به گزارش دیباچه، فرهاد قائمیان بازیگر سینما و تلویزیون درباره حضورش در مجموعه «تاریکی شب، روشنایی روز» به کارگردانی حجت قاسم‌زاده اصل گفت: فیلمنامه «تاریکی شب، روشنایی روز» یکی از امتیازهای آن است و نقشی که بازی کرده‌ام با تجربه‌های قبلی‌ام تفاوت دارد.

وی درباره تجریه همکاری با قاسم‌زاده بیان کرد: کارنامه قاسم زاده اصل نشان می‌دهد که او به کیفیت آثارش اهمیت می‌دهد و هنرمندی صاحب اندیشه است. او همان قدر که در بخش متن حساس است در انتخاب عوامل و کارگردانی نیز دقت دارد. به تعبیر می توان گفت مجموعه عواملی که من برای انتخاب یک پروژه در نظر می‌گیرم و برایم در اولویت است در آثار او وجود دارد. در کنار این ویژگی‌ها و نگاه مشترک، حجت قاسم‌زاده اصل از دوستان قدیمی من است و تاکنون همکاری‌های مشترک خوبی با هم داشته‌ایم. من دیگر جنس کار و سلیقه‌اش را می‌شناسم و این مسیر همکاری را هموار می‌کند. او این بار و مثل دفعه‌های قبل مرا مناسب پروژه و نقش تشخیص داد، دعوت به همکاری کرد و در نهایت برای سومین بار مقابل دوربین او رفتم.

این بازیگر با اشاره به همکاری با بعضی از کارگردان‌ها در چند تجربه مشترک بیان کرد: معمولا بعد از یکی دو کار مشترک اگر نتیجه کار مثبت باشد بین بازیگر و کارگردان فضایی ایجاد می‌شود که در آن رسیدن به نتیجه مطلوب نهایی سریعتر و آسانتر اتفاق می افتد آنهم به این دلیل که چشم انداز و برداشت هر دو نفر از اثر یکی می‌شود. برای من مهم است با کارگردانی همکاری کنم که بر موضوع اشراف دارد، ابعاد پروژه را می‌شناسد و دیدگاهش درست است و اگر این فضا در پروژه ای وجود داشته باشد زمینه همکاری های بعدی هم فراهم می‌شود.

قائمیان با تاکید بر اینکه همواره پیشنهادهایی در حوزه تئاتر هم داشته است، عنوان کرد: من در این سال ها در سینما، تلویزیون و تئاتر آگاهانه به دنبال نقش خوب و فیلمنامه شاخص بوده‌ام و در هر حوزه که امکان تجربه کردن فراهم شده فرصت را از دست نداده‌ام. بازی در تئاتر لذت فراوانی دارد، پخته و آبدیده شدن برای بازیگر اتفاق می‌افتد. البته من به این نکته باور دارم که آگاهی بازیگر و تمرین او برای کشف راه های تازه می تواند مقابل دوربین هم اتفاق بیفتد. برای من بازیگری مقابل دوربین سینما و تلویزیون و روی صحنه تئاتر به یک اندازه لذت‌بخش است، شاید به این خاطر که از فرایند تجربه‌گری در بازیگری به وجد می‌آیم.

این بازیگر ادامه داد: کار من بازیگری است، بازیگری اصول و چارچوبی دارد که بخشی از آن علمی و بخشی دیگر حسی است. من تلاش می کنم در هر فضایی که هستم بر اساس این اصول کارم را انجام بدهم و در یک چارچوب قرار نگیرم.

قائمیان با اشاره به حضورش در فیلم سینمایی «رستاخیز» ساخته احمدرضا درویش اظهار کرد: در «رستاخیز» در شرایط جوی دشوار ماه‌ها سر کار بودم. با گریم سنگین، کلاه‌خود و ساعت‌ها روی اسب، آن هم در بیابان و شرایط جوی نامناسب در گرمای حدود ۵۰ درجه. در سکانس های درگیری من و تعدادی از بازیگران روزه بودیم. این به دلیل باور و اعتقادی بود که به این فیلم و صاحب آن امام حسین (ع) داشتیم. گاهی نتیجه ای که شما از یک تجربه می‌گیرید، در قواعد مادی نمی گنجد. «رستاخیز» برای من و بسیاری از همکارانم این ویژگی را داشت. البته دوستانی که آن را دیده‌اند، به کیفیت کار اشاره دارند یعنی در این بعد هم «رستاخیز» و همکاری با احمدرضا درویش اتفاقی با ارزش بود. در جشنواره «الغدیر» عراق هم برای بازی در این فیلم از من قدردانی شد.

این بازیگر پیشکسوت بیان کرد: من به این موضوع معتقدم که کار خوب دیده می‌شود به طور مثال برای مجموعه فیلم‌های رسول ملاقلی‌پور این اتفاق افتاد. یعنی با اینکه زمانی که فیلم‌ها روی پرده می‌رفت آنطور که شایسته بود به آنها توجه نمی‌شد اما ارزش‌های این فیلم‌ها آهسته آهسته کشف شد. بازی من در «هیوا»، «قارچ سمی» و «نسل سوخته» به مرور و با گذشت زمان بیشتر دیده شد. «سفر به چزابه» در زمان ساختش دیده نشد حتی به این فیلم بی‌مهری شد، اما زمان، ارزش‌ تجربه‌های متفاوت ملاقلی‌پور را عیان کرد.

وی درباره اینکه دبیر بخش فیلم جشنواره فرهنگی وزارت بهداشت هم فعالیت دارد، بیان کرد: من پارسال هم در کنار جشنواره فرهنگی بودم و با توجه به فضایی که در جشنواره دیدم و با توجه به هدف و کارکرد این رویداد، وظیفه خودم می‌دانم در کنار این جشنواره باشم. پزشکی یکی از مشاغل خاص و حساس جامعه ما است و ارتباط پزشکان و جامعه پزشکی با هنر اتفاق مبارکی است. من در جشنواره سال قبل اشتیاق و شور و شوق حاضران را دیدم و به نظرم این پتانسیل باید جهت دهی شود و از این علاقه و استعدادها استفاده کرد. جشنواره فرهنگی همه جوان‌های ایرانی را در یک اتفاق هنری چند وجهی سهیم می‌کند. زبان هنر، باعث همدلی و شکوفایی می‌شود و نباید از این امتیازها غافل شد. خوشبختانه برگزارکنندگان جشنواره به دنبال استفاده از این ظرفیت‌ها هستند و همه چیز به جشنواره ختم نمی‌شود. آثار در قالب کتاب و نمایشگاه عرضه می‌شود و زمینه معرفی برگزیدگان به فضاهای حرفه‌ای وجود دارد.

قائمیان در پایان اظهار کرد: جشنواره فرهنگی باید به یک جشنواره عمومی و فراگیر تبدیل بشود. بهتر است ارتباط جامعه پزشکی با هنر تقویت شود، کار پزشک صرفا طبابت نیست، پزشک می‌تواند از طریق ابزار هنری، حساسیت‌هایش را تقویت کند، می‌تواند ارتباطش را با جامعه گسترده‌تر کند و حضوری موثرتر در فضای هنری داشته باشد.