به گزارش دیباچه،معمولا عرف است که بازیگران برای آثار سینمایی، دستمزد خود را به‌صورت پروژه‌ای دریافت می‌کنند. بخشی را در زمان عقد قرارداد، بخشی را در اثنای فیلمبرداری و تتمه را پس از اتمام کار. در سریال، دستمزدهای عوامل به‌صورت هر ماه است و درصورت خوش‌حسابی، در پایان هر ماه با عوامل تسویه می‌شود.

یکی دیگر از مدیران تولید شناخته‌شده سینمای ایران که علاقه‌ای به رسانه‌ای شدن نام خود نداشت، در پاسخ «فرهیختگان» مبنی‌بر میزان دریافتی بازیگران در آثار شبکه نمایش خانگی گفت: «برخلاف آثار سینمایی که هر بازیگری می‌تواند رقمی را به تهیه‌کننده پیشنهاد کند، در شبکه نمایش خانگی، تقریبا نمودار منظمی برای دستمزد بازیگران وجود دارد. به این ترتیب که بازیگران خیلی چهره و موردعلاقه مردم که تعدادشان به عدد انگشتان دست هم نمی‌رسد، هر ماه ۳۵۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان می‌گیرند. آنهایی که سلبریتی‌های شناخته‌شده هستند و جزء آن دسته اول قرار نمی‌گیرند، هر ماه ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون تومان دستمزد می‌گیرند. بازیگران چهره‌ای که در رده اول و دوم قرار ندارند، هر ماه ۱۰۰ تا ۱۸۰ میلیون تومان و دیگر بازیگران نیز بسته به میزان نقش و محبوبیتی که میان مردم دارند، هر ماه زیر ۱۰۰ میلیون تومان دستمزد می‌گیرند.»

این مدیرتولید ادامه می‌دهد: «البته این‌طور نیست که یک بازیگر برای حضور در یک سریال، خیلی بیشتر از یک فیلم سینمایی دستمزد بگیرد. بالاخره بازی در سریال، مشقت‌ها و سختی‌های خاص خودش را دارد و اگر دستمزدهای هر ماه یک بازیگر در یک سریال را جمع ببندیم، تقریبا همان دستمزدی می‌شود که وی در فیلم سینمایی طلب می‌کند. حالا به این شرایط اضافه کنید ماه‌هایی که آن بازیگر مشغول بازی در سریال است و چندین پیشنهاد سینمایی خود را رد می‌کند. دستمزدهای شبکه نمایش خانگی اصلا عجیب‌وغریب‌ نیست.»

وی درمورد میزان افزایش دستمزد بازیگران شبکه نمایش خانگی در روزگار کرونایی نیز گفت: «دستمزدها از سال ۹۹ به این‌طرف، بین ۲۰ تا ۳۰ درصد بالاتر رفته است؛ البته باز هم به بازیگر ربط دارد، به اینکه آن بازیگر چه رابطه‌ای با کارگردان و تهیه‌کننده دارد و اینکه تا چه اندازه از فیلمنامه خوشش آمده باشد. حتی جاهایی بوده که شنیده‌ام فلان بازیگر به‌دلیل علاقه‌ای که به کارگردان یا سناریو داشته، کمتر از آن چیزی که تصور می‌شده، دریافت کرده است. البته که فرآیند دستمزد، تبصره و ماده خاصی ندارد و یک‌جورهایی دل‌بخواهی است و از زاویه‌ای دیگر، همه چیز به تهیه‌کننده برمی‌گردد.»

منبع : روزنامه فرهیختگان