دیباچه: سیروس الوند کارگردان باتجربه سینمای ایران که توانست با فیلم «یک‌بار برای همیشه» سیمرغ بهترین کارگردانی جشنواره فیلم فجر را ببرد و توانایی‌اش را اثبات کند، پس از «این سیب هم برای تو» که با استقبال منتقدان و مخاطبان هم همراه نبود، تصمیم به ساخت فیلم تازه‌اش گرفته است: «آن‌جا، همان ساعت»...
روایت سیروس الوند از «آن‌جا، همان ساعت» را در ادامه می‌خوانید.
سیروس الوند درباره «آن‌جا، همان ساعت» به خبرنگار سینمایی
دیباچه می‌گوید: «زمانی در تهران، جنوب شهر و شمال شهر کاملا متفاوت بودند: گویش مردم، پوشش مردم، وضعیت اقتصادی آدم‌ها و... حتی به لحاظ فرهنگی، آدم‌های جنوب و شمال شهر تهران کاملا متفاوت و متمایز از یک‌دیگر بودند.
در حال حاضر _ به‌خصوص از لحاظ ظاهری _ مردم شمال و جنوب شبیه به هم شده‌اند و گویش آدم‌ها و ادبیات محاوره‌ای تقریبا یکی شده است. امروزِ روز توی جنوب شهر، عده‌ای چه مشروع و یا حتی غیرمشروع پول‌دار شده‌اند و دیگر تفاوتی که سال‌های دور وجود داشت از بین رفته است.
چراییِ اتفاقی که در طول سالیان رخ داده، دلیل‌های مفصل خود را دارد و مسائلی مثل اقتصاد تاثیر بسزایی در این میانه داشته که در حال حاضر‌ند که موضوع مورد نظر ما نیست اما نکته دیگر: شهر تهران در این سالها از غرب و شرق ورم کرده و بزرگ شده است. مهاجرت‌های بی‌هدف به تهران دلیل اصلی این اتفاق است. تهران صاحب یک قشر بی‌هویت شده است که در مناطق غربی و شرقی تهران زندگی می‌کنند. مهاجرانی که یا در خانه‌‌های کوچک ساکن شده‌اند و یا خودسرانه خانه ساخته‌اند و به اصطلاح زورآبادی یک محله کوچک را پس از درگیری‌های بسیار با شهرداری و اماکن شکل داده‌اند.
تحقیق‌ها نشان می‌دهد که آدم‌های که به تهران مهاجرت کرده‌اند، شغل مشخصی ندارند. خیلی‌هاشان خلافکار میشوند و عده‌ای‌شان در خوشبینانه‌ترین حالت، دستفروشی می‌کنند.»
سیروس الوند که اوایل دهه هشتاد هم با فیلم «برگ برنده» سراغ این قشر رفته بود، می‌گوید: «همیشه دوست داشتم به این قشر که سال‌های زیادی از سکونت‌شان در تهران نمی‌گذرد، بپردازم. در فیلم «برگ برنده» به این فضا نزدیک شدم و سعی کردم به روابط و مناسبات مردم این مناطق نزدیک شوم.
«آن‌جا، همان ساعت» هم در همان حال و هواست: قصه زن و شوهری جوان و بی‌پول که پس از مهاجرت به تهران، نمی‌توانند در شهر ساکن شوند. آن‌ها اجبارا به حاشیه شهر نقل مکان کنند و در محله‌ای کهنه‌ساخت بین تهران و کرج ساکن میشوند...»
کارگردان شصت‌وهفت ساله سینمای ایران صحبت‌های‌اش را این‌گونه به پایان می‌رساند: «هنوز برای پروانه ساخت اقدام نکرده‌ا‌م، اما به زودی این کار را انجام می‌دهم «آن‌جا، همان ساعت» را برای جشنواره فیلم فجر امسال آماده می‌کنم.»
