به گزارش خبرنگار سینمای دیباچه، امروز
19اردیبهشت ماه زادرو عسل بدیعی است؛ بازیگری که طی سال های فعالیتش در 9 اثر سینمایی بازی کرد.
عسل بدیعی اهل تهران بود و در سال 1356 زاده
شد و تحصیلاتش را در رشته علوم تغذیه ادامه داد. بدیعی سینما را از سن پایین 19
سالگی، با کارگردان کاربلدی چون کیانوش عیاری آغاز کرد و در فیلم «بودن یا نبودن» او،
نقش جوانی به نام آنیک را بازی کرد؛ دختری که نیاز شدیدی به پیوند قلب دارد.
عسل بدیعی در این فیلم درخشید و نظر سینماگران را به خود جلب کرد تا به این ترتیب
با اعتبار ویژه ای در سینما طی مسیر کند.
عسل بدیعی در دومین اثرش سینمای اش با سیروس
الوند همکاری کرد و در فیلم «دست های آلوده» با ابولفضل پورعرب، هدیه تهرانی و
امین حیایی همبازی شد و بازی درخشان همه آنها باعث شد این فیلم برای دهه پنجاهی ها
به اثری نوستالژیک تبدیل شود؛ آنهم با صدای نیما مسیحا که آهنگ پروانگی را خواند!
عسل بدیعی در هفت
اثر سینمایی دیگر نیز ایفای نقش کرد؛ که آن فیلمها به این ترتیب هستند:« هفت پرده» ساخته
فرزاد موتمن، «از صمیم قلب» ساخته بهرام کاظمی، «شمعی در باد» ساخته پوران
درخشنده، «پروانه ای در مه» ساخته محمدجواد کاسه ساز، «سربلند» ساخته سعید تهرانی،
«هم خانه» ساخته مهرداد فرید و «شیرین» ساخته زنده یاد عباس کیارستمی.
این هنرمند همچنین در چند مجموعه تلویزیونی نیز
ایفای نقش کرد؛ آثاری چون «مستانه» ساخته مجید جوانمرد و محمدعلی باشه آهنگر،
«زمین انسان ها» ساخته ابولحسن داوودی و «ششمین نفر» ساخته بهمن گودرزی.
گفتنی است عسل بدیعی در کارنامه هنری اش چند
تله فیلم نیز دارد و جالب اینکه در آخرین آنها نقش مهنوش ارفع فیلمبردار شاد و پر انرژی
مراسم عروسی را بازی می کند که با پدر و 2 فرزندش زندگی می‌کند. او متوجه بیماری مهلک
خود می‌شود و اینکه فرصت چندانی ندارد. این تله فیلم در سال 1391 به کارگردانی
عباس رافعی ساخته شد و یک سال بعد عسل بدیعی از دنیا رفت!
عسل بدیعی 19 اردیبهشت 1356 در تهران به دنیا
آمد و در 11 اردیبهشت سال 1392 به حالت کما رفت و پس از انتقال به بیمارستان لقمان
در روز ۱۲ فروردین دچار مرگ مغزی شد و ریه، قلب، دو
کلیه و کبد او به بیماران نیازمند پیوند زده شد.
پیکر عسل بدیعی هجده فروردین از روبه‌روی تالار
وحدت به سمت بهشت زهرا تشییع شد و در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد. یادش زنده
است پس زنده است! زادروزش مبارک.
یادداشت وحید خانه ساز
یادت گرامی وروحت شاد عسل بانو آفتاب مهرو جذابتت هرگز غروب نخواهد کرد .....زیباییت واقعا زیباست ای دختر اردیبهشتی .اما هرگز نفهمیدم غم آن چشمان مست و افسونگرت را .ب راستی بنگیرد چرا چشمان عسل همیشه غمگین بود . 
