فارس در پرونده ای ویژه بررسی کرد در گنجینه‌ موزه هنرهای معاصر نزدیک به 3 هزار اثر از هنرمندان ایران و جهان طی 100 سال گذشته نگهداری می‌شود که در جریان رسانه‌ای اعلام شد، 27 اثر قیمتی متعلق به هنرمندان معاصر از انبار دفتر هنرهای تجسمی وزارت ارشاد سرقت شده است.

در پی این جریان اظهار نظرهای متعددی شنیده شد که حاکی از مسائل پشت پرده‌ای بوده که با گذشت چند ماه از آن، هنوز هم واقعیت‌ پنهان است. مسائلی که حکایت از ایجاد آرشیو دوم از آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر دارد.

گویا آن موقع بعد از به نتیجه نرسیدن برای آماده‌سازی آرشیو در موزه هنرهای معاصر، این آثار گران قیمت به انباری در معاونت هنری وزارت ارشاد منتقل می‌شود. اما بعد از گذشت حدود 10 سال از این ماجرا این آثار به چند مرکز از جمله نگارخانه آریا به فروش می‌رسد.

نحوه خروج این آثار دولتی از آرشیو گنجینه هم ماجراهای پشت پرده‌ای دارد؛ ظاهراً این آثار توسط امین اموال که تاکنون اسمی از وی برده نشده، خارج شده است؛ اینجا این سؤال مطرح می‌شود که آیا این آثار می‌توانست به صورت غیرقانونی و بدون مجوز خارج شود؟ آیا فقط امین اموال در این سرقت دست داشته یا پشت این فرد، دست اندرکاران دیگری هستند؟ شاید در این جریان شاید هم در این اتفاق کسانی هستند که فرار رو به جلو دارند تا به نوعی خود را از این جریان فاش شده مبرا کنند.

نگارخانه آریا یکی از نگارخانه‌هایی است که فروش آثار سرقت شده در آن انجام گرفته است؛ مدیریت این نگارخانه قدیمی را که آریا اقبال بر عهده دارد؛ وی همکاری قدیمی  با علیرضا سمیع آذر مدیر موزه هنرهای معاصر داشته و حتی در بسیاری موارد از جمله حراج‌ها با او همکاری می‌کند؛ آریا اقبال طی تماس تلفنی خبرنگار فارس، اظهار داشت: من یک گالری‌دار قدیمی‌ هستم، طبیعتاً اگر می‌دانستم که این آثار برای مرکز هنرهای تجسمی است، آیا آن را می‌فروختم؟!

وی ادامه داد: این در حالی است که بعد از فروش آثار به موزه دیگر، معلوم می‌شود که آن آثار سرقتی است؛ من موضوع سرقت آثار را خودم کشف کردم و خودم اطلاع دادم. آدم باید دیوانه باشد که ضمن دانستن مسروقه بودن آثار آن را به جای دیگر بفروشد و بعد خودش اعلام کند که این آثار سرقت بوده است!!

این محور تنها بخشی از ماجرایی است که دست اندرکاران آن را بهم پیچیده‌اند و این پیچیدگی و عدم پاسخگویی شفاف سؤالات بسیاری را در ذهن ایجاد می‌کند؛ از جمله اصالت آثار توسط کدام کارشناس انجام شده؟ این آثار با امضای چه کسی از آرشیو خارج شد؟ نحوه قیمت گذاری آثار چگونه بوده؟ خرید این آثار و فروش آن طی چه پروسه زمانی انجام گرفت؟ خریداران مستقیماً با چه کسی وارد معامله شدند؟

این تنها یکی از بحران‌هایی است که در دل معاونت هنری وزارت ارشاد وجود دارد. علی مرادخانی که خود حاضر به توضیح و پیگیری درست این ماجرا نشده است، تنها به برخی رسانه‌های در اجاره خود مصاحبه‌هایی کوتاه داده است. اقدامی که در هر دولتی رخ داده بود عالی‌ترین مدیران وزارت ارشاد را درگیر می‌کرد؛ اما این بار تنها «فضای کی بود؟ کی بود؟» را در پی داشته است.