فاطمه شعبانی : «پریسا مقتدی»بازیگر و کارگردان تئاتر ، سینما و تلویزیون لیسانس برنامه ریزی شهری از دانشگاه شیراز و فوق لیسانس کارگردانی تئاتر از دانشگاه هنر و معماری دارد و نخستین زنی است که تاکنون مدیریت مجموعه تئاتر شهر را در اختیار گرفته است. وی مسئولیتهای مدیریتی دیگری چون ریاست فرهنگسرای سرو، مدیر هنری فرهنگسرای بانو... را در رزومه کاری خود دارد. مقتدی سال 1372 از جشنواره سراسری تئاتر دانشجویی اصفهان جایزه بازیگر برگزیده را دریافت کرده است. این هنرمند سال 1388 با سریال آپارتمان شماره 13 وارد قاب تلویزیون شد. این شبها شاهد بازی او در نقش« افسانه» مادر مازیار در سریال فوق لیسانسه ها هستیم. گفتگوی ما را با این بازیگر بخوانید.
نقش افسانه برای شما در نظر گرفته شده بود یا نه خودتان انتخاب کردید؟من از طرف دفتر « میثاق فیلم » دعوت شدم؛ قبل از لیسانسه ها دو سریال دیگر برای این دفتر بازی کرده بودم. به آقای « سروش صحت » معرفی شدم و خوشبختانه به توافق رسیدیم. اما در مورد نقش افسانه مشخصا این نقش برای من در نظر گرفته نشده بود. به جز 3 پسر نقش اصلی بقیه نقش ها در گیرو دار گفتگو و انتخاب بودند. به دلیل چالش جذابی که این نقش داشت از آقای صحت درخواست کردم که این نقش را به من بدهند. برای من این کاراکتر جذاب بود چون برخلاف معمول، این خانم رابطه بسیار خوبی با مادر شوهرش داشت و هردو در مقابل همسرش که پسر مادرشوهر می شد و در فصل های قبل معتاد بود، در یک جبهه قرار داشتند و همدست بودند. این چالش برایم جذاب بود و روز اولی که آقای صحت را دیدم و درباره نقش مادرها صحبت کردیم، از ایشان درخواست کردم نقش افسانه را من بازی کنم و ایشان هم قبول کردند.
افسانه شرایط خاصی دارد، از یک طرف ارتباط خوبش با مادرشوهر و از طرف دیگر ارتباط با همسری که معتاد و فرزندی که بیمار و بیکار است، در آوردن این نقش سخت نبود؟
طبیعتا پیچیدگی های خودش را داشت. افسانه علاوه بر چالش ها و ماجراهایی که بقیه مادرها در قبال بچه ها درگیر بودند: پسری که تحصیل می کند و متاسفانه کار پیدا نمی کند و یکی از دغدغه های سریال لیسانسه ها و فوق لیسانسه ها این بود که بچه ها رشد می کنند و تجربیات ، آگاهی و اطلاعات حرفه ای شان را بالا می برند اما متاسفانه شرایط اجتماعی به صورتی نیست که آنها جذب بازار کار شوند؛ این مشکلات مشترک بود، اما این مادر علاوه براین مسئله با پدر خانواده هم مواجه بود که اعتیادش علاوه براینکه بعد اقتصادی خانواده را ضعیف می کرد و بار را روی دوش مادر می انداخت الگوی چندان مناسبی هم برای فرزند نبود؛ طبعتا این از پیچیدگی های نقش افسانه بود. امیدوارم توانسته باشم به خوبی از پس نقش برآمده باشم و مخاطب هم از بازی ام راضی باشد.
بعد از پخش سریال از مادرانی که در شرایط مشابه افسانه هستند: خانمهایی که شوهران معتاد یا فرزندان بیکار دارند بازخوردی دیده اید؟
در مورد مادران فرزندان بیکار زیاد داشته ام اما در مورد خانمهایی که شوهر معتاد دارند، شاید خیلی خانواده ها به دلیل فرهنگ اجتماعی مان که خیلی تمایل نداریم مشکلات را عیان و مطرح و در موردش صحبت کنیم؛ به همین دلیل انعکاس و برخوردی نداشتم اما در مادران فرزند بیکار همزاد پنداری بالا بود. خیلی ها می گفتند دست روی دل ما گذاشتید و از مشکلات ما می گویید؛ خدا کندکه راهکار و راه حلی پیدا شود. درحالیکه در این سریال ما بیشتر طرح موضوع میکنیم و در حقیقت یک اثر هنری نمی تواند راه حل ارائه بدهد و بیشتر طرح موضوع می کند و سعی می کند با بزرگ نمایی مشکلات از زیر سایه کم توجهی مسئولان و گاهی پدر و مادر ها خارج کند تا در روشنی به خوبی ببینند. بله، با این دست خانواده ها و مادرها زیاد روبرو می شدم که با شرایط پسرهای سریال و ما به عنوان خانواده این پسرها همذات پنداری می کردند اما نوع دیگر بیشتر سعی می کردند پنهان کاری کنند حتی اگر چنین احساسی داشتند.
نظر شخصی ام است؛ در فصل قبل که خانواده مازیار از ماجرای بیماری اش باخبر می شدند عکس العمل مادر یا خانواده نسبت به این قضیه کمرنگ به نظر می رسید این خواسته کارگردان بود یا نه دلیل دیگری داشت؟
فضای نمایش لیسانسه ها فضای رئالی نیست؛ در دو فصل قبلی خیلی جاها است که با منطق واقعیت نمی توانید معنایی برای اتفاقها پیدا کنید، برای همین نباید با منطق واقعیت این مادر را بررسی کرد. آقای صحت تمایل داشتند برخوردی که باید خانواده با فرزند بیمار داشته باشند بیشتر از اینکه غم و غصه و نا امیدی که خودش انرژی منفی را منتقل می کند و کمکی هم به بیمار نمی کند باشد، همراه بودن با بیمار در طول درمانش اما غرق نشدن در غم و غصه باشد این برای خودم هم جذاب بود. در کل کلیت این سریال در سه فصل و کاراکتر های مختلف از منطق واقعیت و رئال پیروی نمی کند؛ جاهایی دیگر و در نقش های دیگر هم این رگه هایش وجود دارد با این دید نباید این مادر را قضاوت کرد.
شما تجربه کار در حوزه های مختلف از جمله طراحی لباس، طراحی صحنه، مشاور کارگردان، نمایش نامه خوانی، بازیگری، مدرس، مدیر.... را دارید اما شما کدامیک از اینها هستید؟
بیش از همه بازیگرهستم! هم تعدد تجربه ام در حوزه بازیگری در مدیوم های مختلف بیشتر است هم علاقه ام بیشتر از بقیه حوزه ها است؛!
در رزومه شما سابقه مدیریت در جاهای مختلف است، دلیل اصلی اش نوع شخصیتتان بوده یا چیز دیگر است؟(باخنده)از قضای روزگار!! واقعیت این است که من کار بازیگری را با تئاتر از هفده سالگی شروع کردم تا امروز ادامه داشته است. در واقع سابقه من در حوزه بازیگری و کارگردانی بیشتر از حوزه مدیریتی است اما این بخش مدیریتی من کمی پررنگ تر شده است! در شرایطی فعلی که متاسفانه مسئولیت پذیری آدمها کمرنگ شده است و افراد در هر حوزه ای کار می کنند چه به عنوان بازیگر چه به عنوان کارگردان یا مدیر... کسانی که به ذات مسئولیت پذیر هستند به چشم می آیند. الزاما توانایی ویژه بنده در شرایطی که این خصوصیت بسیار مهم مسئولیت پذیری کمرنگ شده است یک ذره بنده و دوستان شبیه من که خصوصیت مسئولیت پذیرمان پررنگ است به چشم می آییم. اما در کل از قضای روزگار است!.
شما نخستین مدیر زن مجموعه تئاتر شهر بوده اید این روزها وضعیت تئاتر شهر را چگونه ارزیابی می کنید؟در حال حاضر من خیلی به این قضیه واقف نیستم اما ساختمان تئاتر شهر با آن ساختمان قدیمی و معماری ویژه جذاب که در دنیا شناخته شده است و میراث معنوی و فرهنگی و حرفه ای ترین سالن تئاتر کشور به حساب می آید، ما باید از این میراث هم از ابعاد ساختمان هم از ابعاد جایگاهی که در خانواده فرهنگ و هنر ایران جا دارد به شکل ویژه ای نگهداری کنیم. متاسفانه ما از فضاهای فرهنگی مان خوب نگه داری نمی کنیم. آنچه که این روزها از بیرون شاهدش بوده ام فضای پارک دانشجو و فضای خروجی های مترو منتهی به ایستگاه تئاتر شهر خیلی فضای شلوغ و آلوده ای از لحاظ بصری و صوتی و پر از دستفروشهای عزیز است و در پارک دانشجو هم بزه هایی وجود دارد که اینها یک ساماندهی و همت همگانی از سوی مسئولان امر و شهرداری را می طلبد به خاطر اینکه اینها چهره بیرونی تئاتر شهر را نازیبا و حتی نا امن کرده است. چند هفته قبل که از آنجا رد می شدم و رفته بودم اجرایی را ببینم این تصویر بیرونی من را خیلی ناراحت کرد. به هرحال هنرمندان و تماشاگران نمایش ها در ساعاتی از شبانه روز در حال تردد به این ساختمان هستند از شهردار محترم می خواهیم سروسامانی به فضای بیرونی تئاتر شهر بدهد.
قرار است شهرداری در طرح پیکره رودکی به وضعیت تئاتر شهر سرو سامان بدهند، نظر شما چیست؟البته پهنه رودکی فاصله بین مجموعه تئاتر شهر و تالار وحدت که سالنهای خصوصی تئاتر و پروژه جذابی است اما این ربطی به ساماندهی فضای بیرونی و به طور مشخص پارک دانشجو و ورودی زیرگذر چهار راه ولی عصر و ایستگاه مترو ندارد و آن بخش نیازمند توجه ویژه شهرداری است.
به عنوان سوال آخر یک خاطره شیرین از سریال لیسانسه ها و فوق لیسانسه ها برایمان تعریف کنید؟مگر می شود روزهای بی خاطره داشت؟ کارکردن با سروش صحت عزیز به عنوان یک آدم بسیار مهربان و آقای جودی به عنوان یک بزرگتر و حامی در کنارش هوتن شکیبا، امیرحسین رستمی، امیر کاظمی که اینها به شدت خلاق و انسانهای مهربان و دوست داشتنی هستند کاظم سیاح بسیار باهوش که از یک نقش ساده نقش جذاب و دیدنی را خلق کرد همچنین افشین سنگ چاپ، متین ستوده و بقیه دوستان که جمع صمیمی و دوست داشتنی را تشکیل داده بودند روزهایی که ما کار می کردیم پر از خنده، شادی و لذت بردن و تجربه خوبی برای من بود.
