به مناسبت پایان جشن خانه تئاتر

چهاردهمین جشن خانه تئاتر نیز به پایان رسید و اختتامیه آن با عنوان «جشن بازیگر» امروز شانزدهم اردیبهشت ماه در «تئاتر شهر» برگزار شد؛ همین مناسبت، بهانه ای است برای پرداختن به قدمت و تاریخچه قلب تپنده تئاتر ایران، یعنی «تئاترشهر»!

به گزارش خبرنگار تئاتر دیباچه، «تئاتر شهر» قلب تپنده هنر نمایش کشور است؛ اما آنچه این مکان هنری را به مجموعه ای با ارزش تبدیل کرده ، معماری منحصر بفرد و زیبای بناست که به چهارراه ولیعصر(عج) جلوه ای چشم نواز بخشیده است.

کلنگ ساخت مجموعه «تئاترشهر» در سال 1346 زده شد و ساخت آن با نقشه و طراحی مهندس علی سردار افخمی پنج سال طول کشید. سردار افخمی در زمان خودش آدم خوشنام و کاربلدی به حساب می آمد؛ او که یکی از شاگردان هوشنگ سیحون بود «تئاتر شهر» را دایره وار طراحی کرد و در نوع معماری از برج طغرل الهام گرفت و آجر و کاشی را برای زیباتر کردن بنا به کار برد.

برخی نیز می گویند «تئاتر شهر» با نگاهی به تماشاخانه های گرد و خیمه وار ایرانی، چنین دایره وار ساخته شده است.

مجموعه «تئاترشهر» با 5600 متر مربع و قطر بدنه ای حدود 34 متر، پانزده متر ارتفاع دارد. این بنا در ابتدا برای اجرا، یک سالن اصلی داشت داشت که طی این سالها سالن های چهارسو، قشقایی، سایه و کارگاه نمایش به آن اضافه شد؛ البته «تئاترشهر» دو سالن دیگر به نامهای «تالار کوچک» و «تالار شماره2» دارد، که طی سالهای اخیر برای مرمت و تعمیر تعطیل شده اند و هیچگاه بازگشایی نشده اند!

«تئاترشهر» علاوه بر قدمت و زیبایی، ارزش های هنری و معنوی والایی دارد زیرا طی این سالها، میزبان هنرمندانی بوده که اکنون جز مفاخر و بزرگان تئاتر این مرز و بوم به حساب می آیند.

آربی آوانسیان نخستین کارگردانی بود که چهل و پنج سال پیش با نمایش «باغ آلبالو» در «تئاتر شهر» اجرا رفت؛ اما هیچکس نمی داند آخرین کارگردان چه کسی خواهد بود! با این حال، می توان از این ساختمان خوشنام و خوش نما و قدیمی مراقب کرد و با مرمت های گاه به گاه مانع فرسوده تر شدنش شد؛ و تنها به این ترتیب است که می توانیم میراث داران و امانت داران لایقی برای آیندگان باشیم.

امید که چنین باشد.