دیباچه:محمد سلوکی معتقد است:ما طراح لباس به معنای واقعی و حرفه ای نداریم و متاسفانه طراحان ما هیچ شناختی از فضای رسانه و تلویزیون به شکل واقعی ندارند و در طول سالیان گذشته به شدت کپی برداری در حوزه هنر در کشور ما در حوزه های مختلف اتفاق افتاده است و عده ای فقط با ادا و اطوار و یک سری ژست های تبلیغاتی در مورد این حرف زدند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی دیباچه؛طراحی لباس در رسانه موضوع مهمی است که اهمیت آن بر کسی پوشیده نیست اما با دانستن این اهمیت در رسانه شاهد این هستیم که بازیگران و مجریان تلویزیونی خود مبادرت به تهیه لباس می کنند و لباس های خودشان را می پوشند. درواقع نبود طراح لباس در کنار کادر تولید اگر نه حالا بلکه در آینده رسانه بصری را دچار مشکل خواهد کرد زیرا اولین برخورد مخاطب با برنامه تلویزیونی قبل از شنیدن دیالوگ ها طراحی دکور و لباس است. در این زمینه با محمد سلوکی؛ مجری و برنامه ساز که تهیه کنندگی برنامه «باغ رمضان» را در شبکه پنج سیما بر عهده دارد گفت وگو کرده‌ایم.
در برنامه «باغ رمضان» که شما تهیه کنندگی آن را بر عهده دارید. مبینا نصیری یکی از مجریان این برنامه لباس های با تم و چاپ ایرانی می پوشد. چه اندازه این شکل از پوشش با انتخاب صورت گرفت؟
من تهیه کننده «باغ رمضان» هستم و اولین دکور تریدی مپ را در برنامه ام گذاشتم و در برنامه برای اینکه دکور و لباس های مجریان دیده شود و پوشاننده هم باشند و هماهنگی هایی با هم داریم که چطور به این نتیجه برسیم، وقت می گذاریم و فکر می کنیم که این لباس را بپوشند بر اساس طراحی و ذوق و سلیقه ای که دارند و خواسته ها و رویکردهای برنامه را هم در انتخاب هایشان لحاظ کنند. در چند روز گذشته شما لباسی را با طرح کاشیکاری ایرانی تن مبینا نصیری دیدید و این یعنی اینکه برنامه ریز به آن فکر کرده است چه چیزهایی در برنامه حضور داشته باشد، مجریان چه لباسی را بپوشند و چه لباسی را نپوشند، چه چیزی بگویند و چه چیزی را نگویند و چه عکسی بگیرند و چه عکسی را نگیرند. لباسی که در این برنامه داریم راجع به آن صحبت می کنیم جنس آن مطرح نیست بلکه تصویرش اهمیت دارد و خیلی مهم است که چطور ارائه شود برای مخاطبی که می خواهد آن را ببیند و می خواهد روی مخاطب تاثیر بگذارد
جالب اینجاست که لباس با چاپ کاشیکاری ایرانی-اسلامی مبینا نصیری بازخوردهای منفی هم داشت و گفته شده بود که «چرا از مدلی استفاده کردید که ذهن آدم را به سمت مسجد می برد» و من در جواب گفتم که من واقعا متاسفم که این ذهن این قدر مریض و کم دانش هست که کلا کاشی کاریهای ایرانی را صرفا در مناره مسجدها صرفا می فهمد و درک می کند و خلاقیتی در هوش و ذکاوت آن آدم ها وجود ندارد.
به نظر شما طراحی لباس مجری برنامه یا شوی تلویزیونی چه اندازه می تواند به کمک رویکرد برنامه، موضوع و دکور برنامه در جهت تقویت و هم پوشانی این بخش ها بیاید.
من طراحی لباس در تلویزیون را یکی از فاکتورها و معیارهای چند صدگانه تلویزیون و برنامه سازی است می دانم. وقتی که من می خواهم شویی بسازم که مردم را شاد کنم، حرف های جالب در برنامه زده شود و خیلی اتفاقات دیگر بیفتد. از قبل به آن فکر کرده ام و حتما وقت گذاشته ام و برای لباس متناسب با این موضوع، با این کار و این زمان که باید پوشیده شود تا این تاثیر را بگذارد فکر کرده ام.
نکته اینجاست که در طراحی لباس در رسانه و در تلویزیون متناسب با فرهنگ مردم و متناسب با شرایط زمان و متناسب با حرفی که زده می شود می توان کارهایی انجام داد که حساب شده و از روی فکر باشد اما بستگی به این دارد؛ کاری که دوستان می خواهند انجام بدهند از سر فکر انجام بدهند نه اینکه دنبال پول درآوردن و منافع شخصی باشیم و بعد بخواهیم در حوزه فرهنگ عمومی مردم هرکاری را بی پایه و اساس انجام بدهیم و بگوییم حالا کار کرده ایم
طراحی لباس را به شکل حرفه ای در تلویزیون انجام نمی شود چه برای بازیگر و چه برای مجری دلیل کجاست؟
ما طراح لباس به معنای واقعی و حرفه ای نداریم و متاسفانه طراحان ما هیچ شناختی از فضای رسانه و تلویزیون به شکل واقعی ندارند و در طول سالیان گذشته به شدت کپی برداری در حوزه هنر در کشور ما در حوزه های مختلف اتفاق افتاده است و عده ای فقط با ادا و اطوار و یک سری ژست های تبلیغاتی در مورد این حرف زدند که ما داریم کارهایی را انجام می دهیم و وقتی با اثر روبه رو می شویم می بینیم که هیچ نوآوری و خلاقیتی در کار نیست و تلویزیون و رسانه را به هیچ عنوان نمی شناسند و سوادی در این زمینه ندارند. تنها چیزی که به ذهنشان می رسد این است که بگویند که تلویزیون نمی گذارد یکسری کارها اتفاق بیفتد ولی اصلا اینطور نیست و این به خاطر بی سوادی و بی دانشی دوستان در حوزه های مختلفی هست که دارند کار می کنند و این موضع صریح من درمورد خیلی از جوانانی هست که دارند در این حوزه کار می کنند و خیلی ادعا می کنند ولی متاسفانه ته آن هیچ چیز نیست.
در واقع شما می گویید ما طراح لباسی که رسانه را بشناسد و آگاه به کار خودش باشد را در این حوزه نداریم؟
این اصلا به این معنی نیست که طراح نداریم؛ نه خدا را شکر داریم. یواش یواش یکسری از جوانان ما دارند با انگیزه های خاص می آیند و فرهنگ مد و لباس را در کشور پیگیری می کنند و انجام می دهند و این سرجای خودش اما فرهنگ غالب و اصلی در حوزه مد و لباس چیزی هست که غلط تدوین شده است. ما سال ها به مد فحش دادیم و حالا می خواهیم به چیزی که به آن فحش داده ایم؛ میخواهیم بگوییم درست است این مسئله ما را دچار پارادوکس می کند و یک دیالکتیک در آن وجود دارد یعنی که نگاه غلط ما به لباس در کشورمان در طی این سی سال گذشته این بلاها سرمان آمده است که متاسفانه کسانی این بلا را سرمان آورده اند که نسبت به موضوعات جدیدی که در دنیاست ادعای دانش و فهم و دانستن کردند ولی با ذهن های بسته به این موضوع نگاه می کردند.
برگردیم به بخشی که شما گفتید که برای همپوشانی در لباس، دکور و محتوا وقت می گذارید و فکر می کنید. می خواهم از شما بپرسم چرا این دقت و وسواس در دیگر برنامه سازان ما کمتر دیده نمی شود؟
بخشی به تعریف برنامه، کارگردان و طراح برنامه دارد که متاسفانه ما در برنامه سازی در تلویزیون جنبه های مختلف و یا معیارهای مختلفی که در کنار هم قرار می گیرند و در یک کل می توانند تبدیل به برنامه تلویزیونی بشوند را نمی بینیم. ما فقط از برنامه تلویزیونی چیزی را که می بینیم این است که یک محتوایی توسط احتمالا یک آدم خوش صدا و خوش لباس مرتبی که کمی سر و شکلدار است اجرا شود. دکور برنامه هایمان هم مد می شود به ترتیبی که از روی همدیگر کپی می کنیم و آن وقت به مردم می گوییم این یک برنامه خوبی شد.
منظور من از رسانه به شکل علمی و آکادمیک آن است، این است که وقتی یک مجموعه ای می خواهد کار فرهنگی انجام بدهد و مفهوم و پیامی را برای مخاطب خودش که حالا مدیوم رسانه است حتما می باید همه این فاکتورهای لازمه را داشته باشد و تمام این جزییات را بررسی کند که همه چیز آماده هست یا نه و این همه چیز آماده هست یا نه بر می گردد به اینکه چه فکری و چه محتوایی و چه هنری پشت ذهن آن کارگردان و آن طراح برنامه ساز برنامه و مجموعه تلویزیونی بوده است و من می گویم خیلی وقت ها فکری پشتش وجود ندارد و در یک لحظه ای می خواهیم کاری را انجام دهیم مثل خیلی از کارهایی که در کشور ما انجام شده است.
