به گزارش دیباچه، این خواننده راک، درباره انتشار آلبوم جدیدش توضیح داد: آلبوم جدیدم که قرار بود زمستان منتشر شود، مجوز نگرفت. این آلبوم در زمستان تقریبا سه ماه درگیر مجوز شعرها بود؛ با توجه به اخلاقی که من دارم شعری را که مجوز نمی‌گرفت، دور می‌انداخیتم و یک شعر جدید می‌آوردیم. آقای محمدعلی بهمنی خیلی به من لطف کرد و بعد از دو سه ماه توانستیم مجوز شعر را بگیریم و اکنون این آلبوم در پروسه مجوز شورای موسیقی به سر می‌برد.

او در پاسخ به این پرسش که آیا هنوز هم تمایل دارد نام آلبوم جدیدش را «شال» بگذارد؟ اظهار کرد: قرار بود آلبوم قبلی ما «شال» نام بگیرد اما به این واژه مجوز ندادند، اما «با قرص‌ها می‌رقصد» مجوز گرفت و من همچنان تصمیم دارم نام آلبوم جدیدم «شال» باشد و یکی از مهم‌ترین دلایل آن کپی‌رایت است. زمانی که من به همراه گروه «دِ وِیز» به صورت زیرزمینی کار می‌کردم، آهنگساز، شاعر و خواننده ۹۹ درصد قطعات از «شال» و «اتاق آبی» گرفته تا دیگر آهنگ‌ها بودم اما به دلیل اینکه زیرزمینی بودیم و مجوز نداشتیم امکان ثبت این آثار وجود نداشت. بنابراین ما در هر آلبوم ۳-۴ قطعه از آثار قدیمم را می‌گذارم تا کپی‌رایت داشته باشد.

عضو سابق گروه «دِ وِیز» اضافه کرد: این آلبوم شامل ۱۳ قطعه است که ۵ اثر آن مانند «شال»، «دل»، و «کلنجار» به کارهای گذشته تعلق دارد.

این نوازنده و آهنگساز درباره کنسرت پیش‌رویش که قرار است بیستم اردیبهشت‌ماه در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران برگزار شود، گفت: اردیبهشت‌ماه به تهیه‌کنندگی محمدحسین توتونچیان، مانند همیشه با بازیگری تئاتر مخلوط می‌شود. ما در این اجرا برای مخاطبانمان سورپرایز بانمک هم داریم و قطعات جدیدی را نیز اجرا می‌کنیم. «شال»، «اتاق آبی» و قطعات قدیمی دیگری نیز اجرا خواهد شد.

او که به تازگی در حمایت از سیل‌زدگان آذربایجان، اجراهایی را در خیابان و مکان‌های عمومی برگزار کرده است، درباره موسیقی خیابانی اظهار کرد: این یک ژانر از موسیقی است که بسیاری از گروه‌های موسیقی دنیا هستند که هرگز دوست ندارند کنسرت بدهند و روی استیج باشند. به عنوان مثال آن‌ها عشق می‌کنند در مترو ساز بزنند و البته گروه‌های پردرآمدی نیز هستند.

آفاق ادامه داد: در ایران بسیاری از گروه‌ها و اشخاصی که موسیقی خیابانی کار می‌کنند، اکثرا بسیار حرفه‌ای هستند و سطح کارشان از افرادی که مجاز هستند بالاتر است، درآمد آن‌ها کم نیست و دارند کار فرهنگی خوبی انجام می‌دهند. زیرا در بسیاری از کنسرت‌های ما افرادی روی صحنه هستند که آهنگ‌های سخیف می‌نوازند و ذره‌ای به فرهنگ کمک نمی‌کنند هیچ، بلکه این موضوع افول فرهنگی نیز درپی دارد. اما کسانی که در کنار خیابان نوازندگی می‌کنند، آثار خوب و فاخری را اجرا می‌کنند و این خیلی بیشتر به فرهنگ ما کمک می‌کند.

این خواننده تاکید کرد: نوازندگان خیابانی باید بیمه شوند. بسیاری از نوازندگان خیابانی از ما خیلی بهتر هستند؛ موسیقی خیابانی ایران باید در مسیر درستی قرار بگیرد. وزارت ارشاد به گروهی با نام «زرد یواش» که از دوستان من هستند، مجوز داد اما تهیه‌کننده‌ها آن‌ها را اذیت کردند.

او درباره برگزاری فستیوال موسیقی خیابانی در ایران که در دنیا کار مرسومی است، گفت: موضوع اصلی این است در حال حاضر فستیوال برای مایی که مجاز هستیم وجود ندارد چگونه قرار است برای این بچه‌ها فستیوال بگذارند؟