سیف‌الله صمدیان گفت: با تمام صداقتم می‌گویم که حمید جبلی و کسانی مثل او هنوز متولد نشده‌اند؛ جبلی از آن‌کسانی است که هر روز از نو زاده می‌شود و هر روز برایش روز اول زندگیست و به روزمرگی در زندگی نرسیده و هر کاری که می‌کند سرشار از تازگی است.

دیباچه :

این هنرمند عکاس که شامگاه گذشته 13 اردیبهشت ماه در مراسم تقدیر از حمید جبلی در نهمین جشن «شب عکاسان تئاتر» سخن می‌گفت با اشاره به فعالیت‌های حمید جبلی در عرصه‌های مختلف هنری مطرح کرد: گاهی در مورد کسانی که چند شغله‌اند می‌گوییم این‌ها چرا خجالت نمی‌کشد و چرا سراغ کار اصلی شان نمی‌روند! اما این مشکل ما ایرانی‌هاست که فکر می‌کنیم که هر کسی را بهر کاری ساخته‌اند.

این هنرمند که از دوستان نزدیک عباس کیارستمی است، از او هم یاد کرد و برایش آرزوی سلامتی کرد که با تشویق‌های ممتد حاضران نیز همراه بود.

در بخش دیگری از این مراسم که به تجلیل از فعالیت‌های حمید جبلی -به عنوان عکاس تئاتر- اختصاص داشت، رضا کیانیان با بیان اینکه در تمام ایران کسی نیست که از حمید جبلی خاطره‌ای نداشته باشد، خطاب به او گفت: «حمیدجان! چرا چند سال است که بازی نمی‌کنی و ما را از وجود خودت محروم کردی؟»

او با اشار به فعالیت حمید جبلی در تئاتر عروسکی و مجموعه‌ی «کلاه قرمزی» گفت: سالهاست که حمید جبلی بازی نمی‌کند و رفته زیر آن میز! ایرج طهماسب هم می‌گوید درست است که من بالای میز هستم، ولی همه او را که پایین است دوست دارند! هرچند وقت یک بار هم که به او زنگ می‌زنیم و می‌گوییم بیا بازیگری کن بهانه می‌آورد.

کیانیان در پایان از جبلی خواست که به عرصه‌ی بازیگری برگردد و گفت: سینما و تئاتر و تلویزیون ما -البته الان تلویزیون نه!- به تو احتیاج دارند. قول بده بیایی و بازی کنی.

معتمدآریا: من و حمید جبلی با هم قد کشیدیم

فاطمه معتمدآریا نیز از چهره‌هایی بود که حضورش در مراسم نکوداشت حمید جبلی با استقبال روبرو شد.

او در سخنانی با بیان اینکه من در این جشن خودم را صاحب‌خانه می‌دانم گفت: هیچ‌کدام از شما با تمام مهری که از حمید جبلی حرف می‌زنید نمی‌توانید ذره‌ای از لحظاتی را که ما باهم در آنها بزرگ شدیم بیان کنید. من و آقای جبلی با هم قد کشیدیم. با هم سایز کفش‌هایمان تغییر کرد. همزمان ازدواج کردیم. با هم در تئاتر و سینما و تئاتر عروسکی رشد کردیم. لحظه لحظه‌ی روزها و سالهایی را باهم بلعیدیم تا الان او شده حمید جبلی و ما افتخار می‌کنیم که دوست بچگی‌اش هستیم. ما در جای‌ جای این سرزمین با هم زندگی کردیم و هرکدام در یک مسیر پیش رفتیم.

حمید جبلی هم درخواست او را پذیرفت و معتمدآریا گفت: «مطمئنم که وقتی می‌گوید "باشه" یعنی "باشه"!»

فاطمه معتمد آریا اضافه کرد: چیزهای زیادی درباره‌ی آقای جبلی گفته شد اما یک نکته‌ی باریک این وسط هست و آن هم "چینی نازک تنهایی" اوست که هرکسی نمی‌تواند به آن تلنگر بزند. اگر این همه سال خود را از این محدوده کنار کشیده، به این دلیل است که در کنار ایرج طهماسب احساس امنیت کرده است.

این هنرمند درپایان خطاب به حمید جبلی گفت: ما قول می‌دهیم که از این به بعد جلوی شما به هیچ‌کس حرف بدی نمی‌زنیم، به هیچ‌کس توهین نمی‌کنیم، هیچ هنرمندی را زیر سؤال نمی‌بریم و تنهایی کسی را از او نمی‌گیریم. شما هم به ما قول بدهید که بازی می‌کنید.

تورج اصلانی (فیلمبردار سینما) نیز که در این مراسم حاضر بود، برای قدردانی از حمید جبلی روی صحنه آمد و گفت: 18 سال است که دنبال یک میکروفون در چنین جمعی می‌گردم که بگویم از اعتمادی که حمید جبلی به من کرد سپاسگزارم. در شرایطی که کمتر کسی به یک جوان 18 ساله اعتماد می‌کند و کارش را به او می‌سپارد. او و محمود کلاری برای ماندن من در سینما کمک زیادی کردند.

حمید جبلی: من خودم را عکاس می‌دانم تا بازیگر

پش از این سخنان، «مدالیوم ویژه‌ی خانه‌ی تئاتر ایران» به پاس فعالیت‌های حمید جبلی در عرصه‌ی عکاسی تئاتر به او اهدا شد.

او پس از دریافت این نشان گفت: من در سه انجمن عضو هستم، یکی خانه‌ی سینماست –که بیمه‌ام قطع نشود!- و دوتای دیگر انجمن عکاسان ایران و انجمن عکاسان تئاتر. من خودم را عکاس می‌دانم تا بازیگر.

او همچنین از محمد ژیان (عکاس تئاتر و برادر رضا ژیان) نیز یاد کرد و گفت: او که از عکاسان حرفه‌ای تئاتر بوده، پس از انقلاب به دلایلی این حرفه را ترک کرد اما بیشتر تاریخی که از «کارگاه نمایش» به جا مانده، عکس‌هایی است که محمد ژیان گرفته است.

این بازیگر، کارگردان و عروسک‌گردان سینما و تئاتر که در طول مراسم با اصرار دوستانش برای بازگشت به عرصه‌ی بازیگری روبرو بود، در توضیح کم‌کاری‌اش گفت: توضیح‌اش مفصل و قصدم ناز کردن نیست! خانم معتمدآریا خودشان هم دو سه سال بازیگری نکردند. من این دو سه سه سال را کمی طولانی‌تر کردم و شد بیست‌وچندسال!

جبلی که در هنرهای مختلف دست دارد در پایان سخنانش گفت: من نه نقاش حرفه‌ای ‌ام، نه مجسمه‌ساز حرفه‌ای. من زندگی می‌کنم؛ با عکس، تصویر و حتی با نیمرویی که درست می‌کنم زندگی می‌کنم. امیدوارم قبل از هرچیز یاد بگیریم. زندگی کنیم و منتظر فردا نباشیم.زندگی خودش تمام می‌شود، عجله نکنید!

اما جشن شب عکاسان تئاتر ایران دوشنبه (13 اردیبهشت) در حالی در خانه‌ی هنرمندان برگزار شد که حرف‌های تلخ و شیرین بسیاری در آن مطرح شد و تقدیر از هنرمندان و گلایه از مطبوعات و مسئولان در هم آمیخت.

بهزاد فراهانی نخستین کسی بود که پشت میکروفون رفت و با قدردانی از فعالیت‌های عکاسان تئاتر گفت: ما همیشه وامدار صنف عکاسان و بخشی که در خانه‌ی تئاتر فعالند هستیم. شما ثبت‌کننده‌ی لحظات خوش و تلخ تئاترید و ما را زنده نگه می‌دارید؛ نه برای خودمان بلکه برای تبارمان. امیدوارم روزی برسد که هر عکاس تئاتر آتلیه و امکانات خاص خود را داشته باشد و نیازی به کسی نداشته باشد.

ایسنا نوشت رئیس انجمن بازیگران خانه‌ی تئاتر با اشاره به حواشی‌ای که اخیراً برایش پیش آمده گفت: تجربه نشان داده این روزها هر وقت پشت میکروفون می‌آیم برای خودم و دوستانم دردسر ایجاد می‌کنم. خانه‌ی تئاتر این هفته را جشن گرفته و تلاش خود را کرده که خوشبختانه کارش هم خوب بوده است.

فراهانی در سخنانی گلایه‌آمیز ادامه داد: «وظیفه‌ی خودم می‌دانم از مدیر عامل محترم صداوسیما سپاسگذاری کنم به خاطر اینکه 55 سال در رادیو و تلویزیون کار کردم و پریروز دستمزدم را به دروغ دادند. گفته بودم دولتمردان ما نقد پذیر نیستند، باز هم تکرار می‌کنم».

او مطبوعات را هم از گلایه‌ی خود بی‌نصیب نگذاشت و گفت: مطبوعات محترم و آن عزیزانی که در سطل‌های خاکروبه‌ی ما دنبال مفهوم و معنا می‌گردند، لطف کنند کمی عزت نفس داشته باشند و دنبال چیزهای خوب صحنه‌های ما بگردند. دوستان مطبوعات لطف کردند مزد ما را در این چند وقت که زحمت می‌کشیدیم دادند؛ دستشان درد نکند.

در ادامه‌ی این مراسم سید ابراهیم حسینی (رئیس انجمن عکاسان خانه‌ی تئاتر) نیز در سخنانی با گلایه از نادیده گرفتن عکاسی تئاتر، گفت: جای تأسف دارد که هنوز هم کار ما را کاری تزئینی می‌دانند و مهمترین خاصیت آن را که اطلاع رسانی است نادیده می‌گیرند. مدیران ما شاید خودشان را نبخشند اگر بدانند حدود 200 عکاس حرفه‌ای داریم که به کمک انجمن کار می‌کنند اما عکس‌هایشان فقط در مسابقات و صفحات مجازی دیده می‌شود.

او با اشاره به تبلیغات تئاتر در صفحه‌های مجازی نیز گفت: اتفاق خوبی است که مدیران روابط‌عمومی‌ها از این موقعیت استفاده می‌کنند و اطلاعاتشان را به گروه‌هایی که عمدتاً هم خود ما هستیم منتقل می‌کنند. اما این اطلاع‌رسانی باید برای مردم انجام شود این اتفاق هم زمانی می‌افتد که این عکس‌ها در سطح شهر دیده شود. در حال حاضر به شکل گرافیک محیطی این اتفاق می‌افتد که جغرافیای آن هم تنها محدود به فاصله‌ی چهارراه ولیعصر و میدان انقلاب آن هم داخل فلافل‌فروش‌ها و شیرینی‌فروشی‌ها و کتابفروشی‌هاست! بعد هم گلایه می‌کنیم که سالن‌های تئاتر خالی است.

حسینی ادامه داد: مسئولان سازمان زیباسازی در سال گذشته طرح خوبی داشتند که تصاویر آثار تجسمی را در سطح شهر تهران به نمایش گذاشتند. از آنها خواهش می‌کنم یک کرسی هم به عکس تئاتر بدهند. گرچه منفعت آن به ما عکاس‌ها نمی‌رسد چون (قیمت) کپی رایت عکس مربوط به زمانی است که نان بربری پنج تومان بود و نسبت به تورم تغییری نکرده است. این درحالی است که یک دست ابزار حرفه‌ای برای یک عکاس، به اندازه‌ی یک خودروی پراید هزینه دارد و عکاسان هم عموماً جوانان دانشجویی هستند که به سختی ابزارشان را تهیه می‌کنند.

در ادامه‌ی این مراسم که به تقدیر از عکاسان فعال در انجمن عکاسان تئاتر اختصاص داشت از 9 عکاس تئاتر با اهدای لوح تقدیر به پاس فعالیت هایشان تجلیل شد.

حسین مسلمی نائینی، سید ضیاءالدین صفویان، حسین اسماعیلی، کیارش مسیبی، طیبه نصرالهی، محبوبه فرج آبادی، عماد دولتی، مسعود میرمیری و صنم توکلی، عکاسانی بودند که از آن‌ها تقدیر شد.

پس از آن مسعود زنده‌روح (رئیس انجمن عکاسان) در سخنانی گفت: همانقدر که یک کارگردان برای کار هنری خود سرمایه‌گذاری می‌کند باید به حضور یک عکاس در صحنه هم اهمیت بدهد؛ عکاسی که اتفاقاتی را که فقط برای یک دوره‌ی کوتاه می‌افتد ثبت کند. به همان اندازه که تیم بازیگری برای تئاتر مهم است عکاسی هم مهم است. شاید این ارتباط در سینما وجود داشته باشد و عکاس جزو تیم تولید باشد؛ این اتفاق باید برای تئاتر هم بیفتد.

این مراسم که در تالار استاد شهناز خانه‌ی هنرمندان ایران برگزار شد با اجرایی از یاسر خاسب (گروه تئاتر بدن دیوانه) نیز همراه بود .خسرو احمدی، محمد فرنود، امیر عابدی، سیامک زمردی، محمد ژیان و جمع زیادی از هنرمندان عکاس و علاقه‌مندان در این مراسم حاضر بودند.