سمیه سادات موسوی: «روضه بخوانید؛ بنده خودم طرفدار روضه خوانی هستم؛ من خودم هم روضه خوان هستم.» این جمله مشهور رهبر انقلاب در دیدار با مداحان اهل بیت (ع) است. آنجا که صدای ذاکران اهل بیت ما را به روضه اباعبدالله وصل می‌کند، گرهی باز نشدنی برای دل هایمان می‌شود که همیشه در انفاسمان در زندگی برکت معنوی می‌بخشد. در کوچه پس کوچه‌های شهری در گوشه‌ای از کشورمان وقتی قدم میزنیم؛ نام پیرغلام اهل بیت، زبانزد خاص و عام است که ما را از این کوچه‌های قدیمی به درب منزل ایشان می‌رساند.
خانه‌ای قدیمی در کوچه‌ای از شهرستان خوانسار که در نگاه اول، نور سادگی این خانه به چشم می‌خورد و صدای پیرغلام امام حسین (ع) که با یک بفرمای ساده، ما را به خانه اش دعوت می‌کند.
به گزارش خبرنگار دیباچه، اسماعیل شکر، پیر غلام ۹۵ ساله اهل بیت، چندین سال است که در محضر خاندان اهل بیت مدیحه سرایی می‌کند.
اسماعیل شکر در گفتگویی با خبرنگار دیباچه با اشاره به اینکه متولد سال ۱۳۰۶ است و ۹۵ سال سن دارد، میگوید: از ۱۵ سالگی شروع به مداحی کردم. از امام حسین خیلی ممنونم، من به مکتب و مدرسه نرفتم، اما خداوند و امام حسین به من لطفی کردند که همه اشعار را بتوانم حفظ کنم. در زیارت امام رضا (ع) به ایشان گفتم من سواد ندارم، اما علاقه مندم که در خانه اهل بیت خدمت کنم؛ بعد از آن هر شعر را با یکبار گوش دادن، حفظ میشوم. من الان، در صد منبر میتوانم «بدون اینکه روی کاغذ بنویسم و یا از گوشی همراه استفاده کنم» مداحی کنم و از حفظ بخوانم؛ که برخی از مداحان امروزی برای یک مداحی یا از کاغذ و یا از گوشی همراه استفاده میکنند.
این پیر غلام اهل بیت با اشاره به اینکه، بیشتر از شعر‌های مرحوم افسر، شفق، وفایی و... در مداحی‌ها استفاده میکنم و همه را از حفظ هستم؛ اظهار داشت:در روضه‌های امام حسین (ع) از آقا خواستم که عاقبت به خیر شوم؛ و در آخرت دست من را بگیرد.
این ذاکر ۹۵ ساله اهل بیت، در پاسخ به این سوال که از دستگاه امام حسین (ع) بعد از این همه سال مداحی چه صله‌ای گرفتید؛ به ما گفت:بعد از ۹۰ سال خدمت در خانه امام حسین (ع) اگر منظور ثروت است، یک خانه چوبی دارم و یک مغازه اجاره‌ای که در آن شیشه بری دارم. اما از لحاظ معنوی امام حسین، همه چیز به من داده است.
او در ادامه با اشاره به اینکه، محرم همه‌ی شهر ها، با کیفیت است؛ اما محرم در خوانسار برنامه‌هایی دارد که هیچ شهری ندارد؛ گفت:شهرستان خوانسار، آن اوایل دوتا هیات داشت؛ هیات حبیبی‌ها و رفعتی‌ها بود و الان خوانسار ۲۲ هیات دارد و می‌توان به جرئت گفت که محرم هیچ شهری، مانند محرم شهرستان خوانسار، نیست.
اسماعیل شکر با اشک هایش میگوید: اگر نتوانم یک روز برای امام حسین (ع) مداحی کنم، خیلی به من سخت میگذرد و تعریف می‌کند که «یک سال، در روز عاشورا چندین مجلس مداحی رفتم و بعد از آن مریض شدم و دکتر‌ها به من گفتند که به هیچ عنوان نه اذان بگو نه نوحه بخوان» شب متوسل به حضرت زینب شدم و گفتم من نوکر در خانه برادرتان امام حسین (ع) هستم. بعد از آن پزشک‌ها گفتندچه کار کردی آزمایش‌های تو چیزی نشان نمی‌دهد» و از آن زمان دیگر بهتر از قبل می‌خوانم و بیماری من به کرامت حضرت زینب (س) بر طرف شد. به سبب کهولت سن، ناتوانی‌های جسمی دارم، اما در روضه امام حسین (ع)، مثل این است که، آقا به من جان تازه می‌دهد.
این ذاکر امام حسین (ع) در پایان به ما، گفت:من سبک‌های برخی مداحان را قبول ندارم و از آن‌ها میخواهم که اشعار‌های قدیمی و سنت‌های قدیمی را حفظ کنند، تا کمرنگ نشود؛ ما اشعار‌هایی داریم که دنیا ندارد.
اینان سنت‌های قدیمی، در کوچه پس کوچه‌های شهر هستند که پایان یافتنشان سخت است.
