نگاهی به مجموعه ی«معمای شاه»/مثبت گریم منهای فیلمنامه

به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون دیباچه، مجموعه تلویزیونی «معمای شاه» با ژانر تاریخی به کارگردانی محمدرضا ورزی است که قبل ازاین آثاری چون «تبریز درمه»، «عمارت فرنگی» و «سال های مشروطه» را برای تلویزیون ساخته است. این سریال داستان زندگی محمدرضا شاه پهلوی را از زمان بازگشت وی از مصر، پس از ازدواج با ملکه فوزیه تا زمان مرگ به تصویر می‌کشد. در ساخت این مجموعه ۸۰ بازیگر اصلی، ۵۴۰ بازیگر فرعی و بیش از ۵۶۰ نفر از عوامل سینما و تلویزیون ایران حضور دارند. مجموعه معمای شاه در خصوص جریانات سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی در دوره پادشاهی محمدرضا پهلوی است. این مجموعه با هزینه دویست میلیارد تومانی در پنج سال ساخته شده است.

تاریخ خام دربستر درامی ناقص

تاریخ یکی از درس هایی است که برای دانش آموزان در دوران مدرسه همواره خسته کننده است، درباره علت این موضوع دو مورد کاملا مشهود است، اول خشک و جدی بودن تاریخ و دوم نحوه ی ارایه ی آن توسط راوی یا همان معلم که مخاطب را ازنشستن پای این درس خسته می کند. وقتی قرار باشد موضوعات و اتفاقات مهم تاریخی از حالت مکتوب به اثری نمایشی تبدیل شوند، هرچقدرهم که آن حوادث جذاب باشند نیازمند پارامترهایی برای دراماتیزه شدن هستند، منابع تاریخی معتبر، فیلمنامه ای قوی، عوامل حرفه ای تولید و... مواردی که اگر درکنار هم جمع شود می تواند موفقیت اثر را تضمین کنند و درغیر این صورت نتیجه ی کار شعاری و شبهه سینمایی می شود.

«محمدرضا ورزی» کارگردان جوان و با انرژی است که درطول سال ها علاقه ی وافر خود را به تاریخ کشور نشان داده است که همین امر سزاوار تقدیر است، آثار قبلی او هم کم و بیش دارای مخاطبینی بودند که درکنار موسیقی های تیتراژ خود که «سالارعقیلی» خواننده ی آن بود در ذهن مخاطبان ماندگارشد، اما آیا صرف علاقه ی به مباحث تاریخی می تواند تضمین کننده ی پتانسیل یک کارگردان برای ساخت یک مجموعه ی الف ویژه با این حساسیت و حجم تولید است؟ در روزگاری که جریان آزادانه ی اطلاعات درست یا غلط فراگیر شده است و تمام مردم به مدد فضای وب هدف انبوه اخبار و اطلاعات درست و غلط هستند، تولید مجموعه ای تاریخی که بعضا دچار نقدهای روایی است و از آن مهمتر به وسیله ی فیلمنامه ای چندپاره به جریان درآمده است می تواند مخاطبان سخت پسند این روزها را که سریال های رنگارنگ روز دنیا را تماشا میکنند راضی کند؟ میزانسن و حرکات دوربین مخصوص کارگردان این اثر که بیشتر تله تئاتر را در ذهن نمایان میکند نه تنها به مستند بودن اثر کمک میکند بلکه کام مخاطب را هم تلخ میکند. هرچه بیشتر از پخش این مجموعه میگذرد این ایده به نظر می رسد که تنها برگ برنده ی تولیدکنندگان این مجموعه گریم و چهره پردازی های قابل قبول شخصیت ها است ولاغیر.