آتش تقی پور بازیگر سه عرصه تئاتر، تلویزیون و سینما که سابقه زیادی در تئاتر دارد و در آثار بسیاری بازی کرده است درباره فعالیت های اخیرش درعرصه تئاتر به خبرنگار تئاتر پایگاه خبری دیباچه گفـت: در نمایش «گلدونه خانم» اثر اسماعیل خلج که آن را النا آهی کارگردانی کرده است بازی می کنم و قرار است آن را در بخش مرور سی  و پنجمین جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه ببریم.

تقی پور با اشاره به اینکه «گلدونه خانم» را پیش تر در تالار محراب اجرا کرده اند درباره فعالیت های دیگرش گفت: جمعه گذشته هفدهم دی ماه اثری به نام «سندرم سفارشی» را در فرهنگسرای ابن سینا به نفع بیماران سرطانی نمایشنامه خوانی کردیم که در این اجرا با فلور نظری، امید زندگانی، فاطمه شکری، شهرزاد عبدالمجید، مسعود شیرانی فرد همبازی بودم و فرید آندستا کارگردانی آن را به عهده داشت.

تقی پور در ادامه گفت: با اجراهایی که عواید آن صرف امور خیریه می شود بسیار موافقم حتی اگر بازدهی مالی نداشته باشند؛ زیرا می توان با تئاتر حال بیماران را خوب کرد و وضعیت روحی آنها را بهبود بخشید.

این هنرمند درباره اوضاع این روزهای تئاتر گفت: متأسفانه تئاتر نمی تواند روی پای خودش بایستد زیرا دولت آن را حمایت نمی کند و زمانی که تئاتر از لحاظ مالی تأمین نشود هنرمند برای تأمین معاش به هرکاری تن خواهد داد و در نتیجه آثار سخیفی را به روی صحنه می برد و به ابتذال کشیده خواهد شد! که تئاتر آزاد زاییده همین اوضاع است.

تقی پور با تأکید بر اینکه بی توجهی دولت تیشه به ریشه تئاتر می زند ادامه داد: هرچند تغییر دولت ها تأثیری به حال تئاتر ندارد اما چنین به نظر می رسد که در دولت قبلی به این هنر توجه بیشتری می شد و هنرمندان وضعیت بهتری داشتند.

بازیگر نمایش«مرد گل به دهان» وجود سالن های خصوصی تئاتر را اتفاقی خوب دانست و در اینباره گفت: به هرحال چه بخواهیم چه نه تئاتر رشد خواهد کرد؛ زیرا نسل جدید به سرعت در حال پیش رفتن است و این ما هستیم که باید شرایط را برای آنها مهیا کنیم و خودمان را به آنها برسانیم؛ در غیر این صورت نمی توانیم بر آنها تأثیر بگذاریم و داشته ها و تجربه هایمان را به آنها انتقال دهیم.

این پیشکسوت عرصه هنر در پایان گفت: دولتمردان باید بدانند حرکت ادامه دارد؛ زیرا ذات هنر رونده است و ایستایی در آن بی معنا است و در این میان نسل جدید مانند شکوفه هایی هستند که بالاخره به بار خواهند نشست و گل خواهند داد و  البته، نباید فراموش کرد که اگر غفلت کنیم همین نسل جدید بر ضد نسل های پیشین بر خواهند خواست که اگر چنین شود اتفاق های ویرانگری رخ خواهد داد!