امیر کربلایی زاده بازیگر تئاتر،سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار فرهنگی دیباچه گفت: متأسفانه سالهاست نگاه مدیریتی و مسئولیتی به تئاتر با چالش‌های زیادی روبرو بوده وگره‌هایی وجود دارد که هنوز باز نشده است ؛عوامل تئاتر هنوز از نظر صنفی در شرایط پایداری قرار ندارند و خط مشی‌ها در این زمینه مشخص نیست به طوری که خیلی‌ها نسبت به تئاتر برخورد سلیقه‌ای دارند

این بازیگر درخصوص فعالیت‌های اخیر خود اظهار داشت: در حال حاضر مشغول برگزاری کلاس‌های استند آپ کمدی در آموزشگاه خیام هستم، هنرجویانم به مرحله پیشرفته رسیده‌اند و مشعول تدریس مقطع پیشرفته این آموزش‌ها هستم.علاوه بر این فعالیت سریال "هشتک خاله سوسکه" را آماده پخش دارم که برای شبکه نمایش خانگی آماده می‌شود. همچنین نمایش دیگری که به علت بسته شدن سالن فعلا اجرای آن به تعویق افتاده است.

وی در رابطه با دلیل کمکاری‌های اخیر خود گفت: حساسیت من به نسبت گذشته برای انتخاب کارها بیشتر شده است و از طرفی دیگر به تازگی با تصادفی که داشتم سه ماه در بستر بودم و این موضوع مدتی کارها و برنامه‌های من را به تعویق انداخت اما با این وجود دوباره به دنیای هنربرگشتم و تلاش می‌کنم که به دوران آمادگی اولیه برگردم.

بازیگر مجموعه تلویزیونی "قرعه " در پاسخ به این پرسش خبرنگار دیباچه که به چه دلیل امروز در ژانر طنز کمتر شاهد تولید کارهای قوی هستیم، بیان کرد:علت اصلی این است که ما با شرایط روز هماهنگ نمی‌شویم و خود را به روز نمی‌کنیم. از طرفی امروز سطح سلیقه مخاطب بالاتر رفته و درک و ذوق کمدی وطنز روز به روز در میان مردم بیشتر شده است. مردم دوست دارند شاهد کارهایی باشند که اولا به روز باشد دوما بتوانند با آنها به نوعی همذات پنداری کنند.

متأسفانه هنوز برخی از سازندگان به روش‌های قدیمی عمل می‌کنند و این موضوع باعث شده تماشاگر موضع گیری کرده و از کارها فاصله بگیرد.

وی ضمن اشاره به این نکته که "استندآپ کمدی"حرفه‌ای ملاکهای خاصی دارد و هر اجرایی را نمی‌توان "استندآپ کمدی" نامید اظهار داشت: استندآپ کمدی در دنیا جزء برنامه‌های نمایشی محسوب می‌شود و برای فراگیری این هنر ورکشاپ‌های خاصی به طور آکادمیک برگزار می‌شود. افراد زیادی در این حوزه به شکل تخصصی فعالیت،پژوهش و تحقیق می‌کنند. اما متأسفانه در کشور ما تب و تاب این رشته باعث شده تا هرکسی احساس کند که اگر صرفا قادر به بیان لطیفه و خاطره طنزی است،می‌تواند استندآپ کمدی کند در صورتیکه این تعریف استندآپ کمدی نیست؛ ما در تعریف استندآپ کمدی می‌گوییم" نقد وبررسی مسائل سیاسی،اجتماعی،جنسی و دینی با استفاده از ابزار سخنوری،بازیگری و مجری گری همراه با بداهه پردازی. مسلما کسی که قصد انجام این کار را دارد باید تمامی این ابزارها را آموزش ببیند و این پرسش مطرح می‌شود که در حال حاضر چند درصد از افرادی که استندآپ کمدی می‌کنند به تمامی این ابزارها واقف هستند! و تا چه اندازه تماشاگرانشان را با چالش فکری نسبت به رفتارهای روزمره اجتماعی و سیاسی درگیر می‌کنند؟!.متأسفانه سرمایه گذاری به روی آدمهایی که ریشه در استندآپ کمدی ندارند باعث شده شاهد کارهای کم کیفیتی باشیم.

وی افزود: من مدعی هستم که اولین استندآپ کمدی مستقل را در ایران برگزار کردم و هنوز کسی این ادعا را رد نکرده است به صورتی که استندآپ مستقل قبل از سال 90 انجام داده باشد که تماشاگر بلیط تماشای استندآپ مستقل را خریداری کرده باشد. از زمانی که این کار را شروع کردم مدام در حال تحقیق و کار بوده‌ و ریشه‌های اصلی استندآپ کمدی واقعی را جستجو کردم. زمانی که من این کار را شروع کردم هنوز کسی نمی‌دانست شکل درست استندآپ کمدی چگونه هست؛منظورم از لفظ کسی، به این اندازه که در حال حاضر راجع به این مقوله صحبت می‌شود است وگرنه که متخصصان و کارشناسان به این موضوع واقفند. در گذشته به این مبحث به خصوص در مرکز نمایشی آن سالها اهمیتی داده نمی‌شد و در حال حاضر هم باز هم نیاز است تا مرکز نمایشی اهمیت بیشتری به این مقوله بدهد خصوصا با توجه به حجم حضور جوانان و علاقمندان به این هنر قطعا این بخش حمایت بیشتری می‌طلبد اما متأسفانه تئاتر در کشور ما به حدی درگیر مشکلات صنفی است که به این مورد پرداخته نمی‌شود.

بازیگر نمایش "الیور توئیست" در خصوص وضعیت حال حاضر تئاتر در کشور گفت: مردم استقبال خوبی از تئاتر دارند و در طی سالهای اخیر سالن‌های خصوصی زیادی به این موضوع اختصاص داده شده است. اما متأسفانه سالهاست نگاه مدیریتی و مسئولیتی به تئاتر با چالش‌های زیادی روبرو بوده وگره‌هایی وجود دارد که هنوز باز نشده است ؛عوامل تئاتر هنوز از نظر صنفی در شرایط پایداری قرار ندارند و خط مشی‌ها در این زمینه مشخص نیست به طوری که خیلی‌ها نسبت به تئاتر برخورد سلیقه‌ای دارند و این موضوعات باعث شده تا این مقوله در کشور ما برخلاف سایر کشورها که تئاتر برای آنها کالای فرهنگی باارزشی است،مورد اهمیت واقع نشود.

وی در ادامه افزود: در تمام دنیا تئاتر ، هنر جریان سازی بوده و شکلی از بیان مسائل روزمره مردم است، ما باید به جای اینکه مسئله را پاک کنیم به فکر صورت مسئله‌ای که تئاتر آن را مطرح می‌کند باشیم. باید به عنوان یک مقام مسئول و تصمیم گیرنده اصلی به این موضوع توجه کنیم که در تئاتر‌ها به چه مسائلی توجه می‌شود چرا که قطع به یقین این‌ها مسائل مبتلا به اجتماع در کشور هستند وبه جای اینکه بگذاریم هر نهادی به خود اجازه دهد تا سلیقه‌ای با این موضوع برخورد کند، سعی کنیم خط مشی مشخص به تئاتر داده و به این مدیوم آزادی بیشتری بدهیم که این آزادی عمل نمونه بارز دموکراسی و شکل درست ارتباط با هنر نمایش بوده و در تربیت عمومی اجتماع موثر است. متأسفانه هنرمند همیشه در تئاتر درگیر نوعی استرس است که آیا فلان کار که مرکز هنرهای نمایشی مجوز آن را داده و در مراحل اجرا قرار دارد،اجرای ادامه داری خواهد داشت یا خیر! این موضوع خیلی بد است و از نکات منفی در کارنامه تئاتر کشور محسوب می‌شود.

این هنرمند در انتها درخصوص جشنواره فجر و نقشی که در بالا بردن سطح دستاوردهای فرهنگی هنری در کشور دارد،اظهار داشت:جشنواره‌های ملی ویترین حضور هنرمندان هستند؛ جشنواره فجر ویترین هنرنمایی هنر هنرمندان ایران زمین است. هر اندازه با شکوه تر،بهتر و کامل تر برگزار شود،نشان افتخاری بر سینه این کشور خواهد بود. به نظر می‌رسد،جشنواره فجر به خصوص جشنواره تئاتر فجر هنوز هم مهجور بوده و فاقد امکانات لازم در حد نام کشور ایران است. جشنواره فجر جشنواره سختی بوده و ورود به آن کار دشواری است لذا حضور هنرمندان در این جشنواره به معنی کسب موفقیت در مسیر آینده زندگی آنها است نه اینکه هنرمند وارد این جشنواره بشود و اتفاقات خوبی برای او رخ بدهد اما در سال آینده هیچ دستاورد مثبتی در مسیر کاری برای او به وجود نیاید.

گفتگو از :اعظم صفایی