محمد میرکیانی، نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان، در گفت‌و‌گو با دیباچه با اشاره به اهمیت توجه خانواده‌ها به کتاب و قصه گفت: شنیدن قصه، یکی از نیازهای همیشگی کودکان است. کمتر کودکی را می‌توان یافت که علاقه نداشته باشد قصه‌های زندگی را از مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها بشنود. یکی از ویژگی‌های ممتاز ادبیات کودک این است که در کنار سرگرمی، بستری برای انتقال تاریخ، آداب و رسوم و تقویت گنجینه واژگان کودکان را فراهم می‌کند.
نویسنده «عروسی غازها» به ضرورت آموزش قصه‌گویی اشاره کرد و گفت: قصه‌خوانی با قصه‌گویی تفاوت دارد. امروز پدر و مادرها، حوصله قصه‌گویی را ندارند اگر هم حوصله‌ای باشد راه و روش این کار را نمی‌دانند برای همین باید در قالب فیلم و کتاب و حتی دوره‌های آموزشی شیوه‌های قصه‌گفتن به آنها آموزش داده شود.
میرکیانی با بیان این‌که قصه‌گویی از مشرق زمین آغاز شد، گفت: مشرق مرکز تمدن‌های بزرگ تاریخ ایران است. فضای تولید فکر از مشرق زمین آغاز شد و قصه‌گویی یکی از هدایای تمدن‌های بزرگ مشرق زمین به جهانیان است. قصه‌گویی جزو هنر‌های کهن ایران و یکی از زیباترین و ارزشمندترین هنرهاست که با کمترین ابزار و امکانات در این دنیای پر و هیاهو بر مخاطب تاثیر می‌گذارد.
نویسنده کتاب «قصه‌های شب چله» با بیان این‌که قصه‌گویی فقط نقل ماجرا‌های یک اثر هنری نیست، تصریح‌کرد: قصه‌گویی، توانمندی در گسترش زبان و مهارت‌آموزی زبان است. تازگی فضای قصه و تقسیم‌بندی مخاطبان مهم و تاثیرگذار است. شخصیت‌های قصه برای گروه‌های پیش از دبستان نباید بیشتر از سه شخصیت باشد، زمان باید کوتاه و زبان، ساده و آهنگین باشد. مقدمه و مؤخره قصه باید خوب باشد. کار قصه‌گو نگهداری و نگهبانی از زبان فارسی است.
میرکیانی با اشاره به منابع ادبیات کهن در ایران گفت: قصه‌گو باید اهل تحقیق و پژوهش باشد. استفاده از متون فرهنگی و استخراج روایت‌های تازه از قصه‌های عامیانه در قصه‌گویی امتیاز محسوب می‌شود. علاوه بر این، قصه‌گویی به زبان اقوام گوناگون مسئله مهمی است و پیش از آن‌که قصه‌گویان شروع به کار کنند ابتدا باید خلاصه‌ای از قصه را به زبان فارسی بگویند.
گفت‌و‌گو از: معصومه شمسینی غیاثوند
