به گزارش دیباچه، کارگردان «نیاز»، «مصائب شیرین»، «فراری»
در این متن گذاشته آورده است: «حالا که دوران به آب و آتش
زدن ملت برای زنده ماندن در تحریم و زیر سایه جنگ به سر آمده و قدرت‌های بزرگ دنیا
باور کرده‌اند که برای کنار آمدن با ایرانیان چاره‌ای جز گفت‌وگوی منطقی و محترمانه
وجود ندارد، بهتر است که خود ما هم این شیوه گره‌گشا را در داخل کشور به کار ببندیم
و در پی بازکردن گره از مشکلات اصلی کشور باشیم.
شما از مقاومت، اشتغال و تولید می‌گویید.
بی‌تردید نسخه درد همین است؛ اما چگونه؟ با کدام برنامه؟ با کدام روش؟ با کدام نیروی
انسانی؟
ورود به دنیای تولید یعنی ورود به عرصه
ساخت و ساز کالای برتر و عرضه و خدمات رسانی آن در بازار پر رقابت دنیایی که تبلیغات
اثرگذارش در هر ده کوره‌ای چشم‌ها و گوش‌ها را پر کرده است. توفیق در چنین امر خطیری
بدون پشتوانه یک نظام آموزشیِ کاربردی و کارآمد میسر نمی‌شود.
ساختن ملت و ساختن کشور دو پروژه جدا از
هم نیست. چاره کار توان بخشیدن به مردم است. ما بدون داشتن نیروی انسانی خوش قریحه
و متخصص و خلاق، بازی را از پیش به چین و هند و ژاپن و کره و ترکیه کنار گوشمان باخته‌ایم.
در مدارس ما رسم وخط و طراحی و نقاشی و
مهمتر از همه کاردستی از سکه افتاده است. زبان
و ادبیات و شعر و ترانه و سرود و برگزاری ائین به تشریفاتی ملال‌آور بدل شده و علوم
تجربی را پای تخته سیاه و با تشریح آزمایشاتی که دیگران انجام داده‌اند آموزش می‌دهند.
بعد از سینما، صنایع دستی درخشان‌ترین شاخص
برای ارزیابی قریحه و تخصص و خلاقیت یک ملت است. ما در این پیشه پراشتغال و درآمدزا
کجا ایستاده‌ایم؟
تمدن کهنسال ما که با تغذیه از این همه
اقلیم و اقوام از همان سده‌های اولیه مهارت چشمگیر خود را در کار با ابزار وساخت و
ساز ماهرانه کالا نشان داده، امروز باید رقیب جدی چین و ژاپن و هند و مصرو یونان و
آفریقا و دیگرانی باشد که بازار صنایع دستی را در دنیا می‌گردانند و سلیقه مردمان را
شکل می‌دهند. آنچه بر صنایع دستی و معماری مارفته حکایتی است که بر فرهنگ، هنر، دانایی
و مهارت زیست ما رفته است.
کودکان و نوجوانان و جوان‌ترهای وطن را
از چرخه محفوظات فرّار و آموزه‌های بی ثمر آزاد کنیم.
نهضت تأسیس آزمایشگاه برای آموزش‌های ابتدایی‌تر
و راه‌اندازی کارگاه‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری برای دوره‌های دبیرستانی و دانشگاهی،
یعنی دورخیزی که ورود ماندگار ما را به بازار پررقابت تولید ممکن می‌کند.
کاربردی کردن آموزش و رساندن فرزندان کشور
به تعاونی‌ها و زنجیره‌های تولید و عرضه خدمات، چاره‌ساز فردای ایران ماست.
آموزش را از موضع فرسایشی به جایگاه توانبخشی
برسانیم.
آقای رییس جمهور!
وقت ساختن ملت است. بر شکاف نظام آموزش
و بازار کار غلبه کنید و یقین داشته باشید که برای پدران و مادران این کشور خدمتی شایسته‌تر
از توان بخشی و کارامد سازی فرزندان آنها نیست.»
