آذر رجبی : تقریبا بیش از یک دهه است که از اقصی نقاط کشور پیرامون توسعه گردشگری در حوزه پزشکی و رقابت بین کشورها در این حوزه و حتی گرفتن سهم بیشتر از این بازار در فضای مجازی و رسانه ها در حال انتشار است اما واقعا توریست درمانی و یا گردشگر درمانی کیست و چه شاخصه هایی دارد؟ خبرنگار دیباچه در این باره به سراغ یکی از فعالان این حوزه رفته و گزارشی پیرامون آن دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه سمنان و فعال در حوزه گردشگری سلامت با اشاره به ایجاد ثروت از حوزه گردشگری سلامت گفت: کشورهایی همچون مجارستان، آلمان، فرانسه و ایتالیا جزء آن دسته از کشورهایی هستند که در این حوزه به شدت با یکدیگر در حال رقابت بوده و سعی در گرفتن سهمی بیشتر از این بازار پررنگ در حوزه گردشگری سلامت هستند و از مهمترین منابعی که برای جذب گردشگر سلامت استفاده می کنند آب درمانی یا همان چشمه های آب گرم است.
استفاده از آب درمانی در کلینیک های تخصصی آب درمانی، همچون درمان بیماری های پوستی، درمان بیماری های کلیوی از مهمترین درمانهایی است که در این کشورها به آن توجه می شود.
به‌طورکلی براساس تعریف سازمان جهانی گردشگری، توریست درمانی، فردی است که برای دریافت یک یا چند نوع خدمات درمانی از محل زندگی خود به مقصدی داخل یا خارج از کشورش سفر می‌کند. در این تعریف منظور از داخل کشور محل اقامت گردشگرانی است که از شهری به شهر دیگری برای دریافت خدمات درمانی بار سفر بسته و حداقل یک شب در مقصد خود اقامت داشته باشد.
دکتر علی‌اصغر شالبافیان، عضو هیأت علمی دانشگاه سمنان و فعال در حوزه گردشگری سلامت پیرامون سفر افراد جهت درمان به کشورهای دیگر با عنوان توریست درمانی به خبرنگار دیباچه گفت: گردشگری سلامت به دو شاخه تقسیم می شود که شاخه اول گردشگری تندرستی است وهدف از سفر حفظ سلامت و شاخه دوم گردشگری پزشکی است، که هدف از سفر حصول "مجدد" سلامت است.
عضو هیات علمی دانشگاه سمنان با تاکید بر اینکه هر ابزاری که بتوان از آن برای حصول مجدد سلامت استفاده کرد، نباید از آن چشم پوشی شود، تصریح کرد : این ابزارها شامل مراکز درمانی ، بیمارستان ها و کلینیک ها بوده و همچنین روشهای نوین پزشکی و استفاده از مراکز و چشمه های آب گرم برای درمان است که به گردشگری پزشکی شهرت یافته است.
وی با تاکید براینکه از منابع طبیعی برای حصول سلامت استفاده می شود که از آن جمله نمک، لجن و آبهای معدنی را می توان نام برد، گفت: با توجه به اینکه این درمان ها می توانند در حوزه گردشگری قرار گیرند اما هنوز کشور ما در حوزه گردشگری پزشکی از جنس مراکز آب درمانی موفق نیست.
شالبافیان گفت: مراجعه کننده از کشورهای دیگر برای درمان به بیمارستان‌های ایران فراوان است اما در حوزه گردشگری پزشکی از جنس اسپاها، کلینیک های آب درمانی، متاسفانه در کشور فعالیت کمتری داشته کمااینکه مراجعه کننده کمتری هم به این بخش مشاهده می شود؛ افرادی که به مراکز آب درمانی مراجعه می‌کنند عمدتاً قصد و نیتشان درمان نیست و بیشتر به عنوان تفریح به این مکانها مراجعه می کنند و متاسفانه این مراکز تنها کاربرد تفریحی به خود گرفته است.
عضو هیات علمی دانشگاه سمنان اذعان داشت: اما تجربیات دنیا نشان می دهد که در کشورهایی مثل مجارستان، آلمان، فرانسه و ایتالیا این منابع طبیعی برای ساز و کار درمانی اختصاص یافته و در واقع به عنوان مثال برای بیماری های پوستی مشخص است که چه نوع آب های درمانی مناسب است یا چه مدت باید این آب ها مورد استفاده قرار بگیرد و در چه شرایطی آنها باید مورد استفاده باشند و یا حتی کسی که بیماری کلیوی دارد از چه نوع آب هایی باید برای درمان استفاده کند.
وی عنوان کرد : متاسفانه این اصول درمانی در کشور ما هنوز نظام‌مند نیست علی رغم اینکه کشور ما پتانسیل های بسیار خوبی برای گردشگری سلامت از جنس آب درمانی دارد اما باید کارشود تا بتوان بازارهای این حوزه را فعال کرده و استفاده کافی را از آنها برد.
شالبافیان در پاسخ به اینکه چطور می توان از این گردشگری منبع درآمدی برای کشور ایجاد کرد، گفت: باید خدمات درمانی در کشور استانداردسازی شود، سپس بازاریابی مناسب برای این کار صورت بگیرد، همچنین سازمان های مربوطه همچون وزارت بهداشت، میراث فرهنگی و در دستگاه های دولتی ، سازمان نظام پزشکی با هماهنگی یکدیگر این استانداردها را مناسب سازی کنند تا در گردشگری سلامت کشور به موفقیت برسد.
وی در پایان خاطر نشان کرد: اتفاقی که می افتد همکاری نزدیکی با دستگاه هایی که متولی این امر هستند ایجاد می شود و لازمه این کار استاندار سازی هم در حوزه سلامت و هم در حوزه گردشگری است، که سلامت به سازمان وزارت بهداشت و گردشگری به میراث فرهنگی مرتبط است و در صورت فعال شدن این دو دستگاه در حوزه گردشگری سلامت به زودی می توان از این صنعت برای ایجاد درآمد در کشور بهره برد.
