دیباچه: عباس کیارستمی تنها کارگردان ایرانی که نخل طلا را برای سینمای ایران به ارمغان آورده بود، از اسفندماه امسال تا ماه اردیبهشت برای چند عمل جراحی روده در یکی از بیمارستان‌های تهران بستری شده و در ماه‌های اخیر هم چندین بار به بیمارستان مراجعه کرده بود، سرانجام تصمیم گرفت برای ادامه مداوای خود به پاریسِ فرانسه برود، اما پزشکان پاریسی نتوانستند برای عباس کیارستمیِ سینمای ایران کاری کنند و او در غربت برای همیشه مُرد.
کیارستمی از سینمای جهان رفت
سایت‌های خارجی از ساعت‌ها پیش به عباس کیارستمی پرداخته‌اند و با مرگ این فیلمساز خبر اصلی خود را به او اختصاص دادند و از مرگ یک فیلمساز مولف در سینمای جهان خبر دادند که جایش در این سینما خالی خواهد بود و بدون او جشنواره کن چیزی کم خواهد داشت.
چشیدن طعم گیلاس
عباس کیارستمیِ بزرگ تنها کارگردان ایرانی که جایزه جشنواره کن را برای فیلم «طعم گیلاس» دریافت کرده بود، در کارنامه‌ی فیلم‌سازی‌اش آثار مهمی را کارگردانی کرده بود و فیلم آخرش، «مثل یک عاشق» جزو سه فیلم برتر قرن بیست‌ویکم از نگاه سایت معتبر نیویورکر اشاره کرد.
بزرگانی که نیستند
سینمای ایران بزرگان زیادی دارد که بعضی‌هاشان دیگر در قید حیات نیستند و عباس کیارستمی یکی از همین بزرگان است؛ کیارستمی رفت سینما را تنها گذاشت و به جمع سینماگرانی مثل: علی حاتمی، خسرو شکیبایی، امیر قوی‌دل و... پیوست.
سینمایی پر از استعداد
در این که سینمای ایران پر است از استعداد، هیچ شکی نیست. کافی‌ست به بخش‌های مختلف‌اش سرکی بکشید تا هجمه‌ای از اسامی بهترین‌ها در کار خودشان، جلوی چشم‌تان سبز شود. بهترین گریمورهای آسیا، دوبلورهایی که صدای‌شان از صدای خود بازیگر هم بهتر است و به کاراکتر جان می‌دهند، کارگردان‌هایی مثل عباس کیارستمی که از بس جایزه گرفته‌اند، برای‌‍‌مان عادی شده و تحویل‌شان نمی‌گیریم و...
حضور در ایران تواناییم را دو چندان می‌کند
عباس کیارستمی یکی از کارگردان‌هایی‌ست که پس از انقلاب ۱۳۵۷ کشور را ترک نکرد. او بر این باور بود که تصمیم به ماندن مهم‌ترین تصمیم برای زندگی حرفه‌ای است و می‌گفت: « حضور همیشگی در ایران و ملیت ایرانی تواناییم، انگیزه ساخت فیلم را دو چندان می‌کند. گر درختی را که ریشه در خاک دارد از جایی به جای دیگر ببرید، آن درخت دیگر میوه نمی‌دهد و اگر بدهد آن میوه دیگر به خوبی میوه‌ای که در سرزمین مادریش می‌داد نیست. این یک قانون طبیعت‌ست و فکر می‌کنم اگر سرزمینم را رها کنم، درست مانند این درخت خواهم شد..»
در ادامه صحبت‌‌های سینمایی‌ها را در مورد ایشان می‌خوانید...
باد ما را خواهد برد
محمود کلاری که فیلمبرداری «باد ما را خواهد برد» كيارستمي بر عهده داشت در مورد کیارستمی و این فیلم می‌گوید: «کیارستمی براي رسيدن به مفهوم شاعرانه، حدود يك‌سال قبل از فيلم‌برداري همه جاي روستا را گشته بود و از همه جاي روستا عكس گرفته بود. تمام عكس‌ها را به من نشان داد و همين كار يكي از دلائلي بود كه وقتي براي فيلم‌برداري رفتيم ما مي‌دانستيم كه مي‌خواهيم چه كار كنيم و تمام كارهاي ما به قبل از فيلم مربوط مي‌شد و كمتر در طول كار با هم صحبت مي‌كرديم و هر چه بود در قبل از فيلم بود.
«خانه دوست کجاست» فلسفی‌ترین فیلم کیارستمی است که طرفداران خاصی هم دارد.»
ای قلندر سینمای ایران
ابراهیم حاتمی‌کیا که در صحبت‌هایی با رسانه‌ها از کیارستمی و سینمایش به شدت انتقاد کرده بود، در پی مرگ کیارستمی نوشت: «روحت قرین رحمت اصل‌ترین قلندر سینمای ایران!»
بمان رئیس
مسعود فراستی که بارها سینمای کیارستمی را به چالش کشیده بود پس از مرگ این فیلمساز جهانی گفت: « از وقتی عکسش را در بستر بیماری دیدم دلم گرفت. هی این دست و آن دست کردم که چیزی برایش بنویسم و به او بگویم بمان رئیس... جا نزن...! بمان باز فیلم بساز، تا نقد کنم. تو تنها فیلمساز جشنواره‌ای ما هستی که لیاقت نقد داری و برای جایزه جشنواره ها، وطن نمیفروشی! خودت را هم نمیفروشی!
او به قتل رسید
محمد آقازاده: «کیارستمی فوت نکرد؛ سیستم درمانی کشور با سهل‌انگاری خود او را به قتل رساند!»
