به گزارش خبرنگار سینمایی پایگاه خبری دیباچه، واقعیت این است که هیچ بازیگری تا پایان فعالیت هنری اش نمی تواند سوپراستار باقی بماند؛ و چشیدن طعم شیرین شهرت برای هیچ هنرمند و بازیگری همیشگی نیست و محمدرضا فروتن هم از این قاعده جدا نیست هرچند با کارگردان های مطرحی چون مسعود کیمیایی، کیومرث پور احمد، علیرضا داوود نژاد، تهمینه میلانی، فریدون جیرانی همکاری کرده و سالها یکی از سوپراستارهای سینما بوده است. و صد البته! همچنان بازیگر شاخصی است که همواره وجه بازیگر خود را حفظ کرده و هوای کارنامه پربار و وزینش را داشته است.

محمدرضا فروتن چهار سال پیش، پس از کم کاری اش در عرصه سینما تصمیم گرفت بخواند و با انتشار نخستین آلبومش توجه مخاطبان و علاقمندان موسیقی را به خود جلب کند و بالاخره اینکه نام خودش را بر سر زبانها بیندازد؛ البته اینکه هنرمندان ایرانی پس از شهرت به سراغ کسب تجربه های با اساس و بی اساس می روند اتفاق تازه ای نیست! با سر چرخاندنی و نگاهی خواهیم دید که، کم نیستند بازیگرانی که کارگردان می شوند! خوانندگانی که بازیگر می شنود! فوتبالیست هایی که بازیگر می شوند. بازیگرانی که خواننده می شوند! که در این میان برخی در کارشان موفق بوده اند و عده ای دیگر زود آمده و زود رفته اند!

به هر روی محمدرضا فروتن برای نخستین بار نیست که می خواند و پیش از این نیز با انتشار تک آهنگهایی شانس خود را دراین عرصه امتحان کرده بود که در اینباره هیچ ایرادی بر او وارد نیست؛ زیرا آدمها حق انتخاب دارند و می توانند در هرزمینه ای که دوست دارند تجربه اندوزی کنند! اما آیا مخاطب با صدای فروتن و آهنگ هایش ارتباط برقرار کرده و در این آشفته بازار هنر او را به عنوان خواننده پاپ پذیرفته است؟ و آیا آهنگهای نخستین آلبوم محمدرضا فروتن می تواند توجه کارشناسان و منتقدان موسیقی را به خود جلب کند؟

با نگاهی سطحی و اجمالی به کارنامه محدود و محمدرضا فروتن در عرصه موسیقی به جرأت می توان گفت این بازیگر از همان نخستین تجربه خوانندگی اش نتوانسته نظرها را به خود جلب کند و قطعأ خودش نیز به این مسئله واقف است! حال اینکه آلبوم موسیقی او که زمانی چند ساله برای تولید و انتشارش صرف شده و نام اشخاصی چون افشین یداللهی، بابک زرین و سیروان خسروی در آن به چشم می خورد در چه سطحی است و چقدر می تواند مورد استقبال مخاطبان موسیقی پاپ قرار بگیرد سوالی است که پاسخ آن تا حدودی مشخص است و احتیاج به طول و تفسیر علمی ندارد و مقایسه آلبوم «می فهممت» با دیگر آثار پاپ موجود می تواند گویای کیفیت اثر باشد و حد و حدود آن را معین کند؛ و مهم تر اینکه موسیقی پاپ را مردم داوری می کنند. پس هر شنونده با هوشی متوسط می تواند با یک بار شنیدن آهنگها درباره آن نظر دهد.

در این میان یک نکته شفاف وجود دارد و آن این است که در هر عرصه ای، چه سینما، چه تئاتر یا موسیقی، تنها تمکن مالی و هزینه ریالی کافی نیست و آنچه باعث شناخته شدن و محبوبیت هنرمند می شود تخصص، استعداد و تلاش پیاپی است و نه هرچیز دیگر! قطعأ محمدرضا فروتن نیز همه این ها را می داند.

اما به هرحال کی فکرش را می کرد اسی فیلم سینمایی «مرسدس» خواننده شود!

یادداشت وحید خانه ساز