به گزارش دیباچه ، مدت زیادی است که وضعیت سریال سازی در سازمان صدا وسیما ، وضعیت مطلوبی ندارد و شاهد افزایش چشمگیر آثار بی کیفیت با کارگردانی های ضعیف هستیم و کار به جایی رسیده که بازیگران مطرح آثار تلویزیونی ، روی آنتن از اینکه ضعف فیلمنامه نویسی موج می زند ، انتقاد می کنند . اخیرا آتیلا پسیانی هم از وضعیت سریال سازی در گفت و گو با فریدون جیرایی انتقاد کرده است.
یکی از مشکلاتی که بسیاری از فیلمسازان به آن اذعان کرده اند این است که اگر یک فیلمنامه خوب داشته باشید ، در ابتدای راه از شما می پرسند کو اسپانسرشما؟ و اگر اسپانسر نداشته باشید ، باید در این شبکه و آن شبکه به دنبال تایید نظر مدیر گروه اجتماعی باشید تا بلکه روزنه ای پیدا شود و آن فیلمنامه تبدیل به یک اثر با کیفیت شود که البته در این سالهای اخیر کم شنیدیم چنین اتفاق مثبتی برای فیلمسازی اتفاق بیافتد.
همین چند وقت پیش بود که سیروس میمنت در گفتگو با دیباچه درباره دشواری های ساخت سریال « خانه به دوش » گفت که با چه مصیبتی این سریال ساخته شد ؛ او گفت: « متاسفانه طرحی را که با هزار زحمت تهیه میکنم و تحویل مسئولان مربوطه میدهم با هزار و یک نوع مشکل روبه رو میشود اول آنکه برخی از کسانی که طرحها را بررسی میکنند، صاحب نظر نیستند و موضوعاتی را پیش میکشند که اصلا ربطی به فیلمنامه ندارد انگار که متوجه متن نشده و هدف موضوع اثر را دریافت نکرده اند.جواب این دوستان به همه متنها با ژانرهای مختلف اعم از کمدی، درام و... یکی ست. به همین دلایل عطایش را به لقایش بخشیدم چراکه متوجه شدم من را نمیفهمند. شاید باور نکنید من طرح «خانه به دوش» را که برای سریالهای بعد از خود به عنوان مرجع شناخته شد، سه سال تمام از این شبکه به آن شبکه گرداندم و با این مساله مواجه شدم که دوستان میگفتند این کار به چه درد میخورد؟ اما اصغر پورمحمدی تصادفا طرح را میبیند و میگوید چه قدر خوب است و برای ماه رمضان کار شود. طرحی که همه شبکهها رد کردند تبدیل به اثری پرمخاطب شد که بارها از تلویزیون پخش شده است و همچنان مخاطب دارد. »
این فقط نمونه ای از صدها فیلمنامه ای است که متاسفانه به دلیل نبود مدیریت درست ، عاقبت خوشی برایشان رخ نمی دهد و نهایتا انقدر خاک می خورند که اگر شانس بیاورند و تاریخ مصرفشان نگذرد ، سرنوشت خانه به دوش را پیدا کنند.
هرچه به عقب تر برگردیم و مروری بر همین سریال هایی که شبکه آی فیلم پخش می کند بیاندازیم ، به خوبی میتوان به عمق فاجعه سریال سازی در صدا و سیما پی برد ؛ حالا همه نگاه ها به مدیریت جدید فردی آشنا به رسانه است ؛ پیمان جبلی که خود سالها کارمند رسانه ملی بوده و در معاونت سیاسی، مسئولیتهای مختلفی در بخش خبر داشته است .او قبل از پست معاونت برون مرزی صداوسیما، عضو هیئت علمی دانشگاه صداوسیما، معاون سیاسی (خبر) صداوسیما، دبیر اخبار خارجی بخش شامگاهی رادیو، دبیر اخبار خارجی و داخلی اخبار تلویزیون، سردبیر اخبار سراسری شبکه ۲ سیما، مدیرکل اخبار داخلی واحد مرکزی خبر، مدیرکل اخبار شبکه العالم، مدیر دفتر شبکه العالم در بیروت بوده است.
باید دید او که پس از دریافت این سمت ، در اظهارنظر های مختلفی ، امیدها را به دوره مدیریتی خودش بیشتر کرده ، چه تدابیری را برای رفع این نقص بزرگ در صداو سیما اتخاذ می کند؟ بدون شک انتخاب معاونت سیما می تواند اولین قدم او در این ماجرا باشد. باید منتظر ماند و دید که آیا جبلی می تواند با قدرت رسانه ای خودش ، پای افرادی مثل رضا عطاران ، ایرج طهماست، حمید جبلی و ... را به تلویزیون باز کند؟
