کاظم هژیرآزاد بازیگر سینما تلویزیون و تئاتر و عضو هیات مدیره خانه تئاتر که آثاری چون «ایلدا»، «زخم کاری»،«بانوی سردار»، «آچمز» و... را در کارنامه اش دارد درخصوص افزایش محدودیت ها در تئاتر و وضعیت آن در گفت و گو با دیباچه به نکاتی اشاره کرد است که در ادامه می‌خوانید.
کاظم هژیرآزاد بازیگر سینما تلویزیون و تئاتر و عضو هیات مدیره خانه تئاتر درخصوص افزایش محدودیت ها برای اجرای نمایش به خبرنگار دیباچه گفت: از نظر من محدودیت ها نسبت به یکی دوسال قبل بیشتر شده است و فشار های اقتصادی هم در همین ارتباط و ردیف قرار میگیرد و مجموعا باید این فشارها را تحمل کنیم تا برخی چیزها فراموش شود و سعی و تلاشمان بر این باشد که این مسائل را تحمل کنیم تا این روزگار بگذرد. این روزها باید به چیزهای دیگری در جامعه دقت داشته باشیم تا این فشار اقتصادی و گرانی ها از یاد مردم برود و اقدامات جدیدتری صورت گیرد.

او ادامه داد : این اتفاقات و نامهربانی ها در سینما، تئاتر و... به صورت جدی نیست و کاملا مصنوعی است و به نظر می‌رسد که یک طوفانی است که آمده و به پایان می‌رسد.

هژیرآزاد درخصوص وضعیت تئاتر اظهار داشت: مراکز دولتی و مرکز هنرهای نمایشی خود را کنار کشیده اند و دخالتی در تولید ندارد، همه چیز را به بخش خصوصی ارجاع داده اند و بخش خصوصی هم تنها به سود فکر میکند؛ زمانی که کار به بخش خصوصی سپرده می‌شود تنها دغدغه‌ی آن تماشاچی، سود و پول است و همین سبب پایین آمدن کیفیت کار می شود ،بعد از آن به سراغ سلبریتی ها رفتند تا تماشاچی ها به دلیل حضور این افراد و دیدار با آن ها، عکس انداختن های انتهای نمایش ها به سالن بیایند و فروش بیشتری داشته باشند، درحال حاضر هم این رویه ادامه دارد و گروه ها با تغییرات در متن و نمایشنامه و... فقط بر روی فروش نمایش متمرکز هستند و این باعث ایجاد حساسیت ها می‌شود.

بازیگر سریال «زخم کاری» در پایان بیان کرد: بخش خصوصی هم به معنای آنچه که در اروپا و دیگر کشور ها وجود دارد در کشور ما نیست که به صورت حرفه ای مانند کمپانی های تولید تئاتر عمل کند و دولت هم بتواند حمایت کند،اینجا یک شخص می آید و یک فضای غیر استاندارد را تبدیل به تماشاخانه می‌کند و تنها هدفش سود دهی است و قصد این را ندارد کار فرهنگی و هنری انجام دهد، تنها هدفشان استفاده‌ی مالی است و وقتی کارگردانی مراجعه می‌کند با هزینه های هنگفت مواجه می‌شود و در نتیجه تمام تلاشش بر این است که آن هم نمایشی بر روی صحنه ببرد که فروش داشته باشد تا دَخل و خرجش دربیاید، در نتیجه در متن نمایشنامه تغییرات ایجاد می‌کند یا به سراغ افرادی می‌رود که تماشاچی از آن استقبال کند.بنابراین آن چیزی که در اصل وجود دارد فراموش می شود خط اصلی تئاتر که تفکر و اندیشه است در سایه می رود و سود اولویت پیدا می‌کند.

گفت و گو از  : سوگل امیری