«دوستش داشتم» کتابی که می گوید: زندگی با جدایی به پایان نمی‌رسد!

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه دیباچه، ناهید فروغان در سال 1326 در تهران متولد شد. او در 1344 وارد دانشکده‌ی حقوق دانشگاه تهران شد. فروغان پس از آن‌که در 1348 از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد تا چند سال به کارهای حقوقی پرداخت. او ترجمه را از سال 1356 آغاز کرد وو تاکنون نیز این حرفه را ادامه داده و کتاب‌های تاریخی و ادبی متعددی را ترجمه کرده است، ازجمله: تاریخ جنبش کارگری اروپا، وانهاده، دوستش داشتم، تاریخ امپراتوری هخامنشی، وحدت سیاسی و تعامل فرهنگی در شاهنشاهی هخامنشی، داریوش در سایه‌ی اسکندر،کلمات، گرگ مغول و... در کارنامه‌ی فروغان در عرصه‌ی ترجمه دریافت جایزه‌ی کتاب فصل و جایزه‌ی ترجمه سفارت فرانسه نیز به چشم می‌خورد. 

از جمله کتاب هایی که از این نویسنده تا به امروز منتشر شده است که به داریوش در سایه اسکندر، کاش کسی جایی منتظرم باشد و....  می توان اشاره کرد.

دوستش داشتم داستان زنی است که همسرش او و دو دخترش را به خاطر معشوقه‌اش ترک می‌کند. کلوئه زن جوانی است که همسرش، آدرین، را عاشقانه دوست دارد. اما آدرین، پس از چند سال زندگی، به کلوئه می‌گوید معشوقه‌ای دارد و می‌خواهد کلوئه را ترکک کند. کلوئه با دو دختر کوچکش به ویلای پدر و مادر آدرین در خارج از شهر می‌رود. پدرشوهر کلوئه٬ پی‌یِر٬ مردی خشک و آرام است. او در گفت‌و‌گویی طولانی با کلوئه ماجرای عشق خودش را بازگو می‌کند و  اشتباهاتش در راه این عشق را به خاطر می‌آورد . پی‌یر از عاشقی پس از ازدواج حرف می‌زند و از دو راهی ماندن یا رفتن و ترک کردن. دوستش داشتم رمانی است درباره‌ی جدایی و باور به این‌که زندگی هیچ‌کس با جدایی به پایان نمی‌رسد.