علیرضا امینی، پژوهشگر موسیقی و طراح و مجری طرح «نخستین شب نغمههای اذان ایرانی» در گفتگو با دیباچه اظهارداشت: با رونق روایت اذان ایرانی بین هنرمندان آواز اصیل ایرانی، مردم را با حفظ و روایت اذان مانوس کنیم. اذان میتواند به عنوان یک نغمه و مناجات در زندگی مردم حضور داشته باشد زیرا واژههای آن بر اساس اصول دینی ما است. اگر این باورها و اعتقادات تقویت شود تاثیر مثبتی بر تربیت اخلاقی جامعه خواهد داشت.
این پژوهشگر موسیقی با بیان اینكه جامعه شناسان از روی آثار موسیقی به فرهنگ مردم آن دوران پی میبرند، گفت: اذان در گذشته تنها یک نشانه جریان مذهبی و یا برای دعوت به نماز نبوده است بلكه آیین اجتماعی، تربیتی و اخلاقی بوده كه هر فرد تعالیم دینی را از اذان آموزش میگرفته است.
امینی افزود: اذان به عنوان یک نشان اجتماعی برای جمع شدن مسلمانان دور هم استفاده میشده است و نشان میدهد فقط یک نشانه برای نماز نبوده بلكه به عنوان نماد فرهنگی و اجتماعی در تمامی مراسمهای مذهبی و اجتماعی استفاده میشده است، هنوز هم در نواحی بومی و روستایی اگر نوزادی متولد شود و یا فردی به از دنیا برود اذانگو در بام خانه اذان میگوید لذا اگر عادت كنیم ذكر اذان را در روز تكرار كنیم در واقع شهادتین را گفتهایم.
طراح و مجری طرح «نخستین شب نغمههای اذان ایرانی» افزود: این طرح را در نشست با مدیرعامل سازمان اوقاف و معاون فرهنگی این سازمان معرفی كردم و یكی از اذانها پخش کردیم كه برای مرحله تولید مورد استقبال قرار گرفت. با همراهی خوانندگانی كه ردیف آواز ایرانی و اصول قرائت و تجوید را میشناختند اذانهایی اجرا شد كه لحن آنها ایرانی است.
این پژوهشگر موسیقی از ثبت ملی پرونده اذان گویی با موسیقی اصیل آوازی ایران در وزارت میراث فرهنگی خبر داد و گفت: این پرونده مانند آواز و مینیاتور ایرانی به عنوان هنر ملی ثبت شده است، این طرح به عنوان طرح ملی ایران برای سال ۲۰۲۵ برای یونسكو نیز انتخاب شد تا ثبت جهانی شود. اجرای اذان به شیوه ایرانی میتواند جریانی باشد تا دوباره همه مردم اذان را یاد بگیرند و به اهمیت آواز ایرانی پی ببرند.
امینی خاطرنشانکرد: بعد از ثبت ملی این طرح و بعد از اینكه قرار شد ثبت جهانی هم صورت گیرد، قرار شد که ۲۲ اردیبهشتماه هر سال به عنوان روز اذان ایرانی اعلام شود و سازمان ملل جلسه آن روز خود را با یك اذان ایرانی شروع كند.
گفتگو از معصومه شمسینی غیاثوند
انتهای پیام/