دیباچه: حسین نمازی کارگردان «آپاندیس» معتقد است: «فیلم کوتاه در سینمای جهان، کاملا مستقل است و فیلمسازان از راه ساختن فیلم کوتاه، دیده و به لحاظ مالی هم تامین میشوند اما در ایران فیلم کوتاه دروازه ورود به دنیای فیلم بلند است.»
حسین نمازی که با «آپاندیس» اولین تجربه ساخت فیلم سینمایی بلند را تجربه کرده است در مورد ورود به سینما و ساخت فیلم بلند به
دیباچه میگوید: «فیلم کوتاه در سینمای جهان، کاملا مستقل است و فیلمسازان از راه ساختن فیلم کوتاه، دیده و به لحاظ مالی هم تامین میشوند اما در ایران فیلم کوتاه دروازه ورود به دنیای فیلم بلند است. جالب است که همین ماجرا باعث شده تا فلفسه فیلم بلند وارد فیلمهای کوتاه شود و شخصیتپردازی فیلمسازانی که فیلم کوتاه میسازند بسیار نزدیک به آثار سینمایی باشد. کسانی که جایزههای زیادی برای فیلمهای کوتاهشان گرفتهاند، لزوما همان موفقیت را برای فیلمهای بلند هم به دست نمیآورد. در ایران 99 درصد فیلمسازان برای ساختن فیلم بلند، ابتدا فیلم کوتاه میسازند در حالی که در دیگر کشورهای دنیا اینگونه نیست و هرکدام ویترین خودشان را دارند.»
فیلمهای کوتاهی که شبیه فیلمهای بلند هستند
نمازی در ادامه میگوید: «در این سالها فیلمهای کوتاه زیادی ساخته شدهاند که قصهگو هستند و برای مجاب کردن تهیهکننده ساخته شدهاند تا برای فیلم بلندشان سرمایهگذاری کند؛ اتفاقی که در بلند مدت به حوزه فیلم کوتاه ضربه زده است.»
مخاطب سینمای ایران خودش را میبیند
این فیلمساز جوان در مورد سینمای ایران هم میگوید: «سینمای آمریکا قهرمانپرور است و مخاطبان در سالن قهرمانهایی دستنیافتنی را میبینند. در هندوستان مخاطبان دنبال رویاهای تحققنیافتهشان بر پرده هستند و معمولا دختر پولداری عاشق پسری فقیر میشود اما مخاطب سینمای ایران خودش را میبیند. سینمای ایران به لحاظ تکنیک نمیتواند با سینمای جهان رقابت کند اما به لحاظ مضمون حرفهایی برای گفتن دارد. شاید سینمای ایران با حدود زیادی به سینمای دهه 50 و 60 میلادی در فرانسه و ایتالیا شباهت دارد.»
شرایط بازیگرها قبل و بعد از حضور روی فرش قرمز متفاوت خواهد بود
نمازی در مورد «آپاندیس» و استفاده از عوامل ناشناخته و دو بازیگر شناختهشدهتر (آنا نعمتی و امیرعلی دانایی) در این فیلم میگوید: «اگر شرایط حضور در جشنواره فیلم فجر برای فیلم «آپاندیس» مهیا شود، بسیار عالیست. برای ساخت این فیلم از ابتدا عوامل غیرچهره انتخاب کردم اما بعضی مسائل مثل ویترین، پخشکننده و سینماداران در انتخابها تاثیر میگذارند و باید ج.ابگوی خواسته آنها نیز باشید. در مورد امیرعلی دنایی و آنا نعمتی باید بگویم که حضورشان در «آپاندیس» اتفاق خوبی بود. هر دو در فیلم بازی متفاوتی ارائه کردهاند و مطمئنم بازیشان مورد توجه قرار خواهد گرفت. در مورد دیگر عوامل هم باید بگویم که به بازیگران این فیلم ایمان دارم و شک ندارم اگر فیلم در جشنواره نمایش داده شود؛ شرایط آنها قبل و بعد از حضور روی فرش قرمز متفاوت خواهد بود.»
هیچچیز غیر از سینما بلد نیستم
او در مورد ورود به سینما و شرایط ساخت فیلم بلند اولش به
دیباچه میگوید: «31 ساله هستم و از بیش از 20 سال است که فعالیت سینمایی داشتهام. در 13 سالگی اولین فیلم کوتاهم را ساختهام و هیچچیز غیر از سینما بلد نیستم. سال 1387 شرایط برای ساخت فیلم اولم مهیا شد: احساس میکردم یا نباید وارد شوم یا اگر این کار را کردم به نحو احسن باید کارم را آغاز کنم. 3 سال صبر کردم و از سال 1390 پروانه ساخت فیلمم را گرفتم و از آن روز تا الان اتفاقهای عجیب و غریبی برایم رخ داده است که واقعا برای گفتنشان زمان زیادی لازم دارم!»
مجبور شدم فیلمنامهام را بفروشم
وی در ادامه میگوید: «شاید باور نکنید بیش از 7 بار تا فیلمبرداری فیلمم پیش رفتم و کار دوباره متوقف شد. فیلمنامهای داشتم که 9 تهیهکننده شناختهشده سینما حاضر بودند بسازندش. من خیلی خوششانس بودم که حق انتخاب داشتم. متاسفانه در بازی عجیبی افتادم: تهیهکننده از من سرمایهگذار میخواست؛ سرمایهگذار مجوز ارشاد را میخواست و ارشاد هم میگفت برای مجوز ابتدا باید امضای تهیهکننده و سرمایهگذار را داشته باشی!
4 سال تمام در بازی 9 تهیهکننده افتاده بودم و آخر هم مجبور شدم فیلمنامهام را بفروشم. فیلمنامهای که هر بازیگری (حتی بازیگرهای چهره) و تهیهکنندهای که آن را میخواند حاضر بود در پروژه حضور داشته باشد.»
«آپاندیس» را در 8 ساعت نوشتم!
این کارگردان در مورد «آپاندیس» میگوید: «فیلمنامه «آپاندیس» را در 8 ساعت نوشتم! از 100 به آن نمره 20 را میدهم اما شک نکنید با این حال در مورد آن بحثهای زیادی خواهد شد. داستانی با ریتم بسیار تند که گذر زمان را متوجه نخواهید شد. تمام داستان در یک بیمارستان میگذرد و چند ساعت از زندگی چند آدم را روایت میکند. این هم یکی از عادتهای من است که نمیتوانم قصهام را بیشتر از دو یا سه روز طول بدهم.»
همهچیز به سلیقه داوران بستگی دارد
حسین نمازی در مورد احتمال حضور نداشتن فیلمش در فجر هم میگوید: «همهچیز امکانپذیر است: «خواب تلخِ» محسن امیریوسفی دنیا را گشت و بسیار مورد تقدیر قرار گرفت اما در ایران پس از یک دهه اکران شد آن هم محدود. «جرمِ» مسعود کیمیایی بهترین فیلم جشنواره فجر شد در حالی که «جدایی نادر از سیمین» در آن دوره حضور داشت و اسکار را هم گرفت. همهچیز به سلیقه داوران بستگی دارد. آدم متوهمی نیستم اما تاکنون هرکدام از دوستان سینمایی این فیلم را دیدهاند، نظر منفی نداشتهاند.»
همدیگر را خراب نکنیم
این کارگردان در انتها گفت: «من دوستیها و رفاقتهای بچههای فیلم کوتاه را خیلی دوست دارم. چیزی که در سینما کمتر است. همدیگر را خراب نکنیم. به نظرم اندازه همهمان جا هست و هیچکس نمیتواند جای دیگری را تنگ کند. در حالی که ادعای این را داریم:کار فرهنگی انجام میدهیم. امیدوارم مجالی به دست بیاید که خانواده سینما باهم باشند.»