به گزارش خبرنگار سینمایی پایگاه خبری دیباچه، در قانون نوشت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزشگاه آزاد سینمایی اینگونه تعریف شده است: آموزشگاه آزاد سینمایی به مکانی گفته می‌شود که برای تربیت و آموزش هنرجویان علاقه مند به یکی از رشته‌های سینمایی و سمعی و بصری (عکاسی، کارگردانی، فیلمنامه‌نویسی، بازیگری، دوبلاژ، گریم یا سایر رشته‌های فیلمسازی) و اشاعه صنعت و هنر سینما و عکاسی، بر اساس ضوابط و شئون اسلامی تأسیس می‌شود.
البته گرفتن مجوز تاسیس آموزشگاه بازیگری به این راحتی ها هم نیست و شرایط ویژه ای دارد که شرح آن دراین مبحث نمی گنجد؛ اما آنچه مسلم است این است که دراین میان، هستند اشخاصی که در صددند تا از این آب گل آلود ماهی بگیرند! وجود آموزشگاه های بدون مجوز نتیجه فرصت طلبی چنین افرادی است؛ از طرفی بی توجهی علاقه مندان بازیگری به این اوضاع بد، دامن می زند؛ همان هایی که تب و رویای شهرت چنان بر ذهن و و روحشان تأثیر گذاشته که به چیزی جز آن فکر نمی کنند! و نتیجه اینکه هر چه می گذرد ترفندهای جدیدی توسط فرصت طلبان در این زمینه ابداع می شود که وجود آموزشگاه های غیر قانونی کوچکترین آنهاست.
حال دیگر دنیای جدیدی شکل گرفته که زندگی در آن جریان دارد؛ زیرا آدمها در آن حضور دارند. دنیایی که وجود ندارد اما هست! دنیایی که واقعی نیست اما حقیقت دارد. دنیای مجازی! سرزمینی جدید و ناشناخته با انبوهی از شبکه های اجتماعی و کانال های تلگرامی و صفحات مبهم دیگر.
واضح و شفاف است که هرچه ارتباط ها گسترده تر شود نظارت نیز مشکل تر خواهد شد؛ اما این دلیل نمی شود که مسئولان از نظارت های مدیریتی لازم سر باز زنند و گرایش روز افزون اقشار مختلف جامعه را به دنیای مجازی نادیده بگیرند، زیرا ماجرا جدی تر از آن است که بتوان نادیده اش گرفت و ساده از کنارش گذشت.
سینما، هنرصنعت جذابی است که همیشه طرفداران بسیاری دارد و همیشه هستند شیفتگان دو آتشه ای که برای بازیگر شدن حاضرند از هر دیوار و سدی بگذرند! عده کمی که دوراندیش ترند برای آموختن بازیگری به دانشگاه می روند. عده ای دیگر کلاسهای آزاد را ترجیح می دهند و برخی دیگر نیز که جیب پر پولی دارند نقش مورد علاقه شان را انتخاب می کنند و می خرند! و در نهایت خیل عظیمی از عاشقان و مدهوشان بازیگری به فضای مجازی پناه می برند بلکه شاید دری به تخته ای بخورد و پای آنها به سینما باز شود.
بی شک فضای مجازی بستر مناسبی برای فعالیت های گروهی است و با کمی درایت و هوشمندی می توان از آن در جهت پیشبرد اهداف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بهره برد؛ فرصت مناسبی که هر لحظه می تواند به تهدید تبدیل شود اگر از آن غافل باشیم!
این روزها کانال های تلگرامی و دیگر محیط های اجتماعی وعده گاهی هستند برای آنهایی که سودای بازیگر شدن در سر دارند و آب گل آلودی برای آنها که به دنبال سودهای کلان می گردند؛ در اینباره البته نیازی به توضیح و ارائه دلیل و مدرک نیست؛ زیرا می توان با گشت و گذاری سطحی و تفننی به این مهم پی برد و وجود کانال های نقش یابی و بنگاه های خرید و فروش نقش را به چشم دید؛ هرچند هستند کانال ها و گروه هایی که وجدان مآبانه به نشر اخبار تولید آثار تلویزیونی و سینمای می پردازند و هنرجویان و دوست داران سینما را به پروژه های تولیدی معرفی می کنند؛ اما با این حال، بارها مشاهده شده که اشخاصی با به کار بردن اصطلاح «اسپانسر بازیگر» از علاقه مندان بازیگری بهره مالی برده اند یا با دادن امیدهای واهی آنها را مورد سواستفاده قرار داده اند. البته مثال ذکر شده تنها یکی از هزاران ست و بلبشوی مجازی در همه عرصه های اجتماعی وجود دارد و همواره هستند آدمهای ساده لوحی که طعمه چنین افرادی شوند.
با این تفاسیر می توان به این قطعیت رسید که نظارت جدی، لازمه نظم بخشیدن و ایجاد امنیت در فضای مجازی است و مسئولان مربوطه باید نسبت دنیای پر تردد مجازی جدیت بیشتر و دقیق تری به خرج دهند و ترتیبی دهند که کانالهای تلگرامی و دیگر فضاهای مشابه به دکانی برای سودجویی افراد فرصت طلب تبدیل نشوند آنهم در حالی که دفترهای سینمایی و آموزشگاه های بازیگری داخل یک گوشی اندروید جا می شوند.
یادداشت وحید خانه ساز
