تنظیم‌کننده و نوازنده نی آلبوم «امیر عشق» گفت که قصد داشته‌اند خلاء کمبود تولید آثار در حوزه موسیقی عرفانی را جبران کنند.
دیباچه:
تنظیم‌کننده و نوازنده نی آلبوم «امیر عشق» گفت که قصد داشته‌اند خلاء کمبود تولید آثار در حوزه موسیقی عرفانی را جبران کنند.
محسن جلیلی، نوازنده نی و تنظیم‌کننده آلبوم «امیر عشق» در گفتوگو با خبرنگار موسیقی دیباچه درباره این آلبوم و همکاری‌اش با سید افشین قریشی، آهنگساز این آلبوم خاطرنشان کرد: اشنایی من با استاد قریشی به همکاری‌مان در موسیقی یک فیلم باز می‌گشت و دیدگاه‌های مشترکی در بعضی آثار داشتیم و شروع کار هم از سال گذشته کلید زدیم. دغدغه‌هایی وجود داشت و مهم‌تر از همه این که مدت‌ها بود که موسیقی ذکر تولید نشده بود یعنی بعد از سالیان که سید خلیل عالی‌نژاد آثار درخشانی در این زمینه خلق کرده بودند خلاء انتشار این شکل از موسیقی احساس می‌شد.
او در ادامه گفت: ما این جای خالی را دیدیم و سراغ تولید این آلبوم رفتیم. هدف و انگیزه ما این بود که هم خوراک خوبی به فضای موسیقی داده شود و هم اینکه می‌خواستیم کار فاخری در مدح مولا تولید شود و ان‌شاءاله توانسته باشیم از پس این کار بربیاییم.
این نوازنده نی اظهار کرد: تنبور از جمله سازهایی است که ضبظ استودیویی صدای آن بسیار دشوار است و طبیعتا ما هم با این دشواری‌ها روبرو بودیم. استودیویی که ما در اختیارمان هست فضای دوستانه و صمیمی دارد اما برای صداگیری از تنبور تمهیداتی اندیشیدیم تا بشود ضبط مناسبی اتفاق بیفتد.
خواننده آلبوم امیر عشق درباره سازبندی قطعات این آلبوم توضیح داد: خاصیتی که سعی کردیم در این آلبوم بگنجانیم این بود که شنونده وقتی صدای یک ساز را می‌شنود، نتواند صدای ساز بعدی را که قرار است جواب بدهد را حدس بزند. دقیقا سازهای مختلف می‌آییند و می‌روند. فقط تنبور است که خط اصلی ملودی را می‌زند و بقیه سازها جواب می‌دهند.
دایی نبی درباره موسیقی عرفانی تاکید کرد: اولین و مهم‌ترین ویژگی در موسیقی عرفانی نوع تفکری است که در آن پنهان و نهفته است. عبارت عرفانی هم از اینجا می‌آید که در پیدایش این نوع موسیقی، حضور این نوع از تفکر مشهود است. نه موسیقی بلکه این تفکر در هر هنری قرار بگیرد آن را به عنوان هنر عرفانی می‌تواند مطرح کند. سینما و تئاتر و نقاشی هم این شاخصه را طرح می‌کنند. خصیصه دوم این موسیقی، استفاده از اشعار خاص در این موسیقی است که به دلیل فضای خاص هر شعری را نمی‌شود استفاده کرد.
او اضافه کرد: ویژگی سوم سازبندی خاص این موسیقی است که تنبور و نی و دف، سازهای اصلی موسیقی عرفانی را تشکیل می‌دهند و این سه ساز همان سازهایی هستند که قدمای ما در اشعارشان از آنها یاد کردند. ما در این مجموعه کار سعی کردیم سازهای دیگری استفاده کنیم تا از یکنواختی در بیاید و لطافت موسیقی را بیشتر کنیم. اما ویژگی چهارم این نوع موسیقی ریتم آن است که در نوع ریتم‌ها معمولا با جمله‌ها و دوره‌های کوتاه است که عنان ریتم در دستان نوازنده دف است. این ساز می‌تواند با جملات و فیگورهای ساده و طرب انگیز، حرکت مناسب را ایجاد کند.
محسن جلیلی درباره موسیقی عرفانی تاکید کرد: اولین و مهم‌نرین ویژگی در موسیقی عرفانی نوع تفکری است که در آن پنهان و نهفته است. عبارت عرفانی هم از اینجا می‌آید که در پیدایش این نوع موسیقی، حضور این نوع از تفکر مشهود است. نه موسیقی بلکه این تفکر در هر هنری قرار بگیرد آن را به عنوان هنر عرفانی می‌تواند مطرح کند. سینما و تئاتر و نقاشی هم این شاخصه را طرح می‌کنند. خصیصه دوم این موسیقی، استفاده از اشعار خاص در این موسیقی است که به دلیل فضای خاص هر شعری را نمی‌شود استفاده کرد.
او اضافه کرد: ویژگی سوم سازبندی خاص این موسیقی است که تنبور و نی و دف، سازهای اصلی موسیقی عرفانی را تشکیل می‌دهند و این سه ساز همان سازهایی هستند که قدمای ما در اشعارشان از آنها یاد کردند. ما در این مجموعه کار سعی کردیم سازهای دیگری استفاده کنیم تا از یکنواختی در بیاید و بطافت موسیقی را بیشتر کنیم. اما ویژگی چهارم این نوع موسیقی ریتم آن است که در نوع ریتم‌ها معمولا با جمله‌ها و دوره‌های کوتاه است که عنان ریتم در دستان نوازنده دف است. این ساز می‌تواند با جملات و فیگورهای ساده و طرب انگیز، حرکت مناسب را ایجاد کند.
جلیلی درباره موسیقی عرفانی تاکید کرد: اولین و مهم‌نرین ویژگی در موسیقی عرفانی نوع تفکری است که در آن پنهان و نهفته است. عبارت عرفانی هم از اینجا می‌آید که در پیدایش این نوع موسیقی، حضور این نوع از تفکر مشهود است. نه موسیقی بلکه این تفکر در هر هنری قرار بگیرد آن را به عنوان هنر عرفانی می‌تواند مطرح کند. سینما و تئاتر و نقاشی هم این شاخصه را طرح می‌کنند. خصیصه دوم این موسیقی، استفاده از اشعار خاص در این موسیقی است که به دلیل فضای خاص هر شعری را نمی‌شود استفاده کرد.
او اضافه کرد: ویژگی سوم سازبندی خاص این موسیقی است که تنبور و نی و دف، سازهای اصلی موسیقی عرفانی را تشکیل می‌دهند و این سه ساز همان سازهایی هستند که قدمای ما در اشعارشان از آنها یاد کردند. ما در این مجموعه کار سعی کردیم سازهای دیگری استفاده کنیم تا از یکنواختی در بیاید و بطافت موسیقی را بیشتر کنیم. اما ویژگی چهارم این نوع موسیقی ریتم آن است که در نوع ریتم‌ها معمولا با جمله‌ها و دوره‌های کوتاه است که عنان ریتم در دستان نوازنده دف است. بحث دیگر بحث ملودی‌هاست. ملودی‌ها معمولا ساده و تک‌خطی و با یکسری فراز و فرود اندک هستند و ملودی پیچیده در آن استفاده نمی‌شود چون مخاطب عامه مردم هستند. قرار است به ساده ترین شکل پیام منتقل شود.
تنظیم‌کننده آلبوم امیر عشق افزود: ششمین بحث ما تصنیف‌محور بودن این موسیقی است. ما در موسیقی ردیف دستگاهی قواعدی داریم که فرم‌های مختلف در قطعات پشت سر هم قرار می‌گیرند اما در موسیقی عرفانی اغلب از تصنیف استفاده می‌شود و اگر در موارد اندک از آواز استفاده شود خیلی اشاره وار است و بلافاصله تصنیف ادامه پیدا می‌کند. هرچند موسیقی عرفانی به هیچ وجه جدا از موسیقی سنتی ما نیست منتها جنس خاصی از موسیقی است که بیشتر تصنیف دارد.
آلبوم «امیر عشق» در مدح حضرت علی (ع) به آهنگسازی «سید افشین قرشی»و تنظیم «محسن جلیلی» است. «محسن دایی نبی» خواننده این اثر است.
در تولید آلبوم «امیر عشق» سعی شده با پایبندی به اصول موسیقی عرفانی، ضمن استفاده از سازهای متنوع و هارمونی‌های دلنشین، سلیقه‌های مختلف جامعه و نسل نواندیش جامعه را نیز با این گرایش موسیقی پیوند زده شود.
آلبوم «امیر عشق» شامل شش قطعه تصنیف و یک قطعه دونوازی تنبور و سازهای کوبه‌ای است. در این آلبوم «صدا سدیفی»(قانون)، «شیما بلوکی‌فر»(کمانچه)، «زانیار حسامی»(دیوان)، «علیرضا مصدقی»(عود)، «بهروز قهاری»(دف و سازهای کوبه ای)، «امیر حسن لیاقت»(دف)، «محسن جلیلی»(نی) و «سید افشین قرشی»، «امیرعلی»، «آرش کی ارسلان»، «مهرناز حمیدی»، «سپیده پارسی»، «آرزو بوستان»، «فرزین رضیی»(تنبور) همنوازی کرده اند. ضبط این آلبوم در استودیو هلال صورت پذیرفته است. «امیر عشق»، «قبله عشق»، «سیمرغ عشق»، «مستی عشق»، «نگین عشق»، «تجلی عشق» و «شیدای عشق» نام قطعات این آلبوم هستند.
