به گزارش خبرنگار سینمایی دیباچه، حال دیگر همه آدمها از هر نژاد و رنگ، با هر زبان و مذهب می دانند که سینما یکی از نیازهای بارز هر جامعه ای است؛ زیرا این قدرت را دارد تا فرهنگ جامعه را بالا ببرد! به این ترتیب باید گفت جای بسی خوشحالی است که سینمای ما به یمن حضور بزرگانی چون کیارستمی و اصغر فرهادی به جهانیان معرفی شده است.

اما در این میان فقط تولید فیلم کافی نیست و محلی لازم است که فیلمها در آن نمایش داده شوند. سالن سینما! مکانی که هنوز در خیلی از شهرهای ما وجود ندارد و طی این سالها به این کاستی آنچنان که باید پرداخت نشده است! اما این یادداشت به موضوع دیگری می پردازد! 

موضوع این یادداشت وضعیت غم انگیز یکی از سینماهای پایتخت است که قرار است فروخته شود! سینما قیام! یکی از اماکن فرهنگی که قدمتی چندین ساله دارد و فیلمهای زیادی بر پرده نقره ای اش نقش بسته اند.

سینما «قیام» در سال 1345 توسط شرکت «پارامونت»، برای اکران فیلمهای کودک تأسیس شد و درجه کیفی اش ممتاز بود؛ به این ترتیب می توان گفت این سینما در زمان خودش یکی از بهترین سالن های تهران بوده و اگر طی این سالها به حال خودش رها نمی شد اکنون یکی از سینماهای استاندارد تهران بود که وسعتش با سینما «آزادی» برابری می کرد!

بی شک اگر با این مکان فرهنگی مهربان تر رفتار می شد امروز سرنوشتی چنین تلخ در انتظارش نبود! می شد هرازگاهی تعمیرش کرد و کهنگی هایش را مرمت کرد و نگهش داشت که چنین نکردند! که اگر می خواستند می شد، زیرا این مکان فرهنگی با برنامه ریزی های خلاقانه اقتصادی می توانست سودآوری بالایی داشته باشد و هزینه خودش را درآورد.

طی این سالها و به مرور زمان سینما «قیام» فرسوده تر شد، تا آنجا که به محل اجرای تئاتر آزاد و جُنگ تبدیل شد و هرچه گذشت کهنه تر شد و بیشتر به حاشیه رفت!

این سینمای کهن در مرکز پایتخت قرار دارد و حال قرار است فروخته شود و پس از آن نیز مشخص نیست چه سرنوشتی پیدا کند و شاید تخریب شود و به مجتمع تجاری و پاساژ تبدیل شود! 

کاش این اتفاق نیفتد!

یادداشت وحید خانه ساز