانی من» خاطرنشان کرد: در این دوران مهم ترین اتفاقی که رخ داد این بود که فضای موسیقی به سمتی رفت که تنها دغدغه خوانندگان این بود که سالن های کنسرت پر شود.به همین دلیل نیز آثار ماندگار و ترانه های ماندگار روز به روز کمتر شد و  یا از بین رفت. اگر هم خواننده و ترانه ای ماندگار می شد به صورت موجی و مقطعی بود و خیلی زود از یادها فراموش می شد.وضعیت موسیقی در دهه 90 و به خصوص در سال های اخیر به شکلی نیست که برازنده فرهنگ و هنر اصیل ایران باشد.هنگامی که کلام دارای شکل و شمایل نباشد موسیقی به صنعت تبدیل می شود.ما حتی می توانیم موسیقی رپ را به فرهنگ خود برگردانیم و بومی سازی کنیم. ما ملودی در موسیقی های امروز نمی بینیم و بلکه آنچه مشاهده می کنیم ترجمه شده موسیقی غربی است.کلمات مرکب سرجای خود قرار ندارد و تنظیم به درستی انجام نمی شود.از سوی دیگر در موسیقی امروز ایران سازهای ایرانی وجود ندارد و به همین دلیل موسیقی به صنعت و ترجمه تبدیل شده است.

 این خواننده کشورمان تصریح کرد:صداهای خوبی در بین خوانندگان امروز وجود دارد با این وجود راهی که طی می کنند بیراهه است.نکته مهم دیگری که در این زمینه وجود دارد موازی کاری در موسیقی است. شرایط به شکلی است که هر سازمان و یا ارگانی تلاش می کنند به عرصه موسیقی ورود کند.نهادهایی مانند صداوسیما،وزارت فرهنگ و ارشاد،شهرداری ها و حوزه هنری و... از جمله نهادهایی هستند که در زمینه موسیقی فعالیت می کنند. موضوع زمانی پیچیده می شود که برخی نهادهای نظامی نیز تصمیم می گیرند در حوزه موسیقی ورود کنند.اتفاقی که خوشایند وضعیت موسیقی نیست و بودجه را هدر می دهد. به همین دلیل نیز کارها افت پیدا می کند.این مسیری که ما در موسیقی در پیش گرفته ایم ما را به سرمنزل مقصود نمی رساند. اینکه کارتل های موسیقی خواننده درست کنند که سالن های کنسرت پر شود به معنای تعالی موسیقی نیست و بلکه مسیری است که به موسیقی ما آسیب می زند.