به گزارش خبرنگار سینمایی
دیباچه، اجرا در تلویزیون از همان بدو ورود جعبه جادویی به ایران قدمت دارد و مجریان زیادی جلوی دوربین و دوربین های تلویزیون به اجرا پرداخته اند؛ اما طی سالها، سبک و سیاق اجرا تغییراتی داشته و به مرور کامل تر شده است؛ با این تفاسیر چند سالی است نوع اجرای مجریان تغییر کرده و گویا فاکتورهای اصلی مجری بودن جای خود را به قوانین و رسم و رسوم جدیدی داده است! روندی که اگر ادامه پیدا کند باید منتظر در جا زدن و حتی عقب گرد مجریان باشیم.
زمانی اینگونه بود که مجریان تلویزیونی فقط به اجرای برنامه شان در تلویزیون می اندیشیدند و برای اجرای آن تحقیق و پژوهش می کردند و با آمادگی و اطلاعات کامل جلوی دوربین می رفتند.
حال، گاه دیده می شود که مجریان چند برنامه را می پذیرند، بی آنکه کیفیت را بر کمیت ترجیح دهند، که در نهایت به اجرایی ضعیف و پر از «تپق» می انجامد! اتفاقی که اخیرا در نوزدهمین جشن سالانه خانه سینما افتاد.
زمانی، روند به گونه ای بود که مجریان فقط برنامه هایی را می پذیرفتند که درباره آن تخصص داشتند؛ مثلأ اینکه اجرای برنامه های اقتصادی به عهده شخصی بود که در این زمینه تخصص داشت، یا اینکه مجری برنامه سینمایی فقط به اجرای برنامه هایی درباره سینما می پرداخت زیرا در این زمینه تخصص داشت؛ یا مثلأ اینکه، در زمانی نه چندان دور، برنامه ای اجتماعی را شخصی اجرا می کرد که در این زمینه تحصیل کرده بود یا لااقل درباره موضوع مورد نظر، پیش تر اطلاعات کسب کرده بود. اما حال اینگونه نیست!
ماجرا از این قرار است که مجری گری نیز مانند بازیگری به سواد، جامعه شناسی، روانشناسی و شناخت مخاطب و البته فن بیان و زبان بدن نیاز دارد و هنرمندان این عرصه باید پیش از هرچیز با این مقوله آشنا شوند و مدتی را به تمرین و ممارست در این زمینه بگذرانند که گویا اینطور نیست!
مورد بعدی اینکه مجری نیز مانند بازیگر یا هر هنرمند دیگر، باید روندی مشخص را برای خود در نظر بگیرد و سبک و سیاق خود را در اجرا بیابد و این مهم میسر نمی شود مگر اینکه مجری با کسب اطلاعات جدید خود را به روز کند.
به عنوان مثال زمانی که فرزاد حسنی به عنوان یک مجری به تلویزیون آمد، شیوه اجرای او توجه بسیاری از مجریان هم دوره اش را جلب کرد و کار به آنجا رسید که مجریان دیگر تلاش می کردند صراحت بیان و قدرت بداهه گویی او را در اجرایشان بگنجانند؛ این روند تا مدتی بعد ادامه داشت و پس از آن، این موج فروکش کرد اما هیچ روش جدید و به روزی جای آن را نگرفت و چنین پنداشته شد که اجراهای تلویزیونی تنها به خوب حرف زدن و راحت بودن جلوی دوربین است؛ همین و بس!
در یکی دو سال اخیر نیز برنامه های «جُنگ» با اجراهای ناشیانه مجری هایی که تلاش می کنند مانند «شومن»های آنطرف آبی، شاد و بشاش اجرا کنند، باعث شده عده ای نو آموز نیز دنباله روی آنها شوند و راهی را پیش گیرند که پیشینه و اصول خاصی پشت آن نیست.
به هرحال مجموعه ای از عوامل لازم است تا اجرایی قدرتمند توسط مجری به ثمر بنشیند که موارد ذکر شده مهم ترین و برخی از آنهاست.
یادداشت وحید خانه ساز
