دیباچه:کودکان کار یا کودکان بیکار، کودکان بدسرپرست و کودکان بی سرپرست؛ واژگانی هستند که بارها نهادهای مردم نهاد فعالیتهای گوناگونی را در جهت شناسایی و حمایت از آنها انجام دادهاند.
مدتی است موجی از مردم آزاری جدید در چهارراههای تهران به عنوان پایتخت و ابَر شهر تحت عنوان کودکان کار اتفاق میافتد که میتواند نه تنها وجهه پایتخت ایران اسلامی را خدشه دار میکند بلکه جدای از مزاحمتهایی که برای شهروندان دارد در پشت ماجرا خبر از مافیای گستردهای میدهد که این کودکان را مجبور به کار آن هم به این شکل میکنند.کودکانی که اگر آنچه مافیای چهارراهها از آنها مطالبه میکنند به هر طریق ممکن انجام ندهند، آن وقت مورد آزار قرار خواهند گرفت و واژه دیگری بعد قبل از کودکان کار شکل میگیرد به نام «آزار اذیت کودکان کار».
کودکان بعضا سرکشی که ساماندهی میشوند تا بر سر چهارراهها و معابر پر رفت و آمد پایتخت قرار گیرند و با یک شیشه پاککن در قالب افرادی حرفهای به سرعت خود را به ماشینهای عموما مدل بالا میرسانند و پس از کفزنی به شیشهها اگر پولی از صاحب ماشین بگیرند آنرا کاملا تمیز میکنند و اگر پولی در کار نباشد، راننده میماند و شیشههای کف زدهای که به قصد انتقام رها شدهاند!. در این حالت توجه ویژه ماموران محترم نیروی انتظامی و شهرداری نیاز است که قبل از بحرانی شدن این ماجرا و آسیب رساندن بیشتر به این کودکان فکری به حال این شهروندآزاری مدرن در پایتخت کنند.
عکسهایی که در این خصوص تهیه شده خود گواه روشنی از آنچه در بالا ذکر شد است.
واقعا بد و آزار دهنده است البته من اهواز زندگی میکنم ولی این کودکان برای من تبدیل به یه کابوس شدن جوری که واقعا از قرمز شدن چراغ راهنمایی میترسم و حتی بعضی وقتا حاضرم چراغ قرمز رو رد کنم ولی گرفتار اینها نشم جوری شده که پسر پنج سالم از اینا میترسه و وقتی پشت چراغ گیر میکنیم با اضطراب میگه بابا شیشه ها رو بکش بالا یه وقت این بچه ها نیان اذیتمون کنن . از یه طرف هم آدم دلش براشون میسوزه که چرا این بچه ها تو این گرما باید زیر آفتاب باشن ولی یکی و دوتا نیستن. تو یه مسیر ربع یا نیم ساعته که ممکنه سه یا چهارتا چراغ قرمز داشته باشه باید سه چهار بار با این بچه ها سر و کله بزنی آدمم که نمیتونه به همشون پول بده اینجوری باید ماهی سیصد چهارصد هزارتومن براشون کنار بزاری. ای کاش کسایی که جایگاه مسؤلین رو اشغال کردن یه فکری به حال اینها میکردن که البته هرگز نخواهند کرد چون خودشون با چنان اسکورت و کاروانی مسیرها رو طی میکنن که هیچ وقت این معضل رو نخواهند چشید و اگر بشنوند هم اگر گمان بر دروغ نبرند یقین بر اغراق خواهند داشت