به گزارش خبرنگار پایگاه خبری دیباچه، نویسندگان بزرگی در اسفندماه زاده شده اند، بزرگانی چون خواجه نصیرالدین توسی، شیخ بهایی، هوشنگ ابتهاج، سیاوش کسرایی، پرویز شاپور و البته، مهدی اخوان ثالث پژوهشگر و شاعر دوران ما که در چنین روزی زاده شده است؛ دهم اسفند 1307.

مهدی اخوان ثالث، حماسه سرایی کار بلد و تواناست که به ایران باستان و تاریخ پر پیچ و خمش عشق می ورزد؛ تا آن حد که گاه به گاه وطن پرستی اش شکل و شمایلی نژادپرستانه به خود می گیرد! البته خودش در این باره گفته است: «من به گذشته و تاریخ ایران نظر دارم. من عقده عدالت دارم. هرکس قافیه را می‌شناسد، عقده عدالت دارد. قافیه دو کفه ترازو است که خواستار عدل است… گهگاه فریادی و خشمی نیز داشته‌ام».

شعرهای اخوان ثالث مملو از لحن حماسی آمیخته به صلابت و سنگینی شعر خراسانی است و مضامین اجتماعی را با نگاهی نو و ترکیبات زبانی متفاوت در ذهن خواننده تصویر می کند؛ که این قدرت قلمT شاید حاصل پژوهش و نگارش شعر کلاسیک فارسی در آغاز راه شاعری اخوان باشد.

به هر روی مهدی اخوان ثالث در تمام زندگی شاعرانه اش شعر کهن و نیمایی را با هم آمیخت و سیاقی را به وجود آورد که ویژه خودش بود؛ و در این عرصه چنان موفق بود که هوشنگ گلشیری نویسنده شاخص معاصر او را رندی از تبار خیام دانست.

مهدی اخوان ثالث در طول زندگی شاعرانه اش آثار زیادی سرود و کتاب های زیادی به چاپ رساند که مجموعه «زمستان است» مشهورترین اثر اوست و «در حیاط کوچک پاییز در زندان»، «آخر شاهنامه»، «از این اوستا»، «تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم»، «عاشقانه و کبود»، «بهترین امید» برخی دیگر از آثار این شاعر گرانمایه اند.

مهدی اخوان ثالث اخوان در سال 1369، پس از سال ها قلم فرسایی در سن 62 سالگی از دنیا رفت و در توس مشهد به خاک سپرده شد. نامش زنده است پس زنده است. تولدت مبارک مهدی اخوان ثالث!

یادداشت وحید خانه ساز