دیباچه -جبارآذین✳: اوضاع تلویزیون در ماه مبارک رمضان امسال وخیم تر ازسال های پیشین است.
.
اگر در رمضان های گذشته سه ،چهارسریال و فیلم جدید، گرچه ضعیف ومتوسط ازسیما پخش می شد،امسال این تعداد به دوسریال متوسط تنزل کرده است،علت این رخدادفقط کمبود بودجه وبی سروساما نی مدیریت وآشفتگی در بخش های اداری اجرایی سازمان صدا و سیما نیست ،گروه گرایی وفامیل بازی که باعث شده پای هنرمندان حرفه ای و برنامه سازان کاربلدازسیما بریده شده وامورفیلم و مجموعه سازی به دست نورچشمی ها بیفتد هم است.حاصل این روند ،رکودتولید وپخش برنامه ها،فیلم ها و سریال های تکراری وبی رغبتی ودوری بیشترمخاطب از تلویزیون است،آن وقت آقایان وامصیبتا از ماهواره سرمی دهند و برای ندانم کاری و ناتوانی خود عذرهای بدتر از گناه می آورند.واقعیت دوسریال درحال پخش از شبکه های یک ودو ضعف ها و جذاب نبودن آنها ازنظر هنری و ساختار استاندارد و داستان ها و مضامین پیش پا افتاده است،با آنکه پادری می کوشد بادیا لوگ ها ومناسبات وشوخی ها سرگرم کننده باشد،ولی موقعیت های کلامی وطنز آن تکرار دودکش است،بااین همه پادری قابل تحمل تر از برادر است. جوادافشار که کم وبیش مجموعه سازی می داند و این را برخی کارهای قبلی او نشان می دهد،گرچه بازورتبلیغات می خواست ثابت کند،سریال متوسط وناقص کیمیا یک شاهکاراست و نتوانست نظر انتقادی مردم و منتقدان و کارشناسان را تغییر دهد،درسریال برادر، علی رغم کوشش هایش به توفیق نرسیده و برادر فاقد جذابیت های داستانی ،نمایشی و تصویری است.جدا ازمسائل فنی وهنری، این مجموعه باوجود برخی امتیازهای آن ازجمله بعضی بازی های به نسبت خوب بازیگرانش چنگی به دل نمی زند،مشکل اصلی برادر به ظاهربه ساختار و محتوای آن ارتباط ندارد،اما وقتی پای اسپانسر وتامین نظر او به میان می آید،همه چیز محصول هنری تحت تاثیر قرار می گیرد و دامنه نظر و دخالت حامی مالی تا شکل گیری داستان وانتخاب عوامل وبازیگران و ...کشیده می شود.محسن که درعرصه واردات برنج برای خود امپراتوری تشکیل داده وازهمین طریق میلیاردر شده، درسریال افشار به انتقاد وبرخورد قانونی با واردکنندگان وقاچاقچیان برنج می پردازد.محسن که باواردکردن برنج دست چندم خارجی درسال های پیشین به مقابله با برنج ایرانی وبرنج کاران داخلی پرداخت ،حال در برادر مدافع برنج ایرانی واز آن سو با تبلیغ ورود برنج به اصطلاح سالم خارجی، عزم خودرا جزم و تمام قدرتش را بسیج کرده تا رقبای خود را ازمیدان بدر برد و بر تخت سلطانی واردکننده انحصاری برنج تکیه زند. رسانه ملی هم ازسربی بضاعتی ونیاز مالی و به قیمت قربانی کردن هنر وهنرمند و آبروی خود به ناچار برای پادشاهی آن بساط برادر را به راه انداخته است.این امر برای سازمان مذکور که داردنفله بی پولی وبی مدیریتی می شود،فاجعه است،درواقع محسن وتلویزیون نه تنها دست برادری و حمایت از برنج و برنج کار ایرانی را نفشرده اند که باتمرکز وتبلیغ برای برنج خارجی ،درسیمای ملی ضد برنج و برنج کارایرانی، برادرکشی به راه انداخته اند.آیا آقایان درقبال مقوله های اقتصاد مقاومتی و ولنگاری فرهنگی و اینکه روزگاری قراربوده صداوسیمادانشگاه باشد،سخنی دارند!؟درهرحال سیماراهی ترکستان شده وامثال برادرکشی او رابه بن بست اعتماد ملی خواهدکشاند،بدنیست تا فرصت باقی است صداوسیما به خود آیدو چنانچه توانایی اصلاح خود راندارد،نمایندگان مردم درخانه ملت شرایط و زمینه راه اندازی تلویزیون خصوصی ومردمی را به صورت قانونی تدارک ببینند.تا شایدازگستردگی دغدغه های اجتماعی و فرهنگی کاسته شده و مردم خود،حرف ها ،زندگی و خواسته هایشان را درسیمای مردمی ببینند.
✳منتقد سینماوتلویزیون و مدرس دانشگاه
