به گزارش خبرنگار موسیقی پایگاه خبری دیباچه، آلبوم « مسافر» با صدای خسرو شکیبایی چند روزی است به بازار آمده و توانسته دل طرفداران صدای عموخسروی سینمای ایران را بدست آورد. 

در ابتدا و پیش از شنیدن آلبوم « مسافر» که مجموعه ای از شعرهای سهراب سپهری است چنین به نظر می رسد که، آنچه باعث  بالا رفتن کیفیت آلبوم می شود صدای ویژه خسرو شکیبایی است؛ که اگر منصفانه بنگریم خواهیم دید که چنین نیست. هرچند صدای مخملی خسرو به عیار آلبوم افزوده است. 

آهنگسازی و تنظیم اثر را نمی توان نادیده گرفت زیرا موسیقی است که به شعرها جان می بخشد و مخاطب را با موقعیتی گنگ و شاعرانه می برد؛ و این نشان می دهد محمدرضا احمدیان ساده از کنار کار نگذشته و در ارائه هنرش وسواس به خرج داده است؛ آهنگسازی که در دهه شصت، در سمفونیک تهران فاگوت می نواخته و سمت های مدیریتی زیادی را تجربه کرده است.  

احمدیان که پس از « حجم سبز» برای دومین بار در آلبوم « مسافر» بر روی صدای خسرو شکیبایی آهنگ ساخته است، توانسته ریتم صدای خسرو شکیبایی را به درستی دنبال کند و معنی فرا بیتی شعرهای سهراب سپهری را درک کند؛ که این ویژگی گویای این است که آهنگساز با ادبیات غریبه نیست و سوادش به موسیقی محدود نمی شود؛ به اضافه اینکه، سعی کرده نسبت به حال و هوای هر شعر، نت هایش را بنگارد و انتخاب کند؛ و همچنین او توانسته میان اوج و فرودهای صدای شکیبایی و سکوت ها و میزان ها، توازن ایجاد کند؛ تا به این ترتیب، ادامه شنیدن برای مخاطب لذت بخش تر شود. 

آلبوم «مسافر»، آخرین اثر زنده‌یاد خسرو شکیبایی است که برای نخستین بار، توسط شرکت «پخش هنر» منتشر شده  و محمدرضا احمدیان تنظیم کننده و آهنگساز آن بوده است. 

 در پایان باید گفت، شاید اگر خسرو شکیبایی زنده بود از این شیوه تنظیم با تکنیک های امروزی خوشحال می شد و به زیبایی همیشگی اش می خندید. 

 

  

 

 

یادداشت وحید خانه ساز