ایمان جعفری پویان گفت گوش دادن به موسیقی یکنواخت مثل هر روز خوردن قورمه‌سبزی است.

دیباچه: ایمان جعفری پویان، نوازنده کلارینت ساکسفون و خواننده آلبوم «سونامی عشق» در گفت‌و‌گو با خبرنگار ما درباره خاستگاه موسیقی راک و ریشه‌هایش در جز خاطرنشان کرد: ادامه منطقی منطقی موسیقی جز و راحت‌تر شدن فعالان آن عرصه موسیقی راک را پدید آورد. البته در زمینه موسیقی جز، هم جز پاپیولار داریم که ملودی‌ها و هارمونی‌های کمی ساده‌تر دارد مانند «استندآپ‌جز» که کمی پاپیولرتر از جز مدرن و ... است.

او ادامه داد: برای شنیدن موسیقی جز، باید در فضای این نوع موسیقی قرار گرفت، پس از مدتی که موسیقی‌های دیگر را به‌خوی گوش دادید، درمی‌یابید که یک چیزی کم است، موسیقی جز آن کمبود را جبران می‌کند. اصولا من توصیه نمی‌کنم که آدم‌ها درمورد شنیدن موسیقی تک‌سبک باشند؛ عده‌ای می‌گویند که فقط موسیقی متال گوش می‌دهند و عده‌ای تنها موسیقی جز می‌شنوند و .... این اتفاق مانند این است که شما هر روز قرمه‌سبزی بخورید، این غذا خوشمزه است اما باید تنوع را در غذا رعایت کنید؛ موسیقی نیز غذای روح است.

جعفری پویان درباره میزان فروش آلبوم «سونامی عشق» گفت: یکی از دلایلی که سبب می‌شود در زمینه فروش آثار موسیقی اتفاقی نیفتد این است که مردم بابت هر چیزی که به دستگاه گوارش مربوط می‌شود، پول می‌دهند اما بابت غذای روح‌شان که خروجی آن را نمی‌دانند، پول نمی‌پردازند و این مساله گلایه من است که این‌گونه آن را مطرح می‌کنم.

این نوازنده و خواننده تصریح کرد: من در یک رستوران و در عرض مدت دو روز، 200 نسخه از آلبومم را فروختم. به یک رستوران در شمال رفته بودم که در آنجا ارکستری نیز وجود داشت که فقط مرا معرفی کردند. سی‌دی‌های آلبوم «سونامی عشق» من نیز آنجا بود. مردم که می‌رفتند پای صندوق تا پول شام‌شان را حساب کنند، یک سی‌دی نیز خریده بودند اما به نشر جوان، 300 نسخه داده‌ام تا در شهر کتاب‌ها پخش کند ولی دیدم در یک رستوران و کنار محصول غذا، راحت‌تر آلبوم را می‌فروشند تا در مراکز فرهنگی.

 

ایمان جعفری پویان درباره اسم مستعار خود و وجه تسمیه آن توضیح داد: قصد داشتم کمی نام خانوادگی‌ام را سبک‌تر کنم چون طولانی است و مردم از اسم‌های خلاصه بیشتر استقبال می‌کنند. نام «ایمی‌جی» را برای نوازندگی‌ام انتخاب کردم. قرار نیست چک بکشم! در کار هنری مردم با چنین اسم‌هایی راحت‌تر هنرمند را می‌شناسند.

این نوازنده کلارینت درباره میزان استقبال از موسیقی اینسترومنتال در ایران اظهار کرد: اکنون موسیقی اینسترومنتال در آسانسورها جا دارد و ما می‌توانیم به اندازه بالا رفتن از سه‌طبقه موسیقی گوش کنیم؛ مگر اینکه برج داشته باشیم و این تعداد، به 40 طبقه برسد.

او اضافه کرد: به نظر من افرادی که موسیقی غیرایرانی‌ای که زبان آنها را متوجه نمی‌شوند گوش می‌دهند و درنتیجه درگیر کلام نمی‌شوند اما موسیقی اینسترومنتال (بی‌کلام) گوش نمی‌کنند، افراد جالب‌تری هستند. این افراد نمی‌دانند که اگر موسیقی بی‌کلام گوش دهند، بیشتر لذت می‌برند.

 

 

جغفری پویان افزود: من به تجربیات خودم که رجوع می‌کنم، می‌بینم من هم از این راه وارد موسیقی بی‌کلام شده‌ام. در زمان کودکی‌ام مایکل جکسون یا پینک‌فلوید گوش می‌کردم و نمی‌دانستم چه می‌گویند اما موسیقی مرا با خود می‌برد؛ اکنون نیز همین‌طور است؛ نمی‌فهمم خواننده چه می‌گوید اما با موسیقی ارتباط برقرار می‌کنم و خواننده را به‌عنوان ساز می‌بینم. به همین دلیل وقتی آهنگی را می‌سازم به خود می‌گویم باید ووکال من به‌‌شکلی باشد که وقتی ملودی‌ با ساز زده می‌شود، قشنگ باشد. بسیاری از آهنگ‌های نوستالژیک که خواننده داشته است را بی‌کلام می‌نوازند و می‌بینیم چه‌قدر زیباست.

این خواننده و نوازنده توضیح داد: مثلا حسنو که یک نوازنده کلارینت معروف در ترکیه است، می‌گوید که من نوازنده کلارینت عجیب و غریبی نیستم اما با نواختن موسیقی‌های نوستالژیک مخاطب پیدا کرده‌ام. حسنو ملودی قطعاتی که مردم با آنها خاطره داشته‌اند را با کلارینت می‌زند شنونده‌ها نیز شعر را زمزمه می‌کردند؛ پس باز هم مردم درگیر شعر بوده‌اند. خود من در نخستین آلبومم به نام «دوباره»، همین کار را کردم؛ آهنگ‌های نوستالژیک دهه 50 را زدم البته چون آلبوم بسیار شخصی است، قطعاتی را که خودم به آنها علاقه داشتم را در این آلبوم گنجاندم.

آلبوم «سونامی عشق» به آهنگسازی، نوازندگی و خوانندگی ایمان جعفری پویان اردیبهشت ماه 1395 منتشر شد و در همان تاریخ نیز بر روی سایت بییپ‌تونز قرار گرفت.