به گزارش دیباچه، محمد حسین صفری کارگردان تئاتر و تلویزیون با بیان اینکه مجموعه نمایشی "فرزند ایران" سعی دارد با واکاوی زندگی مفاخر بزرگ ایران زمین به مباحث مهمی چون فرهنگ بومی اقوام کشور بپردازد، می گوید در تولید آثاری که قرار است در بطن آنها به مباحثی چون فرهنگ اقوام مختلف کشورپرداخته شود و یا بخشی از جاذبه های بصری برای مخاطب ترسیم شوند، نیاز است حتما به گونه ای عمل شود که مصور سازی آنها خدشه ای به این سنت ها و رسوم کهن و پر قدمت وارد نکند، لذا می طلبد فیلمسازان و برنامه سازان به این نکته مهم توجه کافی و وافی داشته باشند و از آن غافل نشوند.

محمد حسین صفری بازیگر مجموعه نمایشی و تلویزیونی "فرزند ایران" در گفتگو با دیباچه گفت: این مجموعه نمایشی به نویسندگی سلمان فرخنده و کارگردانی سامرند معروفی بوده که هنوز روابط عمومی این مجموعه خبری را درباره ی تولید آن منتشر نکرده است.
این مجموعه به معرفی مفاخر بزرگ ایران می پردازد و بنده در دو نقش در قسمت های مربوط به حکیم ابوالقاسم فردوسی و حکیم عمر خیام به عنوان کاتب حضور داشتم و بازی کرده ام.

به طور همزمان مستند "تل بادام" را با موضوع صنعت بادام در ایران،  کارآفرینی  و اقتصاد در مشاغل خانوادگی آماده ی پخش دارم که فیلمبرداری آن در اقلید و دژکرد استان فارس انجام شده به تازگی تدوین آن تمام شده و تاریخ پخش مستند متعاقبا از  سیما اعلام خواهد شد.

بازیگر نمایش " سه پوزه سه سر" به کارگردانی وجیه کریمی و نویسندگی شادروان ابراهیم کریمی هسنیجه که قرار است در بخش مسابقه  ی جشنواره آیینی سنتی در خراسان شمالی روی صحنه رود، بیان کرد: در این مدت نمایش "سه پوزه سه سر" را آماده ی اجرا کرده ایم که در این نمایش نقش ضحاک را بازی می کنم و به زودی روی صحنه برای اجرای عموم خواهیم رفت.

کارگردان مستند "لور" اظهار داشت: سیاست بر این است که آثار تولیدی به شهرستان ها برود و گستره ای از فرهنگ بومی و اقوام را در بر بگیرد، به نوعی عدالتی در تولید ایجاد شود اما به نظر می رسد این سیاست تنها در حد شعار بوده باشد.

صفری در ادامه گفت: پرداختن به فرهنگ بومی و اقوام همواره با حساسیت هایی روبرو بوده و هست و سختی های خودش را به دنبال دارد؛تولیدات بومی عموما ارزشمند هستند اگر کارشناسانه، با تحقیق و پژوهش همراه بوده باشد و برنامه سازان، دانش کافی در مورد فرهنگ اقوام را داشته باشند تا خدای ناکرده موجب تخریب فرهنگ و آیین ها و سنت ها یا رسوم بومی و اقوام در گستره ی ایران عزیزمان نبوده باشند.
در حال حاضر تولیدات در حوزه ی طبیعت ایران یا محیط زیست و حیات وحش ایران بسیار محدود و کم است.
آثار یا مجموعه هایی هم که تولید می شوند، بیشتر با رویکرد گردشگری بوده و از جهاتی به دانش محیط زیستی و یا حتی طبیعت ایران آسیب وارد می کنند. متاسفانه در سالهای اخیر مجموعه هایی با رویکرد گردشگری تولید و پخش شده اند که بسیار نااگاهانه بوده و همچنان حمایت می شوند تا فصل های بعدی این مجموعه ها با همین رویکرد گردشگری تولید شوند.آثار کم محتوایی که متاسفانه فرم و قالب مستند را با خود یدک می کشند اما هیچ یک از عناصر مستند را در فرم و محتوای خود ندارند.

او افزود: در آیین نامه ی کنوانسیون حمایت جهانی از طبیعت و محیط زیست، بندهایی وجود دارد مبنی بر اینکه در هر کشوری مکان هایی برای مطالعات و تحقیقات زیست محیطی وجود دارند که نبایستی به عموم مردم معرفی شوند و این مکان ها بایستی صرفا برای مطالعات زیست محیطی حفظ و نگهداری شوند تا بکر بمانند.
اما در آثار تولیدی که با رویکرد گردشگری پخش می شوند، این موضوع کاملا مورد غفلت قرار گرفته و با توجیه معرفی جاذبه های طبیعی، همه جا به صورت گزارشی، ابتدایی با محتوای بسیار سطحی و تکرار شونده و حتی در برخی موارد متناقض با شعارهای خود برنامه، به مخاطبان معرفی شده و از آنان درخواست می شود تا به این مکان ها بروند و جاذبه های طبیعی را از نزدیک ببینند. 
این موضوعات و تولید این برنامه ها در حوزه ی مستند و گزارش های تلویزیونی بسیار آزاردهنده است برای کسانی که در این حوزه مطالعات علمی دارند.

این کارگردان و بازیگر یادآور شد: در حوزه ی سریال تولیداتی داریم که چند فصل از آنها در شهرستان ها با لهجه و گویش بومی تولید و پخش شده که متاسفانه تنها فقط وجه سرگرمی و فضای طنز این مجموعه ها مورد توجه مدیران و سازندگان قرار گرفته است. در بسیاری موارد از منظر تحلیل محتوا، برخورد و رویکرد برنامه سازان با گویش ها،  آیین ها، رسوم و فرهنگ اقوام دچار اشکالات و نکات قابل تامل فراوانی است که با توجیه طنز و سرگرمی نادیده گرفته می شوند.

چون این آثار در شهرستان ها تولید می شوند و در آنها از بازیگران محلی در نقش های حاشیه ای و دست چندم بهره گرفته می شود به همین دلیل هنرمندان شهرستان در مقابل این موارد  موضع خاصی نمیگیرند  تا بتوانند مقابل دوربین حضور پیدا کنند، که البته این موضوعات نیاز به مطالعات و تحلیل روانکاوانه و برخوردهای جدی دارد.
آنچه که نمی توان نادیده گرفت این است که در دراز مدت آسیب های غیر قابل جبرانی از طرف خود رسانه و تولید کنندگان به فرهنگ و تمام عناصر بومی اقوام وارد می شودy دو مولفه طبیعت و اقوام در آثار تولیدی بخصوص تولیدات تلویزیون نیاز به بازنگری جدی از سوی کارشناسان و مدیران دارد.

گفتگو از : دینا محمدی