دیباچه: یک استاد دانشگاه در حوزه تئاتر عروسکی معتقد است که باید شکل دیگری از تئاتر عروسکی را اجرا کرد و با این گونه تئاتری می‌توان خشونت را نشان داد



به گزارش خبرنگار تئاتر دیباچه؛ مرتضی سعیدیان؛ نویسنده و کارگردان تئاتر عروسکی و استاد دانشگاه در این رشته، درمورد شرایط اجرای عمومی نمایش «سایه‌های عروسکی نورا» که در پانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی؛ تهران‌مبارک شرکت کرده بود، گفت: دوستان در خانه عروسک، تصمیم گرفتند 8 یا 9 اثر را برای اجرای عمومی انتخاب کنند که «سایه‌های عروسکی نورا» در میان این آثار قرار نگرفته بود. نکته جالب در این میان، مطلع نبودن مرضیه برومند از آثار منتخب است چون وقتی من از برومند پرسیدم که چرا برخی از آثار برای اجرای عمومی انتخاب نشده‌اند، اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت که چرا «سایه‌های عروسکی نورا» برای اجرای عمومی انتخاب نشده است. دیگر نکته جالب در این انتخاب‌ها این بود که حتی فیلم کار مرا هیات انتخاب ندیده بود.

سعیدیان ضمن تایید این نکته که پیش از برگزاری پانزدهمین جشنواره تئاتر عروسکی قرار بود تمام 20 اثری که مجوز حضور در این جشنواره را دارند، به اجرای عمومی برسند، گفت: جشنواره تئاتر عروسکی، دو سالانه است و طبیعتا اجرای 20 نمایش در عرض دو سال، برنامه‌ریزی چندان پیچیده‌ای نیاز ندارد. پس از گذشتن بیش از دو سال از این جشنواره، چند روز پیش به من گفتند به سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان برای اجرای این نمای مراجعه کنم اما وقتی به آنجا رفتم، به من گفتند که سالن تا پایان سال 95 پر هستند و امکان اجرای تئاتر در آن وجود ندارد! این برخورد نشان‌گر کم‌اهمیت بودن تئاتر عروسکی از دید اهالی تئاتر است. مهم‌ترین مساله اجرای عمومی آثار است تا تئاتر عروسکی به مخاطبان شناخته شود. البته وجود نداشتن سالنی اختصاصی برای تئاتر عروسکی که به‌صورت مستمر تئاتر اجرا شود.

کارگردان نمایش «الی و رویاهایش» درباره حضور خود در شانزدهمین جشنواره تئاتر عروسکی که شهریورماه امسال برگزار می‌شود، گفت: متنی را به ستاد جشنواره ارسال کردم اما آن را رد کردند. دلیل این اتفاق را خشونت‌آمیز بودن متن اعلام کردند درحالی‌که اعتقاد من بر این است که تئاتر عروسکی صرفا اجرای آثاری با محتوای شاد و قصه‌های پریان نیست. همچنین مرضیه برومند؛ دبیر این جشنواره نیز در دوره گذشته اعلام کرده بود جشنواره تئاتر عروسکی با محوریت آثار بزرگ‌سال اجرا می‌شود تا مخاطبان بدانند که تئاتر عروسکی، تنها به آثار کودک محدود نمی‌شود. تمایل من بر این بود که شکلی دیگر از کار عروسکی را به مخاطبان نشان دهم. این نمایش درمورد نسل‌کشی و انسان‌کشی است و به مخاطب اعلام می‌کند که خوی وحشی‌گری در تمام انسان‌ها وجود دارد، در برخی از موارد آزاد می‌شود و گاهی این اتفاق نمی‌افتد. تئاتر عروسکی برای نشان دادن این خشونت، بهترین راه‌کار است و دست کارگردان را باز می‌گذارد.

سعیدیان درمورد برنامه خود برای نمایشنامه جدیدش گفت: اگر این نمایشنامه مورد قبول جشنواره واقع می‌شد می‌توانستم به‌واسطه کمک‌مزینه‌ای که جشنواره در اختیار من قرار می‌داد مقداری از هزینه‌ها را تامین کنم اما این اتفاق نیفتاد. سعی می‌کنم این نمایش را به اجرا برسانم و به دنبال اسپانسر هستم تا نمایش را برای عموم، اجرا کنم.

این استاد دانشگاه در پایان ضمن دلسوزانه دانستن نقدهای خود درباره تئاتر عروسکی و جشنواره‌های آن، گفت: تنها آرزوی من پیشرفت تئاتر عروسکی در ایران است. امیدوارم به نقدهای من با دید منفی نگاه نکنند چون من در دانشگاه هنر و دانشگاه تهران تئاتر عروسکی تدریس می‌کنم پس به این قصد تئاتر عروسکی را مورد نقد قرار می‌دهم که این هنر پیشرفت کند.