فاطمه شعبانی : کافی است سری
به یکی از شبکه های مجازی بزنید و از خیل جوانهایی که با چند لباس و فیگور ادعای
مدل شدن را دارند دهانت باز بماند. علاوه برجوانها تعداد زیادی کودک هم به این
وادی وارد شده اند. به نظر شغل راحتی می رسد نه کار یدی است که خسته شوی و همیشه
هم خوشگل و شیک پوش هستی، مدلینگ تبی است که همه گیر شده و مورد استقبال جوانها
قرار گرفته است. از طرف دیگر ممنوعيت فعاليت قانوني و سلب وجاهت قانوني از اين
صنف، نه فقط راهگشا و درمان درد نبوده؛ بلكه اين حوزه را به سمت وسوي ديگري سوق
داده است. با« ابوالفضل رزم آرا» مدرس مدلینگ در باره تب فراگیر مدلینگ در بین
جوانها گفتگو کردیم.
..........
در چند سال
اخیر ماشاهد تب مدلینگ خصوصا دربین جوانها هستیم، چرا اینقدرمدلینگ جذابیت دارد؟
نه تنها در
ایران بلکه سراسر جهان استایل و پوشش یکی از چیزهایی است که اکثر جوانها طرفدارش هستند
، البته در ایران به دلیل بحث فرهنگی و یکسری محدودیتها تعداد بیشتری جذبش می شوند
از طرف دیگر با توجه به شبکه های مجازی بیشتر به این موضوع پرداخته می شود و همه
برای خودشان مدل شده اند!. اینکه طرف شرایطش را دارد یا ندارد مهم نیست، مهم این
است که یک عکاس، لباس و لوکیشن خوب پیدا کند و چند پز بگیرد و به عنوان مدل عکس
بگذارد. این اپیدمی شده است و خیلی ها رقابت می کنند تا بتوانند لباس و لوکیشن و
عکاس بهتری پیدا بکند. متاسفانه چون این موضوع در ایران به صورت اصولی پرداخته
نشده است، اگر کسی هم بیاید و آموزش بدهد و کارهایی کنند مطمئنا خروجی حرفه ای خوبی نخواهد داشت. حالا
این درصنعت پوشاک ما چه کاربردی دارد بحث جداگانه ای است و آسیب شناسی خودش را
دارد. نگاه کنید این تب به حوزه کودکان هم کشیده شده است.
به عنوان مربی مدلینگ با ورود کودکان به این
عرصه موافق هستید یا نه گاهی می گویند اینها یکجور کودکان کار به حساب می آیند؟
من خانواده ها را رصد می کنم می بینم بچه
راهفته ای2- 3 بار به آتلیه می برند و عکس می گیرند و مادرهم بابت این عکسها پول درمی آورد. دقیقا این بچه
کودک کار محسوب می شود!!. بچه به جای اینکه به استراحت و بازی اش برسد دستش را می
گیرند و نزد این تولید کننده و آن آتیله می برند، عکاسی ماهی یک بار 2 ساعت است نه
هفته ای 3 بار. الان 20-30 پیج وجود دارد که
تبلیغ می کنند ما بچه شما را مدل می کنیم!! همه اینها کیلویی است و مادردلش خوشه
که بچه اش مدل است! یا مثلا مادری به
من تلفن می کندکه می خواهم بچه 8 ماهه ام مدل بشود چکار کنم ؟ چی باید بگویم؟ البته برخی هستند که
از این اشتیاق خانواده ها سواستفاده می
کنند و پول می گیرند و ادعا می کنند ما بچه شما را مدل می کنیم وخانواده با
امیدهای واهی بچه را از درس و زندگی و استراحت می اندازد به عنوان اینکه می خواهد
مدل شود. به جای اینکه خانواده مطالعه کند که بچه را چگونه از لحاظ روانشناسی و
اصول تربیتی تربیت کند و کلا در بحث تربیتی اش مشکل دارد و نمی تواند بچه را ضبط و
ربط کند اما می خواهد بچه اش مدل شود. این بحث مشکل فرهنگی ما و ناشی از چشم و هم
چشمی است که بچه ای آمده با یکی از تولیدی های زیر پله ای تعدادی عکس با لباس گرفته
و بچه دیگری نگرفته است.!
در بحث بزرگسالان وضعیت چطور است؟
دربحث
بزرگسالان وضعیت طور دیگری است. بضاعت تولید پوشاک ما تعداد محدودی مدل است مگر ما
چند برند تاپ داریم که تولیداتشان در استانداردتولید ملی است؟ تعداد زیاد نیستند
اما به ازای هر تولید کننده هزار تا مدل داریم متاسفانه بعضی از تولید کننده ها
برای اینکه پول ندهند و هزینه نکنند از همین مدل ها استفاده می کنند می گویند
اینکه عکاس، مدل و گریمور رایگان دارد چند عکس می گیرد و در صفحه مجازی اش می گذارد
و کالایش را هم تبلیغ می کند.
پس طبق گفته
شما تب مدلینگ برای صنعت پوشاک کشور منفعت ندارد؟
بی منفعت که نیست.! چون مردم شیک پوش و روز پوش
شده اند مردم لباس را می شناسند از این زاویه منفعت دارد از سوی دیگر مگر مدل های
حرفه ای ما چقدر درآمد دارند؟ هیچکدام به عنوان شغل ثابت نمی توانند روی این کار
حساب کنند و اغلب شغل دوم و سومشان است. هزینه یک مدل از لحاظ تغذیه، ورزش، بهداشت
مو و پوست و پوشش بالا است با توجه به گرانی بایدکلی هزینه کند تا استایلش خوب
بماند و عکاسی کند تا مدل بماند اما تولید کننده ای که باید حمایت کند، حمایت نمی
کند تولید کننده در حقوق کارگرش مانده چطور هزینه مدل حرفه ای را بدهد؟
تصور عامه مردم
مدلینگ یک شغل بی دردسر است، صرف داشتن استیل خوب کفایت می کند، این چقدر واقعیت
دارد؟!
اصلا اینجور نیست مردم عامی فکر می کنند کسی که
خوشگل است به درد مدل می خورد اما یک مدل حرفه ای پوستش کنده می شود و باید 100
ساعت آموزش حرفه ای داشته باشد. متاسفانه در فضای مجازی طرف یک فیگور می گیرد و
کنارآب می ایستد و یک عکس می گیرد و فکر می کند مدل شده است! مخاطبین ما هم حرفه
ای نیستند. مدل هایی که حرفه ای هستند فرق می کند. مدل جایگاهش مشخص است اینها استاندارهای
حرفه ای یک عکس فشن را ندارند یک عکاسی فشن باید حداقل 10 گزینه داشته باشد اینها
یکی را هم ندارند. ممکن است عکاس خوب داشته باشند اما از حس ، ترکیب و هارومونی
لباس خبری نیست. همه می روند زیبایی فک و بینی و پروتز می کنند و می گویند ما مدل
شدیم.
دقیقا انگار همه
مدلهای ایرانی یک شکل شده اند!
طبق
استاندارد دنیا این قابل قبول نیست در دنیا کسی که بدن و صورتش را دستکاری کند قبول
نمی کنند .طرف هزارتا عمل زیبایی می کند و می گوید من مدل هستم همچنین استانداردی
در دنیا مورد قبول نیست اما اینجا ایران است.!
ما
بنیاد ملی مد ولباس داریم ، این بنیاد برای مد و مدل چکار می کند؟
ریاست بنیاد آقای قبادی سال 1391 برای موسسات
آموزش مدلینگ آئین نامه دادند، 3 سال هم
این موسسات به جوانان علاقه مند به طور رسمی آموزش دادند و بعد به یکباره قوه
قضایه دستور توقیف داد و وزارت ارشاد هم 3 موسسه ای که مجوز داده بود را تعطیل کرد.
قرار بود بنیاد یک سری کارشناس را استخدام کند و استعدادها شناسایی شوند و آموزش
بدهند و همه کارت و معرفی نامه داشته باشند که بتوانند درکارهای تبلیغاتی و صنعت
پوشاک استفاده کنند، این کار هم نشد. زمانی عکس بیلبوردهای سطح شهر مدل خارجی بودند
تولید کننده ها برای حمایت از تولید داخلی فشار آوردند که مدل ایرانی بگذارند بعد
از آن گذاشتن عکس مدل خارجی در بیلبوردها ممنوع شد و از مدل ایرانی استفاده می شد.
مدل ایرانی را هم از لحاظ سابقه کیفری چک می کردند که مشکل نداشته باشد و بعد عکسش
روی بیلبورد بخورد. اما الان نزدیک یک سال است شما مدل ایرانی در بیلبورد نمی
بینید چون ممنوع شده است اگر هم می بینید هنرپیشه است. با هنرپیشه مشکل ندارند
دلیلش کنترل است هنرپیشه خط قرمزها را رعایت می کند اما احساس می شودمدل را نمی
توانند کنترل کنند اینها چیزهایی است که باید کارشناسی بشود. سنگاپور ترکیه مالزی
فشن شو اسلامی دارند و در لندن و آمریکا باحجاب، شو ایجاد می کنند با توجه به
طراحان خوب در بخش آقایان و خانم ها و با توجه به جایگاهمان ماهم می توانیم خیلی
کارها انجام بدهیم. برای همین کار گروه در جشنواره لباس فجر هرسال بالای 150 طرح
مانتو می آید اما افغانی ها و ترک ها از کار ما کپی می کنند. اینها نیاز به بحث
کارشناسی دارد و اساسی پرداخته نشده است.
به جوانهای ایرانی می گوییم لباس ایرانی بپوش اما جوان باید به این باور برسد که
لباس ایرانی خوب است و نرود لباس خارجی بخرد. پس باید از جوان استفاده کنیم، لباس
بپوشد، پز بگیرد، عکس بگیرد تا به خود باوری برسیم اما متاسفانه حرفمان با عملمان
یکی نیست و هرکس کارخودش را می کند.
گفته می شود مدلهای ایرانی به جای معرفی
کالا ظاهرشان را معرفی می کنند و بیننده به جای اینکه اول لباس را ببیند مدل را می
بیند؟
این مدل ها که در کانالهای پوشاک لباس تبلیغ
می کنند و برای لایک خوردن بیشتر زار و زندگی شان را بیرون می ریزند، برای خودشان
الکی خوشند! فکر می کنند هرچه برهنه ترباشند معروف تر می شوند اینها حرفه ای نگاه
نمی کنند بیش از 90 درصد کسانی که ادعای این کار را دارند همین کار را می کنند ما
اگر بخواهیم حرفه ای کنیم تعداد مدل های ما 50-60 نفر نمی رسند بقیه سیاهی لشکر
هستند مخصوصا در شبکه های مجازی. یک مدل حرفه ای باید به جای معرفی ظاهر خودش،
لباس را معرفی کند.
