به گزارش خبرنگار تئاتر پایگاه خبری دیباچه، تئاتری ها معمولأ دردهای مشترکی دارند که رایج ترین آنها درد نداشتن مکان تمرین است. البته این درد در گذشته مزمن تر بود و بر بچه های تئاتر را بیشتر از حال آزار می داد. اما هنوز  یا شاید همیشه هست!درست مثل سرطان که همیشه هست یک بیماری هست به نام پلاتو!

 پلاتو یعنی چه؟

در سینما، پلاتو یعنی محلی که در آن فیلمبرداری می شود و مملو از ابزارهای نورپردازی و فیلمسازی است. یک استودیو ممکن است دارای چندین پلاتو باشد. پلاتو اما در تئاتر معنای خاصی ندارد و تنها یک اصطلاح است برای مکانی که گروه ها در آن تمرین نمایش می کنند و در زمان های خاص این مکان می تواند پارک، حیاط دانشگاه، پشت بام یا هر جای دیگر باشد؛ تا گروه های بی جا و مکان بتوانند کارشان را به جشنواره یا اجرا برسانند. کافی است سری به پارک خانه هنرمندان بزنید تا با گروهایی روبرو شوید که نشسته یا ایستاده متن بدست یا بدون متن، مشغول تمرین تئاتر هستند.

حال البته، اوضاع به وخامت گذشته نیست و تئاتری ها می توانند در همین خیابان انقلاب یا هر گوشه از هزارتوی تهران محل تمرین پیدا کنند، اجاره کنند و بابتش پول بدهند. این یعنی مشکل محل تمرین تئاتری ها تا حدودی حل شده است. اما مگر چند نفر از کارگردانهای تئاتر بضاعت آن را دارند تا روزی 15 تا 20 هزار تومان هزینه نمایشی کنند که نه زمان اجرایش مشخص است نه سود مالی معین و قابل توجهی دارد؛ آنهم در حالی که قبول یا رد شدن اثر مشخص نیست!

با همه اینها کاش پلاتوهای اجاره ای مکان هایی باشند با وضعیت مناسب و استاندارد که اینگونه نیست زیرا طبق شواهد و مدارک موجود هر مکان تجاری در هر نقطه ای از شهر می تواند تبدیل به "پلاتوی" تمرین شود. گاه یک اتاق 6 متری در شلوغ ترین منطقه شهر، گاه یک زیر زمین نمور و گاه یک اتاق ویران و مخروبه در ساختمانی متروک بی هیچ امکانات اولیه مثل سرویس بهداشتی، کولر یا هر چیز دیگر...

حکایت فراوانی پلاتوهای تمرین حکایت جبران کردن اشتباه با اشتباهی بزرگتر است زمانی که شغل پلاتوداری متعلق به هیچ صنفی نیست و هیچ نظارتی وجود ندارد و هیچ قانون مکتوبی برای آن درنظر گرفته نشده است.

 همیشه پای یک مسئول در میان است!

در این ماجرا و در هر ماجرای دیگر، نمی توان کوتاهی مسئولان را نادیده گرفت، گویا مطلب از این قرار است که مسئولان با سکوت خود نسبت با وجود چنین مکانهایی موافقند و به گمان آنها معضل کمبود محل تمرین حل شده است و همه چیز آرام است که اینطور نیست زیرا دردهای مزمن با مسکن های خیلی قوی نیز درمان نمی شوند ! دراینباره نیز لازم است مسئولان مربوطه ضمن تشکیل شورای صنفی برای شغل جدید «پلاتو داری»، با یک برنامه ریزی و رایزنی درست از فضاهای موجود در فرهنگسراها، دانشگاهها، پارکها و... برای ایجاد مکان تمرین گروههای تئاتر استفاده کنند. تئاتر روزهای خوبی در پیش دارد و حل مشکلاتش آنچنان سخت نیست فقط کمی آینده نگری و دلبستگی به فرهنگ می خواهد و دیگر هیچ!

یادداشت وحید خانه ساز