دیباچه: سکوت سنگین رسانه‌ها در برابر ایدز و اعتیاد در جامعه پیامدهای نادیدنی غیبت سلامت جنسی را به وجود آورده است.
مهرداد کاظمی فیلمساز و فعال اجتماعی در گفتگو با خبرنگار سینمایی
دیباچه گفت: «رسالت و ماموریت اصلی جشنواره فیلم سلامت باید هشدار به جامعه هنری درباره اهمیت مقوله سلامت و بیماری های مختلف و اهمیت پیشگیری از آن ها و عیان ساختن خلاء موجود در این موضوع پر اهمیت باشد ، اما نگاهی که بر این جشنواره حاکم بود دردی را از سلامت جامعه دوا نمی کند.»
کارگردان آسمان «آبی پروانه‌ها» اظهار داشت: «پرداختن به مسائل درمانی و بیماری های مختلف در آثار سینمایی ، تلویزیونی و مستند به گونه ای که موضوع اصلی را در بر بگیرد کمتر جزو اولویت های متولیان و حتی هنرمندان بوده است و آن ایجاد برخوردهای سلیقه ای و نداشتن نگاه مکتوب و واقعی به وضعیت سلامت در جامعه است.»
کاظمی ادامه داد : «فیلمسازان عموما یا بهانه خود را یک بیماری قرار داده اند تا داستان خود را بر اساس آن روایت کنند یا بیشتر به عنوان حاشیه به مسئله سلامت پرداخته اند . در بعضی از آثار لوکیشن بیمارستان جزو ثابت فیلمها و سریال های ایرانی است ، اما متاسفانه خود مقوله سلامت و بیماریها و علی الخصوص مقوله پیشگیری از بیماری همانند ایدز هیچگاه به طور جدی دغدغه فیلمساز و هنرمند ما نشده است الا در پلان هایی بسیار محدود که آن هم خط سانسور آن را در نطفه خفه کرده است.»
کارگردان «تگرگ‌های وحشی» در روند شفاف سازی آثار هنری در جامعه گفت: «مروز سرمایه‌گذاری در تولید آثار سینمایی و تلویزیونی بالاخص مستندهای اجتماعی که به شفاف‌سازی حاشیه‌های سلامت در جامعه نگاه قابل توجهی نماید، می‌توان جلوی ابتلا به بیماری ها علی‌الخصوص بیماری ایدز را در جامعه گرفت.
بیماری مهلک ایدز ، بدون درنگ و با شتاب غیر قابل تصور ، از مرزها و درها و پنجره ها عبور کرده ، و چون بلایی بی درمان و آسمانی ، بیش از هر بلا و آفتی که انسان تا به امروز با آن روبرو شده ، جهان و آدمیان را به شدت تهدید میکند.
اپیدمی نابود کننده ایدز ، وبا و طاعون و مالاریا و آبله نیست ، ایدز است . ویروسی خطرناک و مهلک ، که در هر جا و هر گوشه ای ، و در هر لحظه ، در کمین انسانها بالاخص مردم ایران و قشر نوجوان و جوان می باشد .
این کارگردان با گلایه از سیاست های داخلی نسبت به اهمیت ندادن به مقوله سلامت در جامعه افزود: «باعث تاسف است که سالهای سال است که بنا بدلایل سیاسی و فرهنگی و اجتماعی ، سعی کرده ایم تا با پنهان کردن آمار و حقایق ، وجود خیلی از مسائل را در جامعه نادیده گرفته ، و با پاک کردن صورت مسئله ، مسئله را حل کنیم .
جامعه امروز در برابر آسیب های اجتماعی در باتلاقی گرفتار شده است که اگر دست روی دست بگذاریم و اهمیتی برای این فاجعه مهم قائل نشویم امنیت ملی را به خطر خواهد کشاند.
باید پرسید که چرا جامعه اسلامی امروز ایران نمی خواهد ننگ قبول ایدز را بر خود تحمل و باور کند ، اما مگر ننگ و لکه ایدز ، از ننگ و لکه ربا و فساد و فحشاء و اعتیاد بدتر می باشد؟»
این کارگردان در ادامه گفت: «آنچه که امروز جهان را تهدید می کند ، بمب هسته ای نیست ، که بمب نابودکننده ایدز است . ایدز بدون رنگ و بو و نشانی و صدا می آید و نهفته می ماند ، تا در یک موقعیت مناسب حمله خود را آغاز کند و نوجوان ها و جوانان ما را به کام مرگ بکشاند.»
کاظمی با اشاره به برگزاری اولین جشنواره فیلم سلامت اظهار داشت: «آیا جشنواره فیلم سلامت در روییداد اول به این موضوع مهم پرداخته است ؟
یک زن و دختر آلوده خیابانی ، با پنهان کردن بیماری و برای انتقام ، قادر است تا دهها و صدها و هزاران خانواده را مواجه با خطر آلودگی ایدز نماید ، آیا ما قدرت به نمایش گذاشتن این مسئله را در آثار خود را داریم ، مطمئننا جواب مشخص است که مصلحت اندیشی های بی اساس در به نمایش گذاشتن این حقیقت شفاف کار را امروز به اینجا کشانده است که رشد قابل توجه بیماری ایدز ، نوجوان 14 ساله ما را تهدید و آلوده کرده است.
اینجاست که ماموریت جشنواره فیلم سلامت باید شفاف سازی واقعیت های جامعه و اطلاع رسانی به مردم از طریق نمایش فیلمهای سینمایی، کوتاه، مستند و آموزشی باشد، آیا در اولین جشنواره فیلم سلامت امسال این نگاه به وجود آمده بود.»
این کارگردان در واکنش به ساختار مدیریتی در ندامتگاهها و زندان های کشور گفت: «پخش سرنگ و دیگر وسایل بهداشتی جنسی در زندانهای غیر مختلط ، بیانگر شیوع و شروع خطر از زندانها می باشد ، زندانهایی که خیلی بیشتر از زندانیان سیاسی و عقیدتی ، زندانیان فساد و فحشاء و اعتیاد را در خود جای داده اند . روشنفکران و نخبگان سیاسی شده و سیاسی نگر، از حقیقت تلخی که وجود جوانها و خانواده ها را تهدید می کند ، غافل مانده اند ، و گسترش بی صدا و آرام ایدز ، می رود تا جامعه را در مسیر انحطاط و سقوط قرار دهد و این یک حقیقت آشکار است و با دعا و مصلحت اندیشی نمی شود.»
تهیه کننده مجموعه «شوکران» در تعریف اصلی جشنواره فیلم سلامت عنوان داشت: «نوجوانان و جوانان نقطه مقابل این خطر بزرگ و جدی می باشند ، نوجوانان و جوانانی که برای معتاد نشدن آموزش ندیده و برای مقابله با خطر اعتیاد و فساد و انحرافات جنسی تربیت نشده اند ، چگونه می توانند از تارهای پنهان و زیبای ایدز فرار کنند؟ آیا این مسئله مهم در جشنواره فیلم سلامت تعریف شده است؟
آیا در جشنواره فیلم سلامت به آمار دختران فراری و خیابانی اشاره کرده ، یا رسانه ملی و مطبوعات به آن پرداخته است . مسلما جواب مشخص است که هنوز باور نداریم که واقعیت ها را باید در مردم شفاف سازی کرد تا برنامه های پیشگیری مانع از به وجود آمدن آلات جرم در جامعه شود.
اگر آمار دختران فراری و زنان خیابانی اعلام شده بود ، اینگونه فحشاء گسترش نمی یافت ، امن نشان دادن جامعه، باعث احساس آرامش و امنیت کردن خانواده ها می‌گردد و این شروع سقوط برای خانواده‌هایی می باشد، که جامعه را پاک از هر گناه و فساد و خطری قلمداد می‌کرده‌اند.»
تهیه‌کننده مجموعه مستند «چراغ‌ها هنوز سبز نشده‌اند» گفت: «رسالت جشنواره فیلم سلامت باید اطلاع رسانی به خانواده های ایرانی باشد و معظلات اجتماعی را شفاف سازی نماید ، وزارت بهداشت و درمان باید برای چنین جشنواره هایی هزینه نماید و اما اگرهای مصلحت اندیشی را کنار بگذارد و صورت مسئله ها را پاک ننماید .
بیماری ایدز ، حقیقتی که وجود دارد و پنهان مانده است . آمار در هر شهر و مرکز باید بدون پرده پوشی بدرستی اعلام و اطلاع رسانی و ریشه یابی شود ، مسافران ایرانی خارج از کشور باید در رابطه با ایدز در ایران آگاهی داشته باشند ، یک معتاد در نهایت جدا از خود می تواند باعث نابودی یک یا چند نفر دیگر از افراد جامعه گردد ، و یک مبتلا به بیماری ایدز می تواند باعث ابتلا بسیاری از افراد جامعه گردد که اگر این کار را نکنیم ، این حقیقت را باید بیان کرد که ایران فاجعه جدید ایدز را در بالاترین رشد در حال تجربه کردن است.»
این مستندساز در ادامه گفت: «با توجه به مطالعه ای که بر روی کشورهای متفاوت از سال 1982 انجام گرفته ، مشخص شده که در بیش از 10 کشور جهان ، سرعت انتشار ایدز در کمتر از شش ماه از صفر به پنجاه درصد رسیده است ، و در این میان عامل ارتباط جنسی غیر مرتبط با اعتیاد تزریقی ، تنها 3 دهم تا 3 درصد نقش داشته است. و این یعنی زنگ خطر، غفلت از رشد پنجاه درصدی در شش ماه ، چیزی بالاتر از خطر است. یعنی 42 ماه پنج میلیارد نفر!
اگر خطر جدی گرفته نشود ، بسیاری از کشورها و فرهنگها و تمدنها را نه جنگ داخلی و جنگ خارجی و بمب هسته ای ، که ایدز به سرعت و در کوتاه زمان نابود خواهد کرد ، و جهان هنوز برای مقابله با این ویروس ویرانگر آماده نیست.»
کاظمی با اشاره به اهمیت عقاید مذهبی و فرهنگی در پیشگیری از بیماری ایدز گفت: «جهان صنعتی ، اینک برای مبارزه بی امان با این بیماری عصر بیدادگری ، به اخلاق و مذهب و خدا و دین نیاز دارد ، و این عقیده است که می تواند راه نفوذ را بر بیماری ایدز ببندد و بهترین روش فرهنگ سازی و شفاف سازی در جوامع بشری و کشور خودمان ایران است.»
این فعال اجتماعی ادامه داد: «بر اساس آمار و بدون در نظر گرفتن آمار شهرستانها و استانهای کشور، بیش از 100 هزار معتاد پرخطر تزریقی مانند بمب تهران را تهدید می کنند . بمب های رها شده ایی که هر لحظه ممکن است در جایی منفجر شوند و آثار فاجعه آمیزی برای آلوده کردن دیگر افراد به نمایش بگذارند .
آمار مبتلایان و هزینه درمان بیماری ایدز رو به افزایش است و تبعات مختلف آن ، بر بخش های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی جامعه و کشور تاثیر خواهد گذاشت ، همچون که تا به امروز، معتادان مواد مخدر نقش مهم و غیر قابل انکاری در از بین بردن سرمایه ملی کشور داشته اند.
اینجاست که باید جشنواره فیلم سلامت نقش اصلی خود را بازی نماید و حقیقت را در جامعه شفاف سازی نماید تا رسالت واقعی خود را برای مردم به نمایش بگذارد تا مدیران ما به فکر چاره بیفتند.»
کاظمی در پایان گفت: «ایدز یک حقیقت است ، یک حقیقت تلخ ، که می بایست با آگاهی و احتیاط آن را قبول و باور کرد . ایدز ، شب است و سیاهی ، سیاهی است و تباهی ، و برای مقابله با سیاهی شوم ، باید که چراغی روشن کرد . ایدز ، بشر را به انتهای تاریخ خواهد رساند ؟
از طرفی هم به جواب این سوال فکر کنیم! چرا فیلمسازان ما از تصویرسازی پیرامون بیماری ایدز واهمه دارند ؟ مگر نه اینکه یکی از فلسفه های هنر آگاهی بخشی به مخاطبان و آسیب شناسی است پس چرا در این باره هیچ کار قابل توجهی انجام نشده است یا به عبارتی چرا این اجازه داده نمی شود که کار شود و واقعیت را در جامعه شفاف سازی نمود.
جواب مشخص است: پیشگیری بهتر از درمان است. صورت مسئله‌ها را پاک نکنیم و با کمک جامعه هنری و پزشکی حقیقت ها را شفاف‌سازی و به تصویر بکشانیم.»
