به گزارش دیباچه، حمیدرضا جهانگیری بازیگر نمایش هایی چون شاه لیر، انسانم ارزوست، کفش شیشه ای و سور و سات معتقد است: سلامت ادای دیالوگ ها و نوع بازی در نمایش سیاه بازی مبارک در ژاپن به طور کامل و با توجه به استاندار های لازم حفظ شده است؛ همچنین او می‌گوید از آنجا که هنر زبان گویای فرهنگ هر کشوری است نیاز است تا مسئولین به این عرصه توجه عمیق تری داشته باشند تا این تاریخچه پر قدمت کشور همچنان در مسیر بی بدلیل باقی بماند و در ساخت این نمایش سعی کردیم تا ساختار شکنی معکوسی که در آن جای داده شده بر روی ریل های سازندگی و نگاه مثبت وار پیش برود.
حمید رضا جهانگیری بازیگر نمایش کمدی " مبارک در ژاپن" گفت: نمی توان گفت نمایش "مبارک در ژاپن" ساختار شکنی ندارد، البته مسیری مثبت وار دارد به گونه ای که اصالت نمایش های ایرانی و سنت قدیمی را حفظ میکند و از لحاظ اینکه ذائقه مردم نسبت به نمایش ها تغییر کرده و خوراکی که از سوی کارگردان ها و نویسندگان و بازیگرا در اجراها داده می شود، بیشتر از جنس کمدی و یا کمدی های مبتذل است و یا حتی موسیقی در آن زیاد کاربرد داشته ، اما در نمایش "مبارک در ژاپن" این اصل را کنار گذاشتیم به طوری که توانستیم با حفظ سلامت دیالوگ و ری اکشن های بازیگر ها و حتی متن کارگردانی، همه جوره این کار را جلو ببریم.
همچنین این نمایش به گونه ای طراحی شده بود که حتی اگر خانواده با کودک خود به تماشای آن بنشیند به لحاظ اخلاقی دچار هیچ چالشی نخواهد شد و خانواده ها بدون هیچ ترسی می‌توانند به همراه کودک خود به اجرای این نمایش بنشینند.
وی بیان کرد: از نظر به چالش کشیدن نمایش، دغدغه کارگردان و بازیگران این است که مخاطب را راضی نگه دارند ،حالا چه کار کلاسیک باشد چه کودک، چه سیاه بازی، چه کمدی و مذهبی باشد؛ به هر حال ما دوست داریم تماشاگر بعد از تماشای نمایش راضی از سالن ها بیرون برود و ذائقه اش تامین شود و دغدغه و چالشی که ما بازیگران داریم آن است که خود را به چالش بکشیم.
این بازیگر عرصه تئاتر افزود: مردم ایران یکی از خوش خنده ترین مردمان جهان هستند، اما با توجه به مشکلات بد اقتصادی و مشکلاتی که امروزه مردم با آن دست به پنجه نرم میکنند، خنداندن مردم بسیار سخت شده و از طرفی دیگر سالم خنداندن نیز دشوار تر شده است.
معتقدم بازیگران تئاتر باید خودشان را طوری به چالش بکشانند که وقتی مردم طی دو ساعتی که به تماشای نمایش مینشینند، خنده بر لبانشان جاری شود و با فارغ شدن از دغدغه های روزمره خود بتوانند با رضایت مندی کامل سالن نمایش را ترک کنند
وی در پاسخ به سوال اینکه چرا به جای تمهیدات چالش برانگیز در راستای استفاده از تن پوش از نقش آفرینان خانم استفاده نمی شود، گفت: برخی از هنرمندان در نقش زن پوش ظاهر می شوند گاه به رو به لودگی رفتند و در کار خود غلو کردند ،بنابراین سبب از بین رفتن برخی از جذابیت ها شده اند ، در نتیجه قوانینی وضع شده که گاهی به جای بهره گیری از تجربیات خانم ها بر روی صحنه از تن پوش آقا بهره گرفته شود.
اگرچه مرد ها درلباس زن پوش عملکردهای راحت تری دارند، اما اجازه هرگونه کاری را نخواهند داشت و به طور کل هر دو شخصیت مرد و زن که ایفا گر کاراکتر زن باشند محدودیت های مختص به خود را دارند و اینکه به هر حال فرهنگ و ارشاد اسلامی ما یک سری محدودیت ها و ممیزی هایی دارید که کوچک ترینش آن است که کودک از پدرو مادرش سوال نپرسد.
وقتی یک خانواده همراه کودک خود به تماشای اثری مینشیند، کودک آن خانواده نسبت به عملکرد های بازیگران دچار دغدغه فکری نشود.
حرف آخر اینکه به نمایندگی از خانواده بزرگ هنر از مسئولین مربوطه درخواست میکنم که نگاه عمیق و ریز تری نسبت به بچه های عرصه هنر داشته باشند چرا که برخی از هنرمندان شغل های دیگری دارند ولی بیش از ۵۰ درصد آن ها شغلشان بازیگری است و درس این هنر را خوانده و تنها از این راه ارتزاق میکنند و قادر به انجام کار دیگری نیستند به عنوان مثال در طی دو سه سال کرونایی که گذشت بودجه ای که برایشان در نظر گرفته شد به جز بچه های هنر خیلی قشر کمی را پوشش داد.
امیدوارم تمهیداتی اندیشیده شود که در راستای آن سالن هایی با قیمت پایین تر در اختیار گروه نمایش قرار داده شود چرا که ما سالن هایی در سطح شهر داریم که حتی از شبی ۱ میلیون ۵۰۰ تا ۳ میلیون هزینه دریافت میکنند، در صورتی که این شرایط بسیار سنگین است؛ بنابراین نیاز است تا زمینه ای فراهم شود که هنرمندان نمایش بتوانند با دل خوش نمایش را به روی صحنه ببرند چراکه فرهنگ هر کشوری به هنرش است و اینکه اگر هنر کشور را از بین ببریم ، فرهنگ آن کشور نیز از بین خواهد رفت و از زبان هنر میتوان قدمت و تاریخچه کشوری را ترسیم نمود.
گفت و گو از : دینا محمدی
