به گزارش خبرنگار سینمایی دیباچه، فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» ساخته وحید جلیلوند یکی از آثار موفق ایرانی است که طی روزهای اخیر جایزه بهترین فیلم بخش افق های نو هفتاد و چهارمین جشنواره فیلم ونیز را برای سینمای ایران به ارمغان آورده و نوید محمدزاده برای بازی خوبش در این اثر، تندیس بهترین بازیگر این بخش را از آن خود کرده است.

وحید جلیلوند و نوید محمدزاده در تشکل بزرگ جشن سالانه خانه سینما که شب گذشته 21 شهریور ماه با حضور عده زیادی از هنرمندان در باشگاه فرهنگی ورزشی «پیام» برگزار شد طی تصمیمی به جا و درست مورد تقدیر قرار گرفتند.

قطعأ اهالی سینما و سینمادوستان از چنین اتفاق هایی خوشحال خواهند شد؛ زیرا اینگونه موفقیت ها به شخصی خاص تعلق ندارد و افتخار آن برای همه ایرانیان است.

 اما در این میان همیشه هستند عده ای که فیلم را تلخ می خوانند و به کلیت آن «انگ» سیاه نمایی می زنند!

پیش تر مجید مجیدی، جعفر پناهی و اصغر فرهادی با چنین استقبالی(!) از سوی این اشخاص روبرو شده بودند! نکته ای که شب گذشته وحید جلیلوند درباره آن گفت: جوایزی که در سینمای ایران گرفته می‌شود، حاصل زحمت گذشتگانی است که وقتی جایزه‌ای می‌گرفتند، امکان عبور از درب اصلی فرودگاه را نداشتند! خدا رحمت کند عباس کیارستمی و سهراب شهید ثالث را و خداوند عمر طولانی به جعفر پناهی و رخشان بنی اعتماد و اصغر فرهادی بدهد و امیدوارم شاگردی کردن را هیچ وقت فراموش نکنم.

حال دیگر پس از حدود 120 سال می توان گفت سینما هنری پخته، با قدمتی چندین ساله است؛ سینما هنری است که طی سالها، در روندی مشخصِ گاه تند و گاه کند، به ابزارها و دیدگاه های جدید مسلح شده است. بر همین اساس اگر پیش رویم به جشنواره هایی بر می خوریم که از قدمت بالایی برخوردارند و در میان هنرمندان پنج قاره اعتبار زیادی دارند.

جدا از مراسم سالیانه «اسکار» که با همه ابهت و زرق و برقش، سیاستی خاص و گزینشی را (در جهت ستاره سازی و رونق دهی بازار هالیوود) پیش گرفته است، جشنواره هایی چون «کن»، «ونیز»، «برلین»، «لوکارنو» با حضور بزرگان سینما و آثارشان طی این سالها هرکدام اعتبار خاصی برای خود کسب کرده اند.

در این میان، موفقیت های فیلم وحید جلیلوند در جشنواره فیلم «ونیز» که امسال هفتاد و چهارمین دوره آن برگزار شد، باعث شده حساسیت برخی اشخاص و رسانه ها نسبت به این رویداد مهم سینمایی بالا برود!

آنها می گویند از آنجایی که جشنواره فیلم «ونیز» در ایتالیا برگزار می شود و این کشور خاستگاه سبک «نئورئالیسم» در برهه ای از تاریخ است؛ لذا اعضا و برگزارکنندگان آن از آثار سینمایی فیلمسازان جهان سوم که فقر را ترویج می کنند، حمایت می کنند و به فیلمهای سیاه و تلخ امتیاز ویژه ای قائلند! که این طور نیست با این توضیح که هر جشنواره، چه داخلی یا خارجی، سیاست های اجرایی خود را دارند و بر اساس آن پیش می روند و گاه شاید در این میان اعمال سلیقه هایی صورت گیرد، از همان اعمال سلایقی که در جشنواره های وطنی نیز وجود دارد!

اما همه این کاستی ها دلیل نمی شود که فیلمی چون «بدون تاریخ بدون امضاء» را نادیده بگیریم و چشممان را به روی امتیازهایی چون قصه و فیلمنامه و چینش و کارگردانی و البته بازی خوب بازیگران ببندیم و موفقیت آن را حاصل نگاه ویژه چند داور بدانیم! 

جای خوشحالی دارد که بازگشت وحید جلیلوند و عوامل فیلمش با نوزدهمین جشن خانه سینما مقارن شد و در جمع خانواده بزرگ سینما مورد تقدیر قرار گرفتند و چه خوب است پیش از هر اتفاقی، خانواده سینما خود هوای یکدیگر را داشته باشند و در مراسم مختلفی که در طول سال برگزار می شود زحمات و افتخارات یکدیگر را ببیند و ارج نهند.

یادداشت وحید خانه ساز