«دیباچه»- احسان انصاری : جشنواره فیلم فجر امسال با همه فراز و نشیب ها به پایان رسید و برندگان سیمرغ ها مشخص شدند.با این وجود آنچه درباره این جشنواره حائز اهمیت است، سطح کیفی آن و حضور جدی بازیگران،کارگردانان و دست اندرکاران سینما در این جشنواره بوده که تا حدود زیادی تحت تأثیر اتفاقات چند ماه اخیز کشور قرار گرفته بود.«دیباچه» برای تحلیل و بررسی وضعیت جشنواره امسال با مسعود تکاور کارگردان سینما و تلویزیون گفت وگو کرده که در ادامه آن را می خوانید:
مسعود تکاور در این زمینه معتقد است: دست اندرکاران جشنواره تلاش کردند اتفاق خوبی در جشنواره امسال رخ بدهد.در ظاهر نیز عنوان می کنند جشنواره خوبی برگزار کرده اند. اما در واقع اگر کلاه خود را قاضی کنیم می توانیم به این نتیجه برسیم که در واقعیت جامعه ایران چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است.
وی ادامه داد: اتفاقی که درباره جشنواره امسال رخ داد، این بود که همه تلاش کردند فضا را عادی سازی کنند در حالی که این اتفاق رخ نخواهد داد.
به هر حال باید بپذیریم که جشنواره امسال نسبت به سال های گذشته بی رمق تر و بی ثمرتر و از بسیاری از جهات با چالش مواجه بوده است.فیلم هایی که در جشنواره امسال پخش شدند و مورد داوری قرار گرفتند فیلم هایی بودند که تولید آنها قبل از اتفاقات اخیر در کشور آغاز شده بوده است.
تردید نکنید برای جشنواره سال آینده همه فیلم ها به فیلم های سفارشی تبدیل خواهد شد و کسی برای دل خودش فیلم نخواهد ساخت.هنرمند زمانی برای دل خودش فیلم می سازد که حرفی برای گفتن وجود داشته باشد و حرفی برای گفتن به معنای نشان دادن درد و رنج مردم خواهد بود.
ما نمی توانیم سرمان را مانند کبک در برف کنیم و بگوییم هیچ خبری نیست. در واقع خبری هست و باید بپذیریم که در جامعه اتفاقاتی در حال رخ دادن است.
کارگردان فیلم کروکودیل تصریح کرد: یکی از راه های برون رفت از شرایط اقتصادی که ما به سمت منجلاب فقر کشیده می شویم صنعت سینماست. این در حالی است که دولتمردان ما صنعت سینما را جدی نگرفته اند.
سینمای ایران از یک طرف در انحصار برخی قرار گرفته که فیلم هایی متناسب با فضای جشنواره های خارجی بسازند و برای خود شهرت و جایگاه به دست بیاورند و از طرف دیگردر انحصار گروه های دولتی و حکومتی قرار گرفته که براساس ایدئولوژی و گفتمان انقلابی که دنبال می کنند به سینما نگاه می کنند.
در چنین شرایطی کسی به ظرفیت های صنعت سینمای کشور از جنبه های مختلف توجه نمی کند.صنعت سینما به دنبال ساختن فیلم های قابل قبولی مانند«روز صفر» و کمدی های جذاب و با محتواست.
تکاور تصریح کرد: اگر امروز ما به صنعت سینما در کره جنوبی،هند و مالزی نگاه کنیم متوجه می شویم که این کشورها به این نتیجه رسیده اند که باید از صنعت سینما پول دربیاورند و در شرایط کنونی نیز همین کار را می کنند.هنرمندان باید مدعی باشند که می توانند برای کشور تولید ثروت کنند.من معتقدم فراتر از این جشنواره ها و شوهای پوشالی و توخالی باید به فکر صنعت سینما بود.ما باید به سمتی حرکت کنیم که از صنعت سینما در راستای شکوفایی اقتصادی کشور استفاده کنیم.این اتفاقی است که در بسیاری از کشورها رخ داده است.
وی تصریح کرد: من فکر می کنم مسائل جناحی و جریانی وارد سینمای ایران نیز شده است و همه چیز روی خصومت ها و دوستی های پوشالی و غیرواقعی بنا شده است.هنگامی که سینمای پلیسی با برخی آثار احیا می شود و باعث اقتدار نیروی انتظامی می شود اما پس از مدتی سازندگان چنین آثاری کنار گذاشته می شوند، باید این سوال را پرسید این افرادی که امروز پشت میز نشسته اند چه کسانی هستند و چه نوع دیدگاهی دارند؟
اگر قرار است برای مردم کار کرد در شرایط کنونی مردم دل خوشی ندارند و در شرایط خوبی به سر نمی برند. شرایط به شکلی است که هیچ سرمایه داری حاضر نیست برای ساخت فیلم سرمایه گذاری کند. همه سرمایه ها در اختیار سازمان اوج است و مدیران اوج تشخیص می دهند چه کسی فیلم بسازد و چه کسی نسازد.
امروز کدام سرمایه گذاری بخش خصوصی در بخش فرهنگی و سینما سرمایه گذاری می کند؟اگر سرمایه و آزادی عمل وجود داشت هر کارگردانی دوست داشت کار کند و فیلم بسازد.این در حالی است که در شرایط کنونی هیچ کدام از این دو وجود ندارد و به همین دلیل علاقه ای به کار کردن نیز وجود ندارد.
