غلامعلی حداد عادل گفت: حکیم ابوالقاسم فردوسی حق بزرگی بر گردن زبان، ادب و ملیت ایرانی دارد.
دیباچه :
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در حاشیه همایش گرامیداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی اظهار کرد: اگر بخواهم فردوسی را در یک کلمه توصیف کنم همان‌گونه که مردم در طول تاریخ از او یاد کرده‌اند من نیز او را با عنوان حکیم ابوالقاسم فردوسی یاد می‌کنم همان طور که شاهنامه را می‌توان کتاب حماسه و حکمت دانست.
او همچنین گفت: شاهنامه مانند دریایی است که زبان فارسی هزاران سال است از آن بهره می‌گیرد؛ سفره گسترده‌ای است که فارسی‌زبانان بر سر آن نشسته‌اند و در این بین شاهد این هستیم که شاهنامه به عموم زبان‌های دنیا نیز ترجمه شده است.
حداد عادل درباره پرداختن تخصصی به شاهنامه‌پژوهی خاطرنشان کرد: تخصص در شاهنامه‌پژوهی می‌تواند از طریق پایان‌نامه تامین شود که به عنوان مثال، 18 واحد در دوره دکتری به پایان‌نامه تعلق می‌گیرد، و ما باید از این طریق شاهنامه‌پژوه تربیت کنیم.
فردوسی تهران 57 سال سن دارد
فردوسی در تهران با قامت سنگی‌اش 57 سال است بر بلندی پایه‌ای استوار مانده، مجسمه‌ای که بعد از گذشت چند دهه، همچنان یکی از مهمترین نمادهای پایتخت است.
25 اردیبهشت‌ماه سالروز بزرگداشت فردوسی، شاعر حماسه‌سرای ایرانی و خالق «شاهنامه» است. مجسمه‌ی فردوسی در میدان فردوسی تهران یکی از قدیمی‌ترین نمادهای پایتخت محسوب می‌شود. مجسمه‌ای که 57 سال پیش با دستان هنرمند ابوالحسن صدیقی ساخته و بر بلندای پایه‌ای در یکی از میدان‌های مرکزی شهر نصب شد.
دهه‌ی 30 یکی از درخشان‌ترین دوره‌های مجسمه‌سازی ایران به‌شمار می‌رود. در آن دوره، انجمن حفظ آثار و میراث ملی و انجمن مفاخر با سفارش ساخت مجسمه‌هایی از مشاهیر ایرانی باعث ساخته شدن مجسمه‌هایی توسط استادان بزرگ مجسمه‌سازی، بخصوص ابوالحسن صدیقی شدند که پس از گذشت چند دهه هنوز از مهمترین مجسمه‌های نصب‌شده در شهرهای ایران به‌شمار می‌روند.
سال 1337 پیشنهاد ساخت مجسمه‌ای از فردوسی به صدیقی داده شد. این مجسمه‌ساز نامی اثر را در طول یک سال برای نصب آماده کرد. صدیقی مجسمه‌ی فردوسی را به ارتفاع سه متر و با استفاده از سنگ مرمر کارارا ساخت.
مجسمه‌ی فردوسی فقط شامل پیکر این شاعر بزرگ نیست؛ یک کودک در کنار پای فردوسی و کتاب شاهنامه نیز بخشی از این مجسمه هستند. کودکی که در این هنر حجمی در کنار فردوسی ساخته شده به عقیده‌ی فرزند ابوالحسن صدیقی، «زال» است. زال یکی از معروف‌ترین پهلوانان شاهنامه و پدر رستم است که در کودکی به‌دلیل داشتن موی سپید توسط پدرش سام، در کوه رها شد و سیمرغ او را پروراند.
شهرداری هر سال روزهایی را برای تمیز کردن این مجسمه اختصاص می‌دهد؛ با این حال مجسمه فردوسی به‌دلیل قرار گرفتن در یکی از شلوغ‌ترین و پرترافیک‌ترین میدان‌های شهر در معرض آلودگی و آسیب قرار دارد. هنرمندان و کارشناسان در سال‌های گذشته هشدار داده و درخواست کرده‌اند که تدابیری برای نگهداری از آثار ارزشمند شهر اندیشیده شود.
در طول این 55 سال، مجسمه‌ی فردوسی دچار آسیب‌هایی مانند کنده شدن انگشتان و ترک خوردن شده است. در جریان انقلاب نیز مجسمه مورد حمله‌ی عده‌ای قرار گرفت و سر آن کنده شد که بعدها مرمت و جای‌گذاری شد.
اهمیت فردوسی و شاهکار ادبی‌اش نه‌تنها در ایران، بلکه در دنیا به اندازه‌ای است که از این شاعر پرآوازه، تندیس‌ها و مجسمه‌های متعددی در شهرها و کشورهای مختلف دنیا ساخته شده است. باغ نگارستان، میدان فردوسی تهران، میدان فردوسی کرمانشاه، دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد، کتابخانه ملی ایران در تهران، شهر رم در ایتالیا، سفارت ایران در پاریس، شهر دوشنبه در تاجیکستان و آرامگاه فردوسی از مکان‌هایی هستند که مجسمه یا تندیسی از فردوسی در آن‌ها نصب شده است.
