به گزارش خبرنگار پایگاه خبری دیباچه، امروز ششم اسفندماه زادروز مرد غزل معاصر هوشنگ ابتهاج است. شاعری که غزل پارسی را با تمام وجودش در شعرهایش زنده و جاری کرده است؛ شعرهایی مملو از مضامین زیبا و تشبیهات و استعاره های بدیع و ظریفی که خواننده را به وجد می آورد و او را به دوباره و دوباره خواندن شعر وا می دارد.

بی شک اعتبار و ارزش ابتهاج و شعرهای وزینش بر هیچ شعرخوان و شاعری پوشیده نیست، تا آنجا که برخی از اساتید و اهل فن از او به عنوان حافظ معاصر یاد می کنند. شاید هم حضور گرانبهای عشق در شعرهای ابتهاج عصاره دلباختگی او در جوانی به بانویی ارمنی است که گالیا نام داشته است. دختری که ابتهاج در شعر «کاروان» از او نام برده است.

هوشنگ ابتهاج در سال 1306 در شهر رشت به دنیا آمده است. پس از پایان تحصیلات ابتدایی به تهران می آید و در همان دوران دبیرستان نخستین شعرهایش  را در مجموعه به نام «نخستین نغمه ها» چاپ می کند؛ سپس با نیما آشنا می شود و به شعر نیمایی رو می آورد و کمی بعد کتاب «سراب» را با اسلوب جدید و  با اشعاری در قالب چهارپاره منتشر می کند؛ و در مجموعه های بعدی اشعار عاشقانه را رها می کند و تحت تأثیر سالهای پر التهاب دهه سی به اشعار اجتماعی روی می آورد.

 ابتهاج همچنان شعر می سراید تا سال 1350 فرا رسد و او سرپرست برنامه گل های رادیو ایران شود و برنامه موسیقیایی «گلچین هفته» را پایه گذاری کند؛ برنامه ای که در آن محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و حسن قوامی اشعاری از ابتهاج را خواندند، که مشهورترین آنها شعر تو ای پری کجایی است. ابتهاج تا سال 1356 سرپرست برنامه گل ها باقی می ماند و بعد از حادثه 17 شهریور، در اعتراض به کشتار مردم در میدان ژاله، به اتفاق حسین علیزداه و محمدحسین لطفی از سمت خود استعفاء می دهد.

و بالاخره اینکه هوشنگ ابتهاج تا به امروز شعر سروده است و مهم ترین اثر او تصحیح غزلهای حافظ است که با نام «حافظ به سعی سایه» منتشر شده است؛ کتابی که حاصل یک عمر پژوهش ابتهاج درباره حافظ است. «سیاه مشق»، «شبگیر»، «تاسیان»، «تا صبح شب یلدا» و «زمین» نیز آثار دیگری هستند که ابتهاج با قلم درفشانش آنها را نوشته است.

هوشنگ ابتهاج، امروز ششم اسفند ماه، 89 ساله می شود تا ادبیات ایران به داشتن چون اویی افتخار کند و به خود ببالد. زادروزت مبارک بزرگ مرد غزل ایران و قلمت عشق افزا!

یادداشت وحید خانه ساز