به گزارش خبرنگار تئاتر پایگاه خبری دیباچه نمایش«گرگ و میش» اثری است از کشور سوئیس به نویسندگی و کارگردانی کریستینا گالبیانی و ایلیالوگینبوهل که در سی و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر امسال حضور دارد و در پنج روز پی در پی به روی صحنه می رود؛ آن هم نه یک روز و یک بار، یا دو بار، بلکه روزها و بارها!

مخاطب انگشت به دهان!

در آغاز جشنواره و پس از آنکه جدول اجرای نمایش ها به وسیله عوامل دبیرخانه در دسترس هنرمندان و علاقمندان تئاتر قرار گرفت همه گمان می کردند که «گرگ و میش» نمایش والایی است که آنها را شگفت زده خواهد کرد! البته نمایشی که طی پنج روز پانزده بار اجزا شود باید اثر شگرفی باشد؛ آنهم تا آن حد که مخاطب انگشت به دهان بماند؛ که البته چنین است! اما تعجب مخاطب دلیل دیگری دارد. تعجب مخاطب از انتخاب چنین اثری برای اجرا در جشنواره بین المللی تئاتر فجر است.

«گرگ و میش» چگونه نمایشی است؟

«گرگ و میش» پرفورمنسی درجه چندم است متکی بر تکنیک که قصد دارد در مراقبه ای جمعی روح مخاطب را تزکیه کند! در این نمایش مخاطبان وارد سالنی با ظرفیتی حدود 30 نفر می شوند و متعجب از دیدن آن همه لامپ تنگستن آویزان از سقف و انبوه سیم انباشته در کف آئینه وار سالن، دایره وار می نشینند تا نمایش آغاز شود؛ اما موضوع این است که این اتفاق نمی افتد! سالن در تاریکی محض فرو می رود، موزیک آغاز می شود و لامپها با ریتم روشن و خاموش می شوند و آدم را یاد رقص نورهایی می اندازد که زمانی نه چندان دور بر روی پخش ها و ضبط صوت ها نصب بود. پنجاه دقیقه می گذرد و نمایش بدون آنکه آغاز شود به پایان می رسد و تماشاچی ها در رودربایستی کارگردان و عوامل خارجی نمایش قرار می گیرند، می ایستند و بی انرژی دست می زنند و سالن را ترک می کنند.

بی شک «گرگ و میش» اثری است مدرن که تماشاگر ایرانی مشابه آن را کمتر دیده است. این نمایش حتی اگر ضعیف هم نباشد؛ اما اثری نیست که بیشترین اجرا را در جشنواره ای بین المللی داشته باشد! «گرگ و میش» پرفورمنس آرتی است که فقط جالب است. فقط همین!

و در پایان...

به هرحال سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر امروز، فردا به پایان می رسد و مهمان های خارجی به کشورشان باز می گردند؛ اما یک سوال باقی می ماند! آثار خارجی برای اجرا در جشنواره بین المللی تئاتر فجر بر چه مبنا و چگونه انتخاب می شوند و از چه فیلترهای می گذرند!؟

یادداشت وحید خانه ساز