«مسعود آب‌پرور» کارگردان سینما و تلویزیون درباره اینکه چرا آداب و رسوم و سبک زندگی ایرانی در فیلم ها و سریال‌های ایرانی کمرنگ شده است، به خبرنگار رادیو و تلویزیون دیباچه گفت: در فیلم‌ها و سریال‌های مناسبتی بیشتر شاهد آداب و رسومی چون دور هم جمع شدن خانواده دور سفره هستیم که رویکرد عقیدتی و مذهبی دارد تا شکل و شمایل ملی.

وی با بیان اینکه شاید در اینگونه نمایش آداب و رسوم نوعی لجاجت دخیل باشد، توضیح داد: ما دو گونه کار داریم؛ یکسری کارها توسط دستگاه‌های بالادستی و حکومتی و دولتی سفارش می‌شوند و بیشتر رویکرد مذهبی و عقیدتی دارند که بیشتر شاهد کاری شعاری و گل درشت هستیم تا اینکه رویکردی ملی را در اثر ببینیم. این نوع کارها اشکالی ندارد ولی باید به سمتی برویم که مثلاً کارهایی را همسو با نوروز، یلدا و مناسک و رسوم ایرانی را نیز شاهد باشیم.

کارگردان فصل سوم سریال «عملیات ۱۲۵» در پاسخ به دیباچه درباره اینکه درخت کریسمس در فیلمهای خارجی به وفور دیده می شود و این در حالی است که رسوم ایرانی در آثار ما کم دیده می شوند، گفت: اساساً مشکل اصلی به بحران گسیختگی فرهنگی مربوط می شود و ما دچار نوعی گسیختگی فرهنگی عمیق هستیم. تا آنجایی که من می‌دانم ما در یک دوران گذار اجتماعی سیاسی تاریخی قرار داریم که متاسفانه بیش از اندازه کش پیدا کرده است. متاسفانه لجاجت‌های ما در مقابل زمان، تکنولوژی و تغییرات جای تاسف دارد و همه‌اش می‌خواهیم که یکسری اتفاقات نیفتد و دگرگونی رخ ندهد.

وی بیان کرد: چند وقت پیش دوستانی که دفتری متمرکز در حوزه هنری برای ویدئو کلیپ راه اندازی کرده اند، از من که در این حوزه فعالیت و سابقه دارم دعوت به حضور کردند که جای خوشحالی داشت. دوست جوانی که در مورد ویدئوکلیپ و ضرورت هایش پر شور سخن می‌گفت تا برای من توجیه کند که چرا باید ویدئوکلیپ تولید کنیم و من هم سر تکان می دادم.

کارگردان مجموعه تلویزیونی «هوش سیاه» ادامه داد: دوستان از اینکه من تنها سر تکان می دادم نگران شدند؛ اما من گفتم که 20 سال پیش وقتی می خواستیم ویدئوکلیپ بسازیم همین صحبتها را با مدیران فرهنگی وقت می زدیم و من متاسفم که در این حوزه همین حرف های زده می شود. این موضوع اعلام خطر بزرگی است به این معنا که ما در این 20 سال به لحاظ فرهنگ تصویرسازی و تصویرگری جلو نرفته‌ایم! و حداقلش این است که متوقف بوده‌ایم.

وی با ابراز تاسف از اینکه دنیا 100 سال جلو رفته و ما هنوز درجا می زنیم، تاکید کرد: گسستگی فرهنگی دردسر بزرگی است که نشان می دهد ما اساساً متولی متمرکز و مداوم فرهنگی نداریم.

آب پرور در پایان سخنانش گفت: این موضوع حتما باید از پژوهشگاه‌هایی که در کنار مراکز هنری و دانشگاه‌ها هستند شروع شود اما به هر حال نمی‌دانم یک شورای عالی لازم است یا مرکز که در آنجا بشود عالی ترین تصمیم‌ها در ارتباط فرهنگ مملکت گرفته شود و داشته های فرهنگی و نقشه راه را مشخص کند. در واقع یک قانون اساسی یا مرام‌نامه در ارتباط با فرهنگ مملکت لازم است نوشته شود که قاعدتاً چنین چیزی را شاهد نیستیم و توقعی بی‌خود محسوب می شود.

آزاده فضلی