محمد حسن
گودرزی : دهه هشتاد
میلادی را می توان از نظر رسانه ای آغاز تغییرات بزرگ در زمینه سرگرمی و
رسانه دانست. همه گیر شدن پدیده تلویزیون و رقابت آن با سینما و ظهور پدیده ویدئو
که سینما را به خانه های مردم می آورد از جمله تغییرات شگرفی بودند که صنعت سرگرمی
در این دهه تجربه می کرد.
با این همه
صنعت سینما قصد نداشت که به راحتی میدان را خالی کند. بعد از دوران کوتاه رونق
سینمای سیاهپوستی (Blaxploitation) در دهه
هفتاد، به نظر می رسید که این ژانر عمر کوتاهی داشته و دیگر صنعت سینما
قهرمانان سیاه پوست را به خود نخواهد دید. اما اکران فیلم پلیس بِوِرلی هیلز (Beverly
Hills Cop) در سال 1984، علاوه بر اینکه بار دیگر
قهرمانان سیاه پوست را به مردم معرفی کرد، زمینه ساز معرفی یکی از بزرگترین و
پولساز ترین بازیگران سیاه پوست معاصر، اِدی مورفی (Eddie
Murphy) شد.اما ادی مورفی، تنها ستاره فیلم نبود،
بلکه موسیقی متن این فیلم هم شهرت جهانی پیدا کرد و تا سال ها جای خود را در بین
برنامه های مختلف تلویزیونی داشت.
هارولد فالترمایر
(Harold Faltermeyer) آهنگساز فیلم پلیس بورلی هیلز، در سال 1960
در شهر مونیخ آلمان به دنیا آمد. او توسط پدر و مادرش (صاحبان یک شرکت مهندسی عمران)
تشویق شد تا موسیقی را بیاموزد و در سن 6 سالگی نواختن پیانو را شروع کرد. در 11 سالگی،
یک استاد موسیقی در نورمبرگ متوجه شد استعداد بالای فالترمایر شد و این باعث شد که
سالهای نوجوانی وی با گذراندن دوره های آموزشی موسیقی کلاسیک بگذرد. البته فالتر
مایز علاقه زیادی به موسیقی راک اند رول داشت.
بعد از آشنایی
با جورجیو مورودر(Giorgio Moroder)، در سال
1978، به همراه او را به لس آنجلس رفت تا کیبورد بنوازد و در ساخت موسیقی متن فیلم قطار نیمه شب (Midnight Express) به موردر کمک کند که این
همکاری در سال های آینده هم با تولید موسیقی آلبوم های دونا سامر ( (Donna Summer خواننده مطرح آمریکایی ادامه پیدا کرد. فالتر مایر در استفاده از تکنولوژی سینت
سایزر، شهرت بین المللی بسیاری برای کارهای دقیق و خلاقیت رو به رشد به دست آورد.
اولین کار
فالتر مایر، همکاری با مورودر در ساخت موسیقی متن فیلم، دزد دِل ها (Thief
of Hearts) در سال 1984 بود که موفقیتی به دست نیاورد
اما در همان سال، فالتر مایز با ساخت موسیقی متن فیلم پلیس بورلی هیلز، شهرت
بسیاری به دست آورد. در میان آهنگ هایی که فالتر مایر برای این فیلم ساخت، قطعه
موسوم به اَکسِل اِف(Axel F) که تِم
اصلی فیلم بود شهرت بسیاری به دست آورد.
نام این آهنگ برگرفته
از نام شخصیت اصلی فیلم اکسل فولی است که ادی مورفی نقش آن را بازی کرد. فالترمایر
این قطعه را با استفاد از ۵ ساز موسیقی ضبط کرد: یک رولاند ژوپیتر-۸ ( Roland
Jupiter-8) که صدای سوپرسا (supersaw)
پیشرو آهنگ را تولید میکرد، یک سینثسایزر مدولار موگ-۱۵( Moog
modular synthesizer 15) که صدای باس را ایجاد میکرد، یک رولاند جیایکس-۳پی
( Roland JX-3P) که کورد استبها را ایجاد میکرد، یک یاماها
دیایکس۷( Yamaha DX7) که صدای ناقوس
و ماریمبا را به وجود میآورد و یک لیندرام(LinnDrum)
که برای برنامه ریزی درام کامپیوتری استفاده شد.
با این همه
موسیقی که فالتر مایر برای این فیلم ساخت در ابتدا مورد توجه تهیه کنندگان قرار
نگرفت و تا زمانی که مارتین بِرِست (Martin Brest)
شخصا این آهنگ را تائید نکرد، تهیه کنندگان بر تصمیم خود پافشاری می کردند. اکسل
اف موفقیت بزرگی در سراسر جهان بدست آورد تا جایی که در رتبه اول چارت موسیقی
سالانه بسیاری از کشورها مانند کانادا، ایرلند، هلند و آمریکا قرار گرفت.
اکسل اف در
بسیاری از برنامه های تلوزیونی و فیلم سینمایی استفاده شده از جمله در سریال های
مرد خانواده (Family Guy) در سال
2007 و دوستان (Friends) در سال 1996.
در ایران هم این آهنگ بر روی تیتراژ برنامه های ورزشی بیش از همه استفاده شد.
اکسل اِف توسط
گروه ها و خوانندگان دیگری هم کاور شده است. معروفترین نسخه آن، توسط Crazy
Frog در سال 2005 به بازار آمد و موفقیت خوبی به
دست آورد. پیش از Crazy Frog، گروه
انگلیسی Clock، در سال
1997 هم این اهنگ را کاور کرد که به رتبه 7 جدول موسیقی بریتانیا رسید.
فالترمایر بعد
از پلیس بورلی هیلز، کار ساخت موسیقی متن فیلم های دیگری را هم برعهده داشت که
مهمترین انها تاپ گان (Top Gun) در سال
1986 با همکاری مورودر، مرد فراری (The Running Man)
1987 است. فالتمایر کار ساخت موسیقی دنباله فیلم تاپ گان به نام Top
Gun: Maverick که در سال 2020 اکران خواهد شد را هم برعهده
دارد.
مثل هميشه عالى عالى بود 
