دیباچه: حجت اله ایوبی رییس سازمان سینمایی  در مراسم تشییع پیکر عباس کیارستمی در سخنانی به تشریح ابعاد انسانی وجود این سینماگر جهانی پرداخت.





به گزارش خبرنگار سینمایی دیباچه متن کامل سخنان رییس سازمان سینمایی در این مراسم به شرح زیر است:

به نام خدایی که زیبایی را آفرید و جهان را آینه تمام نمای جمال خویش ساخت

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی

تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ

اوزمن دلقی ستاند چاک چاک

من ازاو جانی ستانم رنگ رنگ

امروز را تاریخ به یاد خواهد داشت. هرگز فراموش نخواهد کرد. امروز روز وداع با دریچه ای به روشنایی. پنجره ای به بیرون. مرد آرام و بی ادعای فرهنگ وتمدنی کهن، دفتر و دیوانش را به سادگی برمی چیند و می رود. او که همه دیده بود و چشم، چشم از جهان فرومی بندد. می رود آرام و بی صدا.

درجهانِ جهانی شده مردی از سرزمین خورشید، بر آمده از لابلای هزاران هزار دفتر و دیوان. به پشتوانه تمدنی همیشه پرستشگر یزدان، و از دل سازها و آوازها  ایرانی مردی از جنس نورو روشنایی برخاست و  به تماشا خواند انسان را. و فراخواند بشریت را به تماشای خود گم شده اش. و شمس گونه فریاد بر آورد که « به تماشا می روی، تماشا می خواهی بیا اندرون من تماشا کن». و چه دیده ها که گشوده شد. و چه چشمها که بینا شد به گمشده بزرگ روزگار کنونی.  یعنی انسانیتِ انسان. و او همه وجود بی زنگارش شد یک آینه. آینه ای به تمام قدی انسان. آری، آری امروز ما سوکوار آینه ایم.

آینه ام آینه ام مردِ مقالات نیم

دیده شود حال من ار، چشم شود گوش شما

و این آینه بی زنگار و زلال،  شد جام جهان نمای روزگار تاریکیها. پرده هایی از آدمیت، نغمه هایی از آوای گمشده انسانیت.  فطره الله التی فطرالناس علیها. این است رمز جهانی شدن شماره 3 کوچه سارا در چیذر کوچک و زیبا.

آينه دل چون شود صافي و پاك

نقش ها بيني  برون  از  آب و خاك

گفتم  آخر آينه  از بهر چيست؟

تا بداند هر كس كاو چيست و كيست !

آری،  بی رنگ و لامکان. آزاد از بند و زنجیر زمان. آینه ای تمام قد برای آدمیان. در سوک آینه اما یاید زلال و صاف بود. چشمهایی که ندیدند، گوشهایی که نشنیدند امیدوارم امروز غبار از جان و دل بشویند. دریچه دل بگشایند بسوی روشنایی.  تا بچشند آنها هم طعم شیرین گیلاس را. و اگر چنین کنند خواهند دید آینه های دیگری را که ایستاده اند همچنان، تا جلوه ای باشند از نور ایمان مردمان دیارمان. بیاییم  امروز را روز عزا ننامیم. روز جشن آینه ها بدانیم.  چشمها را بشویم. ببینیم آینه ها خرد و کلان این روزگار را. امروز روز عزا نیست. روز وداع نیست. روز بزم خدا است روز دف و سورناست

میا بی دف به گورِ من برادر   که در بزم خدا غمگین نشاید

کیارستمی می رود اما این تماشا پایان نمی پذیرد:

رفتی از دیده و دل غرق تماشاست هنوز

عکس روی تو در این آینه پیداست هنوز

ودر پایان مبارک باد می گویم به خاندان کیارستمی بویژه بهمن نازنیش این جاودانگی را که:

برزمینی که نشان کف پای تو بود

سالها سجده صاحبنظران خواهد بود.

برای شادی روحش، بر بزرگ آینه دار جهان خلقت، پیامبر زیبایی و رحمت محمد مصطفی صلوات