«مروارید»، روایتی هولناک از جنایت هایی که همیشه وجود داشته اند!

به گزارش خبرنگار تئاتر دیباچه، نمایش «مروارید» آخرین اثر قطب الدین صادقی که این روزها در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه است، اثری است تاریخی که قصه آن از کتاب تاریخ جهان گشای جوینی برداشت شده و درباره حمله های قوم مغول به ایران است.

نمایش «مروارید» بازگو کننده جنایات هولناکی است که حتی شنیدنش مو به تن آدمی راست می کند. این نمایش روایتگر زندگی مروارید است؛ زنی ایرانی از خانواده ای با اصالت که در جنگی خونین خانواده اش را از دست داده و تا پای جان تلاش می کند ثروت موروثی شان (کیسه ای مروارید) را حفظ کند تا به دست دشمن نیفتد؛ در این میان، خان مغول با نقشه ای مکارانه خودش را سربازی عاشق معرفی می کند تا با ابراز عشقی دروغین کیسه مروارید را از دختر بستاند.

مروارید، تحت فشار روانی خان مغول قرار می گیرد و قضیه مروارید ها را می گوید. او بزرگترین مروارید را بلعیده و باقی آنها را به مردم شهر داده است! بالاخره اینکه سرباز و خان مغول دختر را می کشند، شکمش را پاره می کنند و مروارید را از شکمش بیرون بیرون می آورند! و در آخر خان دستور می دهد شکم همه مردم را پاره کنند و مروارید ها را یک به یک بیرون کشند و نمایش تمام می شود.

قطب الدین صادقی یکی از کاربلدهای تئاتر ماست. او پژوهشگری است که تفکر به روزی دارد و تئاتر روز دنیا را دنبال می کند و می شناسد و حاصل این تکاپویی و تلاش، کتاب هایی است که تاکنون در زمینه تئاتر نوشته و ترجمه کرده است؛ بنابراین وجودش برای هنرمندان تئاتر مغتنم و با ارزش است. باید سر کلاسش نشست و آموخت و آموخت و آموخت!

یکی از ویژگی های قطب الدین صادقی اشراف کامل او بر نمایش ایرانی است. او همواره پیش از نگارش آثارش تاریخ را کاویده و با شناختی که از مخاطب دارد کارآمدترین بخش آن را انتخاب و دراماتیزه کرده است. صادقی نمایش «مروارید» را نیز با همین روال نوشته و به صحنه برده است.

نمایش «مروارید» روایتگر بخشی هولناک از تاریخ سرزمینمان است. شروعی خونین دارد و با پایانی خونین تمام می شود؛ و کارگردان از همان ابتدا با آن لباس های کفن گونه خونین که در همه جای صحنه وجود دارند این موضوع را به مخاطب می گوید و تکلیف او را با نمایش روشن می کند.عروسی شبه گونه نیز در میانه صحنه وجود دارد که شاید نمادی از مام وطن باشد.

با اینکه اثر شخصیت های زیادی ندارد اما تمپو و ضربان لازم در سرتاسر نمایش وجود دارد و التهاب حاصل از جنگ به مخاطب منتقل می شود. درباره بازی بازیگران نیز باید گفت صادقی چون همیشه آنها را به درستی انتخاب کرده و به سمت نقش سوق داده و با شناختی که از ریتم دارد آنها را به یکدستی لازم رسانده است.

نکته مهمی که در آخرین اثر قطب الدین صادقی وجود دارد انتخاب هوشمندانه موضوع است. جنگ، تلخی و سیاهی موجود در نمایش همان جنگ و جنایتی است که در دنیای امروز وجود دارد. آدمها همان آدمها هستند فقط شکل و شمایلشان عوض شده! مرواریدی که در نمایش صادقی است همان زن کوردی است که در مقابل داعش ایستادگی می کند و جانش را برای خاکش می دهد، اما تسلیم نمی شود! و مغول ها همان هایی هستند که در طرفه العینی، انبوهی از آدمها را سر می برند و دسته جمعی دفنشان می کنند. با این حساب می توان گفت نمایش «مروارید» روایتی کلاسیک از دنیای امروز است.

نمایش «مروارید» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی قطب الدین صادقی، با بازی سروش طاهری، محمدرضا آزادفرد، مانلی حسین پور و شیما حکیم پور تا 19 خردادماه در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه است.

یادداشت وحید خانه ساز