به گزارش خبرنگار تئاتر
دیباچه، در زمانی نه چندان دور، یک تئاتر شهر بود و چند سالن دیگر و کلی هنرمند تئاتر که برای اجرای اثرشان باید مدتها انتظار می کشیدند. نقش تبلیغات اینقدر پر رنگ نبود و تعداد روزنامه ها کمتر از این بود و دنیای دیگری به نام فضای مجازی وجود نداشت.
تئاتری ها مخاطب آثار یکدیگر بودند و تنها برخی از خانواده ها نمایش های روی صحنه را دنبال می کردند و تئاتر جایی در سبد اقتصادی خانواده ﻫا نداشت!
تا اینکه سالن های خصوصی ساخته شدند و برای اجرا به بهره برداری رسیدند . خانه تئاتر قدرت بیشتری در حمایت از هنرمندان پیدا کرد و سایت های تخصصی، برای تبلیغ و ارائه آثار و فروش مجازی بلیت راه اندازی شدند و تهیه کننده و حامی مالی در تئاتر معنا پیدا کرد؛ و همه اینها باعث شد هنردوستان بیشتری به دیدن تئاتر گرایش پیدا کنند.
ناگفته پیداست که وجود سالن های خصوصی در جذب مخاطبان تئاتر موثر است اگر، کاستی های آن بر طرف شود و صاحبان آنها فقط به سود و درآمد زایی فکر نکنند!
البته وجود اتحادیه ای مستقل می تواند به اوضاع نابسامان موجود نظم ببخشد؛ و اعمال قوانین جدی در تعرفه ها و قیمت اجاره سالن ها بزرگترین قدمی است که می تواند در جهت سود آوردی دو جانبه هنرمند و سالن دار برداشته شود. و تنها در این صورت است که بخش خصوصی می تواند در بهتر شدن اوضاع موثر باشد و به این ترتیب است که مخاطبان بیشتری جذب تئاتر می شوند.
در پایان باید گفت، حال که تئاتر مخاطبان بیشتری دارد و آثار متنوعی به روی صحنه اند و اطلاع رسانی و تبلیغات در کسری از ثانیه امکان پذیر است، کاش همه مسئولان و هنرمندان و سالن داران دست به دست هم دهند تا سال ۱۳۹۶ آغازی باشد برای تعاملی سازنده و ارائه آثاری بهتر برای جذب مخاطب بیشتر! امید که چنین باشد.
یادداشت وحید خانه ساز
